ความรักที่ห่างไกลกัน ใครว่ามันเป็นไปไม่ได้ ใครไม่เจอกับตัวเองจะไม่มีวันเข้าใจหรอก เพราะนี่มันก็เหมือนเป็นแบบฝึกหัดเล็กๆน้อยๆที่จะให้เราเรียนรู้
เพราะความรัก + ความไกล = บทพิสูจน์
"แกไม่กลัวว่ามันจะมีคนอื่นเหรอ"
"แล้วแกจะไม่เหงาเหรอเวลาที่แบบ ไม่ได้คุยกันน่ะ"
"นั่นดิ แกไม่กลัวบ้างเหรอวะ"
สารพัดทำถามที่ออกมาจากปากคนรอบข้าง ซึ่งมะขามเองก็ได้แต่ยิ้มรับพลางส่ายหน้าไปมา ถ้าถามว่ากลัวมั้ย ก็ไม่หรอกนะ
"ฉันเชื่อใจมันไง แล้วอีกอย่าง มันต้องมีสักวันที่ต้องมาอยู่ใกล้ๆกัน"
แต่บางที... มันก็กลัวจริงๆ แต่ก็ไม่อยากจะเก็บเอามาคิดให้มากความ
"เออๆ ยังไงมันก็เรื่องของพวกแกสองคนอยู่แล้ว ฉันไปก่อนนะ กลับบ้านดีๆล่ะ"
ตี๋ตบบ่ามะขามเบาๆก่อนจะเดินแยกออกไป ส่วนเพื่อนที่เหลือก็โบกมือให้แล้วเดินไปคนละทิศละทาง ส่วนตัวเขาเองก็เดินออกมาหน้าโรงเรียนเหมือนเช่นเคย หากแต่คราวนี้ไม่ได้เดินกลับบ้านเหมือนทุกวัน เพราะเขามีนัดแล้ว:)
"จะเอาอันไหน"
"โหยอันนี้โคตรเท่ห์ เอานี้ เดี๋ยวถ่ายรูปให้หน่อย"
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง มะขามกับริวกำลังยืนเลือกแว่นกันอยู่ ไม่สิ ริวคนเดียวต่างหาก แถมยังเอาโทรศัพท์ตัวเองมายัดใส่มือแฟน(?) แล้วใช้ให้ถ่ายรูปให้พลางไปยืนโพสท่าหล่อๆ
"กูนี่มันหล่อทุกสถานการณ์จริง"
พอถ่ายเสร็จก็ดึงโทรศัพท์มาดูรูป อีกมือหนึ่งก็เอาแว่นไปเก็บไว้ที่เดิม ทำเอามะขามยืนงงกันเลยทีเดียว
"เพื่ออะไร?"
"เอ้า! ฉันจะได้ดูเท่ห์โดยไม่ต้องเสียเงินสักบาทไง"
มะขามถึงกับยกมือขึ้นมากุมขมับ ไม่รู้มันไปเอาความคิดนี้มาจากที่ไหนแห่งหนใด
YOU ARE READING
[Yaoi] เช้านี้รับอะไรดีครับ SS1
Romance"เช้านี้รับอะไรดีครับ หมัดหรือถีบ?" เป็นคำถามที่ผมได้ยินทุกเช้าจนชินหู ถึงไอ้บ้านี่จะชอบหาเรื่องกลุ่มผมอยู่บ่อยๆ แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ที่ผมโกรธมันไม่ลงเลย...