Self-Harmed

Chapter 6

Alleen's POV

Η Bria σηκώθηκε όρθια και με δύο γρήγορες δρασκελιές προσπάθησε να χαθεί από το οπτικό μου πεδίο. Την ακολούθησα με μεγάλα γοργά βήματα, ώσπου οδηγήθηκα στη πίσω αυλή. Παρόλο την δυνατή μουσική που εκπεμπόταν από τα ενδότερα του σπιτιού, μπορούσα να διακρίνω την ακανόνιστη και εκνευρισμένη αναπνοή της.

"Bria εγώ..." ακούμπησα απαλά τον καρπό της. Το χέρι της τινάχτηκε στο κράτημά μου απομακρύνοντάς το εντελώς από πάνω της.

"Πάψε! Μην μου μιλάς!" η πλάτη της ήταν γυρισμένη και δεν μπορούσα να παρατηρήσω την έκφρασή της. "Τι σόι φίλη είσαι εσύ; Σου είπα ότι μου αρέσει ο Harry κι εσύ, την ίδια μόλις μέρα, τι πήγες κι έκανες; Φασώθηκες μαζί του μπροστά στα μάτια μου."

"Ήταν απλά ένα ανόητο παιχνίδι. Δεν περίμενα να το πάρεις τόσο τοις μετρητοίς." άρχισα να απολογούμαι.

"Όντως ήταν, όμως θα μπορούσες να το αποτρέψεις ή έστω να του δώσεις ένα πεταχτό φιλί. Λυσσάρα..." εντόπισα τις γροθιές της να σφίγγονται και είμαι σίγουρη πως έμπηγε τα νύχια στην παλάμη της για να μην κλάψει.

"Ξέρεις θα μπορούσες να έχεις έρθει κι εσύ δίπλα του."

"Ναι, αλλά δεν το έκανα γιατί ήμουν βέβαιη πως θα πρόσεχες τις κινήσεις σου. Σε εμπιστευόμουν." την άκουσα να ρουφάει διακριτικά την μύτη της. "Αλλά εσύ με πρόδοσες με τον χειρότερο τρόπο."

"Επαναλαμβάνω πως αυτοί ήταν οι κανόνες του παιχνιδιού και δεν αλλάζουν." ακούστηκα σκληρή.

"Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω πως ρούφαγες αχόρταγα τα χείλη του. Είχε δίκιο ο Miles. Αν δεν παρεβρισκόμασταν όλοι εμείς στον χώρο, ίσως να είχατε πηδηχτεί. Μάλλον, αν δεν σας είχε διακόψει ο αδερφός σου, θα βλέπαμε τσόντα σε ζωντανή μετάδοση."

"Αυτή την εντύπωση σου έχω δώσει;" πρόσθεσα ψύχραιμα.

"Ναι. Ακριβώς αυτήν." απάντησε με αδιαφορία και ψυχρότητα.

"Κρίμα τότε. Σκέψου καλύτερα ποια από τις δύο πάει και μπεκροπίνει στα πάρτι, ποια έχασε την παρθενιά της στα 16, ποια παραλίγο να διαπράξει απόπειρα αυτοκτονίας πριν τέσσερα χρόνια -και το καλύτερο- , ποια πηδιέται με όποιον γαμιά βρεί μπροστά της όρθια στις τουαλέτες του σχολείου;" είπα εκνευρισμένα όμως δεν έλαβα καμία απάντηση. Το μόνο που έκανε ήταν να γυρίσει απότομα και να απελευθερώσει τα δάκρυα που πάλευε να κρατήσει για τον εαυτό της.

"Φύγε! Χάσου από μπροστά μου. Δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ στα μάτια μου!" κοπάνησε το χέρι της στο τσιμεντένιο τοιχίο.