Unfinished Yesterday

Papa

(Vince P.O.V.)

I put my head on Paula's back and cried. I cried because of the wasted times. I cried because of guilt. Our baby was almost gone. I cried because I hurted Paula. I cried because I was not man enough to admit that I have been inlove with Paola even before.

Hinayaan lang ako ni Paula na umiyak. I can feel that she's silently crying too.

"I love you Pao. Forgive me if it took too long for me to realize that. You may not believe me now but I have a lifetime to prove that I do love you." I said honestly.

I heard her gasp. I know that it will take time para tuluyang maghilom ang sugar sa puso ni Pao.

"Ang tagal kong gusto marinig yan mula sa ito, alam mo yun di ba? Dati sabi ko ,ako na ang pinakamasayang babae pag marinig ko iyan mula sa iyo. Pero ngayon na narinig ko na yun, ako na ang pinakanalilitong babae. I am sorry Vince but I am not ready for this." Sabi niya na napabuntung-hininga.

I nod kahit hindi naman niya ako nakita. I perfectly understand her.

"I understand Pao but I am not giving up. "

" Alam ko ang mga kumakalat na balita. Kung ako lang sanay  na ako pero nasisira na ang pangalan mo." Mahinang sabi niya .

"I don't care Pao. " Dahan-dahan akong tumayo. Tumayo na din siya at pumasok sa loob ng kwarto. Tumayo ako sa harapan niya. "Pao listen to me. Hayaan mo naman ako ngayon na magdesisyon para sa atin. When problem arises at sigurado naman na mayroon, pag-usapan natin. Hindi yung iwasan natin o di kaya takasan. We made that mistakes before , let's not repeat it. Kung dati,sarili lang natin ang iniisip natin,ngayon, may anak na tayo. Lahat ng desisyon natin maaapektuhan siya. "

Tumango lang siya. "Tama ka . We need to have an open communication. "

"Do you still hate me?" Alanganin kong tanong.

She looks restless. " Not anymore. Matagal ng wala yung hatred Vince. Hindi ko ipapakilala si Pauline sa iyo pag ganun pa rin ang nararamdaman ko. Nahihirapan lang akong i-heal yung pain. Siguro dahil matagal ko ding tinago. "

Gusto kong tanungin kong mahal pa ba niya ako pero natatakot ako sa magiging sagot niya. Gagawin ko ang lahat mawala lang yung sakit na nararamdaman niya. Ako naman ang maygawa niyan siguro naman pwedeng ako din ang gamot?

"I am sorry too Vince. Lahat naman ng dinanas ko ay consequences lahat ng decisions ko. Nasaktan ako dahil din sa akin. Kumbaga self-inflicted pain. "

Hinawakan ko ang baba niya at itinaas ang mukha niya para magkatinginan kami sa mata. "Pao,napatawad na kita matagal na. Sana naman patawarin mo na din ang sarili mo. You are not perfect so am I . You stood up in your mistakes and you are a great woman. You're the best mother. Whatever you did that made you feel guilty, you already paid for it. You've suffered more than enough. Forgive yourself Pao. You deserved it.” Then I kissed her in the forehead.

She turned motionless. " I need to go back to the house. " She said while stepping backward.

"Ihahatid na kita. " I said habang binubuksan ang pintuan.

Huminto siya sa harapan ko. "No need Vince." At umalis na.

Sinabayan ko siya. " Ako ang nagdala sa iyo dito dapat ako din ang magdadala sa iyo pabalik." Nakangiti kong sabi.

Hindi na siya kumibo. Tiningnan ko siya patagilid. Sana kaya ko pa ring basahin ang iniisip niya.

"I am surprised na hindi pa  pinupuntahan nina Tito at Tita si Pauline.  Si kuya Juvin tumawag lang  sa opisina pero nagkataon na nasa site ako. Even Divine didn't try to reach out to our daughter. Sigurado naman ako na alam na nila ang tungkol sa anak natin. Mabilis kumalat ang balita lalo na at kusa mong inaamin."