Zijn zoete leugens

Hoofdstuk 1

Trots bewonderde ik het zwarte net gekochte jurkje voor de spiegel. Het was een alledaags jurkje, maar toch wel speciaal. 

Ik pakte mijn make-up, hopend dat ik vandaag nog wat complimentjes kreeg van mijn vriendinnen.

Even later liep ik richting de krappe, maar zwaar schoongemaakte keuken.

'Jongedame, dat ga jij niet aandoen vandaag.', hoor ik mijn vader ineens klagen.

'Het is toch mijn lichaam.', snauw ik met een opstandige houding.

'Je bent net zestien, dit hoor je niet te dragen.', probeert hij mij over te halen om mijn kleding te wisselen.

'Niet in jouw tijd tenminste.', snauw ik met een arrogante blik.

'Op zo een toon moet je niet tegen me praten, jongedame.', hij pakt mijn schouder en draaide me stug om.

Ik keek hem enkel opstandig aan, waardoor hij enkel kwader leek te worden. 

'Moet jij niet zo naar de stad?', vroeg hij,zich duidelijk irriterend aan mijn houding. 

'Ja, ik ben al weg, ik eet wel wat in de stad.', probeerde ik hem eraan te herinneren dat ik nog wat moest eten.

Hij negeert me volledig en er ontstaat een naar gevoel in mijn lichaam. Maakt hij zich nu echt geen zorgen? Of doet hij alsof?

Ik besluit maar mijn zwarte handtas te pakken en liep richting de voordeur.

Ik keek nog even snel in de spiegel, en zag dat mijn haar nog wel redelijk zat. 

Even later liep ik richting het drukke park, en ik voelde me al een stuk minder rot. Ik hield van drukke plekken.

'Hallo! Kom hierheen sletje!', hoorde ik Anna ineens schreeuwen vanaf een afstand.

Ik schoot in de lach en liep richting mijn beste vriendinnen, met wat snellere stappen.

'Damn, die jurk.', gaf Bella gelijk een opmerking.

'Had er dikke ruzie over met mijn vader,', lachte ik. 'maar zoals gewoonlijk negeerde die me en liep hij weg.'. Ik merkte dat mijn stem langzaam wat verdrietiger begon te klinken.

'Ben je nou serieus? Alweer?', vroeg Anna stomverbaasd, na de zoveelste keer het gehoord te hebben.

'Die man kan echt niet opvoeden.', zegt Bella gelijk.

Er viel een ongemakkelijke stilte, maar ik wou hem gelijk stoppen vanwege mijn gedachte.

'Beter gaan we even shoppen, ik ga een avond met Lukas op stap, dus we moeten naar de H&M.', zei Bella ineens, om de stilte te verbreken.

'Dat doe je me niet aan, ik heb maar tien euro en moet nog eten.', stemde ik gelijk tegen het verzoek in.

'Zoek een baan jij lui kind.', lachte Anna.

'Alsof ik dat ga doen, ken je mij wel?', ik keek haar sarcastisch aan. Ze lachte en gaf mij een briefje van tien euro aan.

'Nee, dat ga ik niet aannemen. Je weet hoe mijn vader is met geld, hij flipt.', legde ik snel uit.

'Neem het gewoon aan.', zuchtte ze.

Ik nam het zuchtend aan en ze glimlachte gelijk. 

'Je moet echt stoppen met zo weinig aannemen.', zuchtte Bella verveeld.

'Daarmee kom je altijd in de problemen.', er kwam wat paniek in mijn stem. Ze keken me verbaasd aan.

'Meiden ik moet jullie iets vertellen.', zegt Bella ineens, friemelend aan haar zwarte haren.

'Nou vertel.', geeft Anna sarcastisch antwoord, wetend dat het over jongens gaat.

'Nou ik had dus die jongen,  Ivar..'.

'Wacht, je had toch Lukas.', onderbreek ik haar verbaasd.

'Ja, wat dan nog.', onverschillig kijkt ze me aan.

'Wie is Ivar dan?', vraagt Anna nieuwsgierig.

'Weet ik veel, ik had hem ontmoet bij het uitgaan.', Bella keek verveeld omdat we haar steeds onderbraken.

Anna en ik keken allebei verbaasd.

'Laat maar, ik hoef het niet meer te vertellen aan jullie gezichten te zien.', zuchtte ze bitchy.

Er valt een stilte, en Bella keek gelijk de andere kant op.

'Wist je,', Anna kijkt Bella aan, die haar gelijk aankijkt. 'er zijn ook nog andere onderwerpen dan jongens.'.

Bella lachte sarcastisch. 'Zo erg ben ik niet.'.

'Oh jawel.', zei ik eerlijk.

'Zeg jij met je ervaring.', snauwt ze sarcastisch. Ik keek haar chagrijnig aan, waardoor ze enkel begint te lachen.

'Ze heeft wel gelijk, zoek een vriendje verdomme.', stemt Anna ermee in.

Ik zuchtte en keek ze chagrijnig aan.

'Ik ben zestien, ik heb een heel leven voor me, het kan altijd later.', probeerde ik het uit hun hoofd te zetten.

'Ja, maar het wordt beter met een vriendje.', probeert Bella me wijs te maken. 

'Dat is ook weer overdreven.', is Anna het met me eens.

'Saaie mensen zijn jullie. Jongens zijn leuk.', zei Bella speels.

'Wie was de beste ooit?', vroeg ik terecht nieuwsgierig.

'In bed?', vroeg ze, wetend hoe ik zou reageren.

'Serieus?', vroeg ik geprikkeld.

'Je wist dat Bella dat zou zeggen.', Anna kijkt me met een serieuze blik aan.

'Meiden.', Bella klonk een stuk serieuzer nu.

We keken haar allebei verbaasd aan, en ineens horen we een bericht binnenkomen.

Kijk die knappe jongens achter ons. Nu.

Anna en ik kijk allebei om, en Bella kijkt ons gelijk aan.

'Nu ga ik ook met ze flirten verdomme.', besluit ze.

'Bella, niet doen. Dan staan we maar..', voor we het weten is ze al weg.

Anna en ik keken allebei verbaasd naar Bella, die echt ging praten.

'Dat ging snel.', Anna's stem klonk droog.

'Zullen we eten halen? Zij is toch bezig.', gaf ik als idee.

Ze knikte en we liepen richting de ijskraam.

Even later stonden we met ons ijsje, en zien we dat Bella al druk aan het praten is met een jongen met bruine ogen.

'Zou dit serieus worden?', vroeg Anna verbaasd.

'Ik heb het gevoel van wel.', gaf ik eerlijk toe.

Ineens kwam er een jongen met blauwe ogen bij ons staan.

'Is dat jullie vriendin?', vroeg hij verbaasd