My Life (On-going)

Chapter 5:offer

SEAH'S POV.

"Besss!!please lang,uwi na tayo!!"nakayukong sabi ni girl-abby.nakayuko dahil antok na raw sya.12:18 na kasi at nandito parin kami sa bar nila kian.

"Bes!!si seah ang kausapin mo!!"sabi naman ni bes-james.hayy!!kanina payan reklamo ng reklamo kay bes-james.

"Sige na nga girl,uwi na tayo!!"sabi sabay tayo.tila naman nagningning ang mga mata ni abby at saka tumayo at kapit sa braso ko,naglakad na kami pababa at palabas ng bar atsaka dumeretso sa parking lot.

"O sige girl,bes,una na ako sa inyo!!"paalam ni abby.nagpaalam narin ako saka nagtungo sa sasakyan ko.

Biglang sumikip ang dibdib ko ng maalala nanaman ang pagiging ampon ko.naiisip kong ang laki pala ng pasasalamat ko kanila mama at papa,kung hindi nila siguro ako kinuha ay patay na ako ngayon.

Pero mayroon din namang namumuong galit sa dibdib ko.galit dahil nagmukha akong tanga sa loob ng sixteen years.sana man lang ay sinabi nila iyon sa akin para kahit papaano ay nakapagpasalamat ako sa kanila,para sana hindi ko sila nasusungitan,lalo na si mama.

Sumakay na ako sa kotse ko at nagdrive pauwing bahay.At hindi nagtagal ay nakarating din ako,ipinasok ko ang kotse sa loob ng gate at pagbaba ko ay agad na bumungad sa akin ang isang napakalakas na sampal.nanginginig ang kamay kong hinawakan ang namamanhid kong kaliwang pisngi.

"ALAM MO BA KUNG ANONG ORAS NA HA?!NAKA PARTY DRESS KAPA,DI KA MAN LANG NAGPAALAM?!AT NGAYON AMOY ALAK KA HA?!ALAM MO BANG PROBLEMADO AKO NGAYON TAPOS DADAGDAG KAPA SA ALALAHANIN KO?!AT ANO--"pinutol ko na ang sasabihin ni papa ng marinig ko ang huling kataga bago ko sya putulin.so pabigat pala ako ganon?!

"BAWAL BANG MAGING MASAYA MUNA KAHIT NGAYONG ARAW LANG NA TO HA?!BAWAL BANG MAKA-BONDING ANG MGA KAKLASE MO KAHIT SAGLIT LANG?!ACTUALLY DI NGA AKO NAGING MASAYA EH,DI AKO NAGENJOY,DAHIL DI KO MAALIS SA ISIP KO NA AMPON LANG AKO!!TAPOS NGAYON SASABIHIN MO SAKIN NA DAGDAG LANG AKO SA PROBLEMA MO?!ALAM MO BA KUNG GAANO KASAKIT MARINIG YAN GALING SA MGA MAGULANG MONG UMAMPON SAYO?!PAPA DAPAT SINABI NYO MAN LANG SAKIN,DAPAT IPINAALAM NYO SA AKIN NG MAS MAAGA PARA DI NYO NA AKO PINOPROBLEMA,DI NA AKO DAGDAG PABIGAT SA INYO!!"Sabi ko then,tumakbo palabas ng bahay,narinig kong tinawag ako ni mama at ate ava pero di ko sila nilingon,eto yon eh,eto talaga yung kinakatakot ko eh!yung malaman na pabigat kalang pala,yung malaman na problema lang ako sa kanila.ang sakit.sobrang sakit.sila yung pamilya ko eh,yung dapat kong sandalan pero huhuhu!!nakakainis.

Takbo lang ako ng takbo yung tipong parang walang katapusan,hinahayaan ko lang ang mga paa kong magdesisyon kung san nya ako balak dalhin.

Wala planong bumunungad sa utak ko.nakakainis!!sinampal pa ako.

Lumilipad ang utak ko kakaisip kung paano na ako mabubuhay ng wala sila,oo wala sila.kailangan ko ng tumayo sa sarili kong mga paa,kahit gustuhin ko mang bumalik kila mama may part parin sakin na ayoko na.hindi naman talaga ako DIXON eh!at isa pa,gusto kong hanapin ang tunay kong mga magulang nang hindi sila ang tutulong saakin.

Huhuhu!!

Simula ngayon magisa nalang ako,simula ngayon wala na akong mama at papa.speakng of,napahinto ako sa pagtakbo at nasa gitna ako ng kalsada wala namang sasakyan eh,nilingon ko ang pinanggalingan ko,wala,walang katao-tao,wala man lang babaeng lilinga-linga para lang hanapin ako,wala man lang kotseng sinusundan ako.

At ngayon,ngayon ko lang napagtanto na wala pala talaga akong silbi,wala man lang akong halaga para sa kanila,na--

*beeeeeeeep* *beeeeeeeeep*

Isang malakas na busina ang nagpatigil sa akin sa pagiisip,nilingon ko ito sa kanan ko at......

"Waaaaaaa!!!"napaupo nalang ako sa takot na mabangga ng isang napakagandang kotse.