Multi; Seconhand Serenade- Why (Şuanda açın ve okurken dinleyin. Bu kısmı bu şarkıyla yazdım çünkü :D)
Merhaba!
Size mütüşmel uzunlukta bir bölüm getirdim. Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur..
YILDIZA BASMADAN VE YORUM YAPMADAN GİTMEYİN!♥
**
Alinin karnından bıçağı çıkardıktan sonra bir köşeye fırlattı,
"İntikam oyunu sona ermiştir.." dedi ve Aliyi sırtından sert bir şekilde ittirdi. Ali anında acıyla dizlerinin üzerine düşerken korkuyla bakışlarımı Aliye çevirdim. Ali büyümüş göz bebeklerini tam gözlerime dikmiş fazlasıyla kanayan yarasını tutuyordu. Bu halini gördüğüm gibi öfkeli bakışlarımı tekrar Banuya çevirdim fakat o, sanki nöbet geçiriyormuş gibi titremeye başlamıştı.
Şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırıp ona doğru bir adım atarken o yere yığıldı ve yerde titremeye devam etti. Sanki transa geçmiş gibiydi, sadece titriyor ve hırlıyordu. Neler oluyordu bilmiyordum fakat sanırım uyuşturucu komasına girmişti.
"En uçta sağ köşede bir çekmeceli dolap var," dedi titreyerek Banu, "Orada ikinci çekmecede uyuşturucu var.." diye titremesi şiddetlenirken konuştu, "Getir."
Ali bir anda yere yığılınca gözlerimi Banudan alıp Aliye çevirdim. Gözlerimden yaşlar süzülmeye devam ederken hemen Alinin yanına koşarak çöktüm ve başını elime alarak göz yaşları içerisinde kucağıma koydum. Titreyen ellerimi de sakallarına koyup sıvazladım,
"Getir dedim sana duymuyor musun!?" diye bağırdığında öfkeli bakışlarımı ona çevirdim, "Geber!" diye bağırdım bende ve tekrar Aliye çevirdim bakışlarımı,
"Aşkım.. gözlerime bak.. iyi olacaksın.." diye fısıldadım. Alinin dudakları kurumuş ve aralanmıştı. Göz bebekleri büyümüştü ve bu hali canımı yakıyordu fazlasıyla..
Göz kapakları düşmeye başladığı gibi hızlıca nefes alıp verdim ve başını daha çok kavradım, "Ali! Bana bak iyisin! İyi olacaksın!" deyip bakışlarımı karnındaki bıçak yarasına çevirdim. Eliyle yarayı kapattığı için derinliğini seçemiyordum fakat oluk oluk kan aktığını görebiliyordum. Bu manzara göz yaşlarımın daha fazla hızlanmasına ve kalbimin korkuyla daha hızlı atmasına sebep oldu.
Yarasına bastıracak ve kan kaybını az da olsa önleyecek bir şeyler aramaya başladım gözlerimle fakat yine bir şey bulamamıştım. Onun için ne yararım dokunmuştu ki şimdiye dek? Parkta uyuşturucunun etkisine kapılıp bambaşka bir adamla öpüşmüştüm, onu buraya, ölüme sürüklemiştim, annemin ölümüne sebep olmuştum.. Daha çevremdekilere ne kadar zarar verebilirdim ki?
Gözlerim üzerimde duran bambaşka kıyafetlerin bir parçası olan kazağa kaydığında kısa sürede kazağı üzerimden çıkardım. Aynı zaman da da "İyi olacaksın sevgilim.. söz veriyorum." diye mırıldanıyordum. Üzerimden çıkardığım kazağı buruşturdum ve Alinin elini yarasının üzerinden çekerek kazağı yaranın üzerine bastırdım. Ali anında acıyla inlerken gözümden bir damla yaş daha süzüldü. Üzerimde kalan kazağın altına giydiğim beyaz tişört üşümeme sebep olurken ellerimi kusursuz yüzünde gezdiriyordum.
"Senden özür dilerim aşkım.." diye fısıldadım alnına düşen saç tutamlarını teker teker ittirirken. "Benim yüzümden bu haldesin.." deyip burnumu çektim, "Böyle olmasını istememiştim.." diye fısıldadım. Kazağım kana bulanmaya devam ediyordu, bende kazağı yarasına daha çok bastırmaya..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HEPİNİZ HASTASINIZ
Fanfiction© Tüm Hakları Saklıdır. ⭐️ Ben hep mantığımla hareket etmiştim. Çünkü hiç bir zaman kalbimi dinlememiştim. Bir işlevi yoktu çünkü kalbimin. Kan pompalamaktan ve beni ayakta tutmaktan başka bir işlevi yoktu; Ta ki o geceye kadar, Aliyi ilk kez öptüğ...
