Η μυρωδιά των καμμένων μπισκότων σοκολάτας μου ήρθε υπενθύμιση στο μυαλό ότι προκείτου να πάρει η φωτιά η κουζίνα του σπιτιού.Με ένα σάλτο , πήδηξα απο το κρεβάτι και κατέβηκα στον κάτω όροφο.Άκουσα έναν βραχνό βήχα και έπειτα μαύρο καπνό.Πάει η κουζίνα, είπα απο μέσα μου.Προχώρησα προς το σαλόνι και ύστερα διέκρινα τον αδερφό μου να κρατά τον πυροσβεστήρα προσπαθώντας να διώξει τον καπνό απο το δωμάτιο.Έτρεξα προς εκείνον και του το άρπαξα.
''Άστο ρε καταστροφέα!'' του φώναξα και τον έσπρωξα πίσω.Ανασήκωσε τους ώμους του και έκατσε κάτω στον καναπέ.''Τι δουλειά έχεις εσύ με την κουζίνα;'' τον ρώτησα καθώς έδιωχνα τον καπνό απο το δωμάτιο.Ξεσύφιξε ως ένδειξη αγανάκτησης και γύρισε προς το μέρος μου.
''Γιατί πρέπει πάντα να κατηγορείς εμένα Ρεμπέκα;'' είπε και άρπαξε ένα σοκολατάκι απο το κρυστάλινο βαζάκι.
''Άστο αυτό τώρα.'' του είπα αρπάζοντας το απο τα χέρια του.''Γιατί πάντα είσαι κοντά στο σημείο που γίνεται το πρόβλημα!'' του απάντησα προσπαθώντας να τον επαναφέρω στο θέμα που προεξήχε.Βλέπετε, ο μικρότερος αδερφός μου, ο Κόλ, ήταν γνωστός για τις πλάκες του και ήταν απολύτως λογικό να τον κατηγορώ ,για ότι συμβαίνει εδώ μέσα, και έχω να ομολογήσω πως δεν είναι λίγα.Πριν έναν αιώνα περίπου, όταν η μητέρα μου έλειπε απο το σπίτι, οργάνωσε ένα ξέφρενο πάρτι και στο τέλος την πληρώσαμε εμείς την νύφη!.Μια άλλη φορά, έβαψε το δωμάτιο μου με μπλέ μπογιά και επιπλέον σαν να μην έφτανε αυτό μου χάλασε και το ραντεβού αν και μπορούσα να το διορθώσω μετά με την βοήθεια της σαγύνεψης, αλλά που να τον προλάβω τον άλλον...
''Οκ, ναι έχω κάνει πολλά αλλά στο ορκίζομαι ότι δεν έκαψα εγώ τα μπισκότα!Αφού ξες πόσο τα λατρέυω, γιατί να τα κάψω;'' μου είπε χώνοντας στο στόμα του ένα άλλο σοκολατάκι όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να μην του το ξαναπάρω.Κάθησα στον καναπέ και κοίταξα την ώρα μέχρι που εμφανίστηκε ο μεγάλος μου αδερφός, ο Κλάους, με μια ποδιά δεμένη γύρω απο την μέση του και κρατώντας μια ξύλινη κουτάλα.
''Δεν είναι αυτό που νομίζω, σωστά;'' τον ρώτησα θέλοντας να ξεχάσω ότι αυτός ο άνθρωπος , ο γελείος άνθρωπος , είναι ο αδερφός μου....
''Ηλίθειε φούρνε.Τι μαλακίες κατασκευές έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος θέε μου;!'' είπε αγανακτησμένος καθώς σκούπιζε το μαύρο του πρόσωπο -απο τον καπνό-, με μια χνουδωτή πετσέτα προσώπου.Έβγαλε εκνευρισμένα την ποδιά απο τη μέση του με αποτέλεσμα να την σκίσει στα δύο και έκατσε στην απέναντη πολυθρόνα, πολυθρόνα αγαπημένη για αυτόν.
''Λοιπόν θα μου εξηγήσει ένας απο εσάς τι στο καλό έγινε εδώ πέρα!;'' τους ρώτησα ενώ έβαλα τα χέρια μου στη μέση.Δεν τους αντέχω άλλο, υπενθήμζα τον ευατό μου για λίγα λεπτά μέχρι που ο Κλάους ξεκίνησε το μακρύ του λόγου.
''Ξέρεις αδερφούλα, τρέφω κάποια αισθήματα για την όμορφη ξανθομαλλούσ-''
''Ναι, ναι την Κάρολαιν, συνέχισε..'' του είπε ο Κόλ τρώγοντας άλλο ένα σοκολατάκι με λικέρ απο εκείνα που είχαμε για τους καλεσμένους.Ο Κλάους του έριξε μια άγρια ματιά και ύστερα ξαναπήρε το λόγο.
''Ναι την Κάρολαιν, Κόλ, τι πανέξυπνος που είσαι βρε αδερφέ μου!'' του απάντησε ειρώνικα.''Αποφάσισα να την καλέσω για πρωινό σήμερα και επιτέλου- ''
'' Ύστερα απο πολλές μάταιες πραπάθειες...'' πετάχτηκε ο Κόλ με έναν δραματικό τόνο στη φωνή του.
''Δέχτηκε!'' Απάντησε αποφεύγοντας τα λόγια του μικρού μας αδερφού. Ένα συναίσθημα χαράς συνεπήρε την έκφραση του, ή μάλλον όλο του το σώμα.Χρόνια είχα να δω τον ευατό μου να ''λάμπει'' έτσι για μια γυναίκα.Η γυναίκα στην προκειμένου περίπτωση είναι η Κάρολαιν Φόρμπς.Είναι και αυτή βρικόλακας και τα έχει με τον Τάιλερ Λόκγουντ, έναν βλάκα που νομίζει πως είναι κάποιος.Τώρα άμα η ξανθούλα θέλει να το παίξει σε διπλό ταμπλό...
''Κλάους δεν θέλω να στο χαλάσω αλλά υπάρχει και ένας Τάιλερ ο οποίος ... ΤΥΧΑΙΝΕΙ να είναι το αγόρι της.'' του υπενθύμισα τονίζοντας την λέξη 'τυχαίνει'.Άφησε κάτω το μαύρο του κινητό και με κοίταξε με ένα χαρούμενο βλέμμα.
''Για σήμερα πες πως δεν υπάρχει , αγάπη.'' είπε και έφυγε για το δωμάτιο του αστραπιαία.
Αυτή η σιγουριά του με σκοτώνει......
