Merhaba canım okurlarım beklediğiniz Yen'i bölümü yazmış bulunmaktayım iyi okumalar. Sizleri seviyorum 😘😘💕💕
Bu arada yorum ve vote vermeyi unutmayın😇🙏
Ateşten devam...
Esila koştur koştur yanımdan uzaklaşırken öylece kala kalmıştım.
"Fazlamı abartmıştım acaba ya? yani aklından çıkmayacak bir teklif olsun istemiştim ama daha çok ayrılma sebebi gibi olmuştu bu sanki?"
Esilanın git gide uzaklaştığını fark ettiğimde anında kendime geldim ve arkasından koşmaya başldım.
Sonunda esilaya yetiştiğimde kolundan tutarak kendime doğru çevirdim.
"Dur esila nereye gidiyorsun böyle?"
Tutmuş olduğum kolunu sertçe çekerek beni kendinden uzaklaştırdı.
"bırak Allah'ın cezası sakın bana dokunma bir daha! yüzünü dahi görmek istemiyorum çekil önümden gidicem"
"Esila bi sakin ol bu şekilde nereye gideceksin? Farkındaysan ıssız bir yerdeyiz kurda kuşa yem olmak istemezsin öyle değilmi?" Dediğimde alaycı bir kahkaha atmıştı.
Bir adım atarak bana yaklaştı ve "emin ol kurda kuşa yem olmam bugün senin bana yaptığın kadar koymaz, keza sen bana hayatımın en acı verici olaylarını yaşatabilen tek insansın." Dediğinde vicdanım sızlamıştı.
Haklıydı ona ilk burada acı dolu bir gün yaşatmıştım. Ve şimdi bu yaptığımın onu o günlere geri götürebileceğini düşünememiştim. Ne kadar da aptal bir insandım.
Esilanın yüzünü avuçlayarak bana bakmasını sağladım.
Bir kaç saniye birşey söylemeden öylece, o kırgınlık dolu gözlere baktım. Şuan çok acı çekiyordum neden sevdiğim kadını sürekli incitip duruyordum gerçekten buna bir anlam veremiyordum.
Sonunda konuşmam gerektiği kanısına vardığımda gözlerimi bir kaç saniye etrafımda dolaştırdım ve tekrar esilaya döndüm.
"Özür dilerim esila biliyorum hayvan herifin tekiyim ben ne desen haklısın sürekli birşeyleri düzelticem derken daha kötü bir hale getiriyorum. Ama İnan bunu bilerek yapmıyorum seni bilerek kırmak incitmek istemiyorum. Ama elimde olmadan bunu yapıyorum.
Ben bu yaşıma kadar normal insanlar gibi yaşayamadım hayatım hep silahlar eşliğinde çatışmalar içinde vurdular kırdılar içinde geçti. Yani anlayacağın nasıl romantik olunur bilmiyorum nasıl evlilik teklifi edilir bilmiyorum bir kadın nasıl sevilir bilmiyorum ben bunları ilk kez sende yaşıyorum ve ilk olduğu için tökezliyorum. Ne olur öylece çekip gitme kendimi düzeltmem için dizginlemem için bana fırsatlar tanı en ufak şeylerde pes etme. Çünkü senin yokluğunda ben biterim."
"Bilmiyorum Ateş gerçekten beni fazlasıyla yoruyorsun. Tam herşey düzeldi diyorum birşey çıkarıyorsun. Tam seviyorum bu adamı ömrümün sonuna kadar yanında olmak istiyorum diyorum, beni buna pişman ediyorsun. Gerçekten ne yapmam gerektiğini bilmiyorum!" Dediğinde onu kendime doğru çektim ve kollarımın arasına alarak ona sıkı sıkı sarıldım.
Sarılmama birkaç saniye karşılık vermesede sonuna dayanamayıp oda kollarını bana doladı. Bu yaptığıyla yüzümde istemsizce tebessüm oluşmuştu. Kollarımın arasındaki bu minik kadını biraz daha sıkarak, "bu mafya kılıklı odun herifi affettiğin için çok teşekkür ederim esila gürsoy." Dediğimde onunda gülümsediğini fark etmiştim.
Anlına sahiplenici bir öpücük bıraktım ve "seni okadar çok seviyorum ki esila içim dışım herşeyim sen olmuşsun. Kalbim sen diye atıyor. Aklım fikrim hep sen doluyor. Yüzüm sadece senin sayende gülüyor. Senden önce bu adam acımasız taş kalplinin vicdansız herifin tekiydi. Senin sayende insan olduğumu hatırladım esila. Ne olur beni hiç bırakma bir ömür yanımda olacağına, bir ömür beni seveceğini söz ver"
