Bizim hikâyemiz yıllar önce başladı. Herkes kendi hikâyelerinin başrolüyken bir anda kendimizi tek bir hikâyenin başrolüyken buluverdik. Sahi biz kim miyiz? Onu kitabın ileri sayfalarında öğrenirsiniz. Hikayemiz farklı başlamıştı ya da biz öyle bil...
İnsanlar bazı zamanlarda istenilen cevabı vermez...Veremez. O zamanlarda susarlar susmak en doğru cevap gibi gelir ama insanlar bu cevapla yetinmezler daha fazlasını daha açıklayıcı cevaplar isterler. Peki bu bencillik değil mi? Neden yetinmezler susmakla ,yanlarında olduğunu belli etmeleri destek çıkmaları için illa açıklamaya mı ihtiyaçları var? Susmak en güzel cevap değil mi zaten?
Deniz kenarında bir banka oturmuş,aklımı kaçırmama sebep olacak bu sorulara cevap arıyordum ama bulamıyordum. Kafamı ilerde kayalıklarda oturan Deniz ve Rana'ya çevirdim. Rana kafasını Deniz'in omzuna koymuş oturuyordu. Deniz ise Rana'nın saçlarını okşuyordu. Hastaneden çıktığımda Deniz ve Rana taksiye binmek üzereydiler. Onları durdurmadım zaten nereye gittiklerini biliyordum ve tahmin ettiğim gibi doğru yerdeydim.
Onların yanına gitmiyorum çünkü gittiğimde ne diyeceğini bilmiyorum. "Sıkma be canını bu da geçer".."Aman üzüldüğün şeye bak.. Sanki ne olmuş" falan mı? Bunlara ben inanmıyorum o kızı nasıl inandırayım lan. Pantolonumun cebinden telefonumu çıkarıp şuan Rana'ya en iyi gelecek olan kişiyi aradım.
"Topitoop"
"Ejdeer"
"Kız senin sesin niye içine kaçmış gibi geliyor."
"Boşver sen sesimi müsait misin?"
"Ayıpsın sana her zaman müsaitim."
"Mekanda mısın?"
"He. Geleyim mi yanına?"
"Yok sen kal orada ben geliyorum. Yanımda misafirlerim olacak haberin olsun."
"Kim o misafirler."
"Gelince görürsün ejder. Çocuklar yanında değilse onları da çağır. Hadi çok yazdı kapatıyorum bay."
"Taa..." Eeee ben kapatıyorum dedim ama. Oturduğum banktan kalkıp kayalıklara doğru yürüdüm. Kızların yanlarına yaklaştığımda beni ilk fark eden Deniz oldu. Bana bir şey söylemek için ağzını açtığında elimi kaldırarak onu durdurdum.
"Rana"
"Toprak sen en zaman geldin."
"Çok olmadı az önce geldim. Hadi kalkın gidiyoruz."
"Nereye?"
"Sürpriz!!!! Hadi kalkın."
......
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Girdiğimiz sokağa hayretle bakan kızlara küçük bir tebessümle bakıp sokakta yürümeye devam ettim. Evet sokak fazla tekinsiz duruyor ve insanların ürkmesine sebep oluyor olabilir. Ama bu sokağı dış görünüşüne göre yargılamak haksızlık olur. Sokaktaki çoğu dükkanın içi muazzam. Gireceğimiz yerin önüne gelince yavaşça durup kızlara döndüm.
"Önünde durduğum yer çok yakın bir arkadaşımın mekanı."
