Dochodzi godzina ustawionego spotkania, jestem już wystrojona i gotowa. Usiedliśmy sobie na dworze w restauracji i zamówiliśmy sobie przystawkę. Roger zamówił regionalne wino i zaczęliśmy rozmawiać o naszej wspólnej przyszłości. O nas o naszych dzieciach "No cudownie" był taki romantyczny, wstaliśmy i rozpoczęliśmy tańczyć tango. Prawie zapomniałam, że mam zaniedługo zawody.
Nie mogę się jednak zbyt rozproszyć, to tylko moja taka skryta miłość, No niby jesteśmy razem ale w świecie współzawodnictwa to długo nie pociągnie, jeszcze na dodatek mam 16 lat "umówmy się" to nie czas na prawdziwą miłość. Nikt nie uwierzy, że my tak na serio a jeśli wspomnę o różnicy wieku (8lat) to mi się już kręci w głowię i nie mogę uwierzyć, że wgl taki "boy" na mnie spojrzał. Spotkania mi 100% wystarczają, Roger wspomina, że chciałby pójść już krok dalej ale ja nie mam do niego takiej ufności- spotykamy się raz na miesiąc-nie dziwcie mi się, niech myśli że jeszcze zbytnio mi nie zależy lecz skrycie w sobie mam na niego chrapkę.
