To find ourselves - Een Draco Malfidus /HP fanfiction (NL)

Hoofdstuk 7

Inmiddels was het twee weken later en Draco was twee keer voor een sessie geweest. Echter had ik het gevoel dat het na die avond juist weer bergafwaarts ging. Ik had gehoopt dat het juist beter zou gaan, die avond was goed afgesloten. Maar na mate de week vorderde leek Draco afstandelijker dan ooit. Soms snel snauwend. Echter kon het ook gewoon komen dat hij zijn week niet had of iets. Misschien zocht ik er wel teveel achter.

Het ministerie had inmiddels verslag van mij gekregen. Per uil natuurlijk. Waarin ik had geschreven dat er vooruitgang was met een mooie stijgende lijn. De week daarna had ik bericht terug dat ik goed werk deed, en dat ik zo door moest gaan. En dat ze eventueel de herbeoordeling konden vervroegen als dit volgens mij kon.

Ik wist nog niet wat ik hierop moest antwoorden dus had besloten even nog niets terug te schrijven.

Ik besloot om vandaag eens voor een nieuwe manteljas te kijken. En waar kon dat nu beter als bij de winkel van Simon en zijn vader: Mr. Renards Radiant Raiment .Zij verkochten immers maatwerk.

Rustig deed ik de deur open en het bekende belletje rinkelde.

'Ha die Siri!' De vader van Simon en tevens winkeleigenaar kwam aanlopen. 'Alles goed hoop ik?'

'Ja hoor alles gaat prima.' Zei ik met een glimlach

'Oké, ik maakte me al een beetje zorgen.' Zei Meneer Renard.

'Waarom maakte u zich zorgen.' Vroeg ik verbaasd.

Mr. Renard wende zijn blik af en bewoog een beetje met zijn voet heen en weer. ' Nou ja, min of meer omdat we weten dat je Malfidus behandeld. En meerdere mensen hebben je laatst zien eten enzo. En nou ja mensen maken zich zorgen en praten erover! Die familie is niet te vertrouwen!' Zei Meneer Renard.

'Ze praten erover? Wat zeggen ze dan? ' Vroeg ik met een frons.

'Nou ja... ik bedoel....Ze praten er best wel schande van, dat iemand als u zich in laat met iemand zoals.... zij....' Begon meneer Renard.

'En dat vindt u ook?' Vroeg ik.

Meneer Renard deed zijn mond open maar sloot deze vervolgens weer en haalde zijn schouders op.

'Meneer Renard!'Zei ik met verheven stem. ' U praat toch niet mee met de roddels van de mensen die blijkbaar niets beter te doen hebben! Iedereen verdient een kans, of een tweede kans. Meneer Malfidus doet het prima. Ik kan u niets inhoudelijks vertellen natuurlijk, maar ik kan u wel zeggen dat het strikt zakelijk is. En zelfs al was het niet zakelijk, dan nog was dat mijn keuze geweest. Misschien moet u eerst eens de mensen leren kennen voordat u over ze praat.'

'Maar dat is het Siri! Ik ken ze niet goed, maar veel mensen wel. Mevrouw Malkin bijvoorbeeld, kan zich nog wel herinneren hoe de familie was als ze uniformen kwamen kopen. De jongen was ontzettend brutaal en verwaand!'

'Verkeerde opvoeding en verwaandheid maakt iemand nog niet echt slecht.' Zei ik.

'Misschien.' Zei meneer Renard. 'Als je maar oppast. Mij maakt het niet uit. Wij kennen jou goed Siri. Maar sommige mensen gaan verkeerd over je denken.'

'Laat ze maar denken, meneer Renard. Sommige mensen zijn nu eenmaal bekrompen. Praten achter je rug doen ze toch wel.'

'Ach, ik zeg altijd : ze kunnen beter over je praten dan van je vreten!' Zei meneer Renard en hij moest hard lachen om zijn eigen grap.

'Zo is dat Meneer Renard.' Zei ik.

Toen meneer Renard bij was gekomen van zijn eigen grap vroeg hij serieus: ' Maar Siri, kan ik je ergens mee helpen? Simon is er even niet. Hij is net een mantel afleveren bij een klant.'

'Ik ben op zoek naar een nieuwe mantel of jas.' Zei ik.

'Dan ben je aan het juiste adres mevrouw Moray! Wij hebben het beste!'

---

Even later pakte Meneer Renard mijn cape coat in, netjes in een doos.

Het was werkelijk een prachtige cape jas om te zien. Bordeaux rood.

Ringeling! De bel van de deur ging. Ik keek om en zag net Simon binnen komen lopen.

'Hoi Siri!' en hij wende zich tot zijn vader. ' Ik heb de mantel afgeleverd vader. Het was perfect. De klant was heel erg blij!'

'Mooi zo jongen! Ik heb zo nog een jas die afgeleverd kan worden. In het dorp Honeyburrow, ongeveer 20 kilometer hiervandaan. Maar je zou kunnen verschijnselen.' Zei Meneer Renard.

'Het bekende Honeyburrow?' Riep ik

'Ja die bekend staat om zijn honing.' Zei Simon.

'Wat leuk!' zei ik oprecht. Het was namelijk een tovenaarsdorp waar ze uitgerekend vandaag de ambachtsmarkt hadden. Ik was er echter nog nooit geweest.

' Ga je anders mee?' Zei Simon alsof hij mijn gedachten las. 'We kunnen daarna de markt op? Tenminste als vader mij hier niet meer nodig hebt vandaag voor bestellingen?'

Hij keek zijn vader hoopvol aan. Deze begon te glimlachen.
'Nee hoor, gaan jullie jongelui maar lekker eens van een middagje vrij genieten! Jullie werken al hard zat!'

Simon had de bestelling voor de klant meegenomen.We liepen daarna eerst naar mijn appartement. Daar deed ik mijn oude jas uit en mijn nieuwe cape aan.

' Veel te mooi om in de doos te laten liggen.' Zei ik.

'Hij staat je echt heel mooi.'Zei Simon. ' Ben je er klaar voor?'

Ik knikte waarna Simon mijn arm vast pakte en we Verschijnselden naar Honeyburrow.