ENZE

bölüm/2

Bizim mahalleye geldim. Lokantayla evimiz çok uzak sayılmazdı. Lokantaya yaklaşık 100 m kadar kalmıştıki yolda hülya'yla karşılaştım.hülya benimle aynı yaşta en samimi arkadaşım hatta kardeşim diyebilirim. 5 yaşından beri arkadaşız aynı mahalle de büyüdük. Hülya şuan üniversite okumuyor kendisi okumak istemedi. Sanırım evlenmeyi düşünüyor.
Hülyanın 26 yaşında imam bir abisi var. Adı Emre bundan bir iki sene önce Emreye karşı birşeyler hissederdim ama şuan öyle birşey yok diyebilirim. Çocukluk aşkı gibi birşeydi.
Hülya yanıma geldi" nasılsın canım kardeşim?" dedi. "İyiyim kardeşim sen nasılsın?" dedim. "Zeynep,ben iyiyimde şey.." ," evet hülya devam et kötü bişey yoktur inşallah?" ," Aa hayır hayır kötü birşey yok da abim,abim sanırım sana aşık olmuş." ben bunu duyduktan sonra ne diyeceğimi bilemedim."Hülya sen ne dediğinin farkındamısın,ciddimisin sen?"," Evet çok ciddiyim dün defterinde senin adın yazılıydı gördüm sonra ona sebebini sordum o da bana sana asla söylemememi söyledi ama biliyorsun biz kardeş gibiyiz söylememde bir sakınca yoktur diye düşündüm." Hülya bende açık konuşacağım ,tamam sen de biliyorsun bundan birkaç sene önce Emreye karşı birşeyler hissediyordum ama o eski de kaldı yani artık emreye karşı öyle hislerim yok." ," Zeynepcim bu senin seçimin böyle diyorsan ben bişey diyemem ama sana bunu söylediğimi kimse bilmesin." ," tabiki hülya kimseye söylemem kararıma saygı duyduğun yanımda olduğun için teşekkür ederim kardeşim."
Sonra beraber lokantaya gittik. Annem yaprak sarması yapıyordu." annecim biz geldik.", " hoşgeldiniz kızım nasıl geçti bugünün?" ," herzaman ki gibiydi annecim okula git,hastaneye git..ee asıl senin günün nasıl geçti ,işler nasıldı bugün?" ,"nasıl olsun kızım çok şükür idare ediyoruz işte".

Biraz lokanta da oturduk ,sohbet ettik. Bizden sonra iki üç tane müşteri geldi. Anneme yardım ettik. Hülya eve gideceğini söyledi bende eve gidecektim beraber çıktık lokantadan.Biraz beraber yürüdükten sonra Hülya diğer yola saptı ben düz gidecektim. Tek başıma eve doğru yürürken Hülyanın söylediklerini düşündüm. Bunu iki sene önce duysaydım çok mutlu olurdum,kesinlikle kabul ederdim ama şuan asla olmaz." En iyisi rabbimden hayırlısını istemekti." diye düşündüm.

Eve vardığımda ilk iş namazımı kıldım. Sonra ders çalışmam lazımdı. Tam ders çalışmaya başlayacaktım ki kapının kapandığını duydum. " anne sen mi geldin?" , " hayır abla, benim sinan". Gelen kardeşimdi ben ders çalışmaya devam ettim. Sanırım sinan da yemeğini yedikten sonra uyudu. Ben de iki saat çalıştıktan sonra uyudum.

✴

Saçma düşüncelerden sonra hastaneden çıktım. Sanırım biraz kafa dağıtmam gerekti. Arkadaşım leyla beni aradı" buluşalımmı ?"diye sordu. Bende "çok yorgunum" dedim. Sanırım leyla bana karşı birşeyler hissediyor. Nereye gitsem hep karşıma çıkıyor,durmadan mesaj atıyor ama ben ona karşı birşey hissetmiyorum.
Arkadaşım Furkan 'la buluştuk önce bi cafe de kahvelerimizi içtik sohbet ettik. Furkan benim kardeşim gibi, 6 seneden fazla tanışıyoruz.
Telefonum çaldı arayan annemdi" alo anne", " oğlum, oğlum.." , annem ağlıyordu. " anne noldu , neden ağlıyorsun?" ," oğlum baban kalp krizi geçirdi çabuk gel hastanedeyiz." telefonu kapatıp hemen hastaneye gittim. Babamı ameliyathane'ye almışlar. " anne iyimisin, babam nerde iyimi ?" dedim. Annem " oğlum babanı ameliyathaneye aldılar, ya ona birşey olursa ne yaparım ben ?" , " anne tamam sakin ol birşey olmayacak babama."
Yaklaşık 4 saat bekledikten sonra doktor ameliyathaneden çıktı." doktor bey babam nasıl?" , " babanızın durumu şuan çok iyi bir gün yoğun bakımda kalacak , hayati tehlikesi geçti, geçmiş olsun." " teşekkürler doktor bey." Bu haberi aldığıma o kadar sevindimki bir an babama birşey olacak diye çok korktum. Babamı yoğun bakıma aldılar.
" Anne sen eve git bak babam iyi hayati tehlikesi de yokmuş , hem sanem evde tek kalmasın.", " ama oğlum" ," hayır anne hadi sen git merak etme ben buradayım." Zorla da olsa annem eve gitmeyi kabul etti. Bu olanlara inanamıyordum. İlk defa böyle birşey yaşadım.
Hastaneyi arayıp durumu anlattım, yarın gelemeyeceğimi söyledim. Sonra hastane koridorunda koltukta uyuya kalmışım.