The Unavowed Protector

Little Infinity

Third Person's

[4:12 pm]

"Come on, Janney. We're going to get out of our shell." Maingat na hinila ni Zion ang kamay ni Janne sa pagtayo mula sa sofa. He even smiled and winked at her, which made her chuckled. "Go on and change your clothes, no skirts and dresses, alright?" Pinatalikod siya ni Zion at mabagal na itinulak sa direksyon ng kanilang silid.

She laughed at his reminders, "Aye, aye, captain. Spongebob wouldn't put on those clothes." She mimicked the cartoon character's high-pitched and weird voice, as she tilts her head to him and fakes a salute. His brows furrowed at her actions, but he couldn't suppress the smile drawing on his lips. She's so cute and adorable. His mind whispered.

Habang naghihintay, inilagay na ni Zion ang mga pagkaing inihanda niya sa dalawang malaking basket.

"Why it took you so long, Janney?" Tanong niya ng hindi nakatingin matapos marinig ang pagbukas at pagsarado ng pintuan. "Well, uhm, I have to stash my things on the bag. I'm ready now." Tugon nito at naglakad papunta sa kanya. Nag-angat si Zion ng tingin at nabighani nang makita nito ang kanyang ayos. "Wow," namamangha nitong sambit. "Jeez. Not again, stop staring, man. Let's go!" Masaya siyang hinatak ni Janne palabas ng bahay.

Sakay ng isang golf cart binagtas nila ang daan palabas sa vicinity ng Empire's Kingdom. Sakop iyon ng lupain kung saan nakatayo ang malaking bahay na kanilang tinutuluyan. May limang ektarya ang laki ng lupa na iyon at napapalibutan ng nagtataasang puno at pinangangalagaan ng matataas na pader.

Sa kabuuan, Valeria ang tawag dito. Isa lang ito sa pagmamay-ari ng pamilyang Schneider na nasa kadulu-duluhan ng Pilipinas. Ibinilang ang North Valeria sa pinakamaliit na lungsod na may kakaunting populasyon. Sikat sa mga turista ang lugar na ito dahil sa angking ganda ng kalikasaan at mga tanawin.

Tila isang batang manghang-mangha si Janne nang sumilip ito sa labas at iniharang sa hangin ang isang braso, bukas-palad na dinama niya ang paghampas ng sariwang hangin. Nasalo ng kanyang kamay ang pagbagsak ng isang dahon na kulay kahel mula sa hile-hilerang puno na nasa magkabila ng daan. Tahimik niya itong pinagmasdan.

Maya't maya naman siyang tinitingnan ni Zion. Hindi niya mapanatili ang mga mata sa daan. Napapangiti na lamang siya sa tuwing nasisilayan niya ang mukha, pati ang ngiti sa labi ni Janne.

Huminto ang sasakyan nila sa tapat ng dalawang naglalakihang gate. Sa pamamagitan ng isang remote control unti-unti 'yung bumukas.

Janne's mouth fell in amusement, as soon as her eyes landed upon the magnificent view ahead. May ilang metro ang distansya ng dalampasigan mula sa kanila. Kitang-kita din ang light house na nasa gilid. Matatanaw ang asul na langit kung saan nakalatag ang 'di mawaring hugis ng mga ulap na puting-puti ang kulay.

Inilipat ni Janne ang kanyang paningin sa katabi. Nakita naman ni Zion ang pagningning ng mga mata nito habang diresto ang tingin sa kanya. "I want to live here, Zy. I really want to." Zion nodded in response and held Janne's hand. He lifted her hand and passionately kissed the back of it, "I promised to myself that I will build my family here, 'cause I also dream to live in this place. And now that I found the one," He paused, touching her face with the back of his hand and with intense affection through his eyes while looking straight at hers, "The only thing I am waiting for is... marriage." Matamis na ngumiti si Janne. "We're going to live in this place together with our future kids. Dito natin itatayo ang pamilya natin, Janne."

_____

Janne ran at the middle of the hills. She slowly swirls around with her arms wide opened. The fresh, cold wind was rushing over her and blown away her hair. From a distant, Zion was busy capturing photos of her, smiling from ear to ear, while gazing at his stolen shots with a perfect view behind.