Een nieuwe start | Nederlands | 2017-2018 | voltooid

HOOFDSTUK 21

Tot mij verbazing staat Will voor me zonder shirt. Snel loop ik naar de hoek waar ik me omgekleed heb en draai me met mijn rug naar hem. Ik trek mijn t-shirt over mijn hoofd en trek snel mijn normale kleren terug aan. Als ik me omdraai om uit de kleedkamer te lopen en mijn lunch op te eten, staat, tot mijn verbazing, Will nog steeds in de ruimte. Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar weet niet hoe ik mijn woorden moet formuleren. Will moet het gemerkt hebben, want hij antwoordt al op de vraag die ik nog niet gesteld heb. 'Wees gerust, ik heb niet gekeken. Alleen hoe je je schoenen aandeed.' Ik laat een zucht van opluchting horen. 'Maar waarom ben je hier nog?' 'Ik- euh- laat maar.' Hij loopt de deur uit en laat mij daarbij verstomd achter. Ik haal mijn schouders op en loop hem achterna. Ik ga eerst naar mijn kamer om mijn tas weg te leggen en ga dan naar de eetzaal voor mijn middagmaal. Zo veel honger heb ik niet, dus neem ik een koude schotel. Er liggen enkele sneetjes gerookte ham op en een koude aardappels, groenten kan je erbij nemen.
Na mijn maaltijd besluit ik nog eens te proberen om mijn excuses aan te bieden aan Tom. Als ik hem zie zitten, loop ik op hem af. Wanneer hij mij ziet, verdwijnt de glinstering in zijn ogen en worden ze donker. Ik slik een brok in mijn keel weg. Zodra Lowie me ziet, staat hij op en wenkt Viktor. De twee lopen rustig weg, zodat ik alleen overblijf met Tom. 'Ik- euh- Mag ik?' vraag ik terwijl ik naar de stoel voor hem wijs. Hij haalt zijn schouders op en knikt dan. Ik schuif de stoel achteruit en ga zitten. 'Tom, ik-' begin ik, maar hij onderbreekt me. 'Je komt je verontschuldigen. Lowie heeft er ook al naar gepolst.' 'Het spijt me, oké? Ik meen het. Ik mocht niet zo naar hem kijken, want ik heb een vriendje.' Dat laatste zeg ik met een glimlach. 'En jij bent zoveel knapper. Tom, alsjeblieft, vergeef me. Ik mis je.' Ik sla mijn ogen neer waardoor ik nu kijk naar de tafel. Voor ik het weet voel ik twee vingers onder mijn kin, die zacht maar toch dwingend mijn kin omhoog duwen. Nu moet ik wel in zijn ogen kijken. 'Kan je dat nog eens herhalen?' 'Wat? Dat het me spijt?' 'Nee, dat dat je vriendje veel knapper is.' zegt hij plagerig. 'Jij bent veel knapper.' 'Het is je vergeven.' zegt hij uiteindelijk. 'Heb je al gegeten?' 'Ja, waarom?' 'Niets zomaar.'
Na het eten gaan we nog even naar buiten, voordat de lessen opnieuw starten. 'Maisie?' 'Hm?' 'Daarnet, tijdens voetbal, ben je- zit je-' 'Nee, ik speel geen voetbal. Ik speelde het vroeger vaak met mijn broer.' 'Mh, heb je geen zin om zaterdag auditie te doen voor de voetbalploeg van dit jaar?' 'Dat stelde meneer Colson ook al voor. Ik ging er over nadenken.' 'Zoveel tijd heb je niet meer, inschrijven kan tot woensdag en zaterdagmiddag zijn de audities.' Mijn ogen werden groot. 'Komaan, doe mee. Je bent een natuurtalent! Als Colson het al zei, ben je écht goed.' 'Maar ik ken niks van voetbaltermen ofzo.' 'Ik kan je helpen. Komaan Maisie.' 'Goed, wanneer zijn de audities?' 'Zaterdag.' Mijn hoofd gaat naar beneden terwijl ik zucht. 'Wat is er?' 'Zaterdag kan ik niet.' 'Waarom niet? Maisie, je moet het verzetten. Dit is een kans!' 'Tom! Ik kan het niet verzetten.' 'Waarom niet?' Ik kon het hem niet vertellen. Ik sta op. 'Ik ga mijn boeken voor deze middag halen.'

POV Tom

Ik had in de les al gezien dat ze en talent had voor voetbal. Zou ze voetballen of gevoetbald hebben? Toen we na het eten naar buiten gingen leek het mij een goed moment. Maisie?' vraag ik voorzichtig. 'Hm?' 'Daarnet, tijdens voetbal, ben je- zit je-' Maar verder kom ik niet, want ze zag de vraag aankomen. 'Nee, ik speel geen voetbal. Ik speelde het vroeger vaak met mijn broer.' 'Mh, heb je geen zin om zaterdag auditie te doen voor de voetbalploeg van dit jaar?' Ze is echt een natuurtalent. 'Dat stelde meneer Colson ook al voor. Ik ging er over nadenken.' 'Zoveel tijd heb je niet meer, inschrijven kan tot woensdag en zaterdagmiddag zijn de audities.' Haar ogen werden groot. 'Komaan, doe mee. Je bent een natuurtalent! Als Colson het al zei, ben je écht goed.' En het is waar. Colson is echt kieskeurig als het om voetbalspelers gaat.'Maar ik ken niks van voetbaltermen ofzo.' 'Ik kan je helpen. Komaan Maisie.' 'Goed, wanneer zijn de audities?' Yes, ze gaat meedoen. 'Zaterdag.' Haar hoofd gaat naar beneden terwijl ze zucht. 'Wat is er?' 'Zaterdag kan ik niet.' 'Waarom niet? Maisie, je moet het verzetten. Dit is een kans!' probeer ik.'Tom! Ik kan het niet verzetten.' Ze klinkt ineens kwaad. Waarom? 'Waarom niet?' Ze staat op. 'Ik ga mijn boeken voor deze middag halen.' Waarom deed ze nu zo? Wat had ze zaterdag gepland, dat zo belangrijk is? Ze móet meedoen. Al trainen we elke dag, maar dat zal niet nodig zijn.

POV Maisie
Toen ik de deur achter me dichtdeed, glijd ik naar beneden. Zaterdag, waarom zaterdag? Dan heb ik rugbytraining en het is belangrijk. Ik sta terug op en loop naar mijn kast, waar mijn boeken in zitten.
Net op tijd loop ik de klas binnen. Ik kijk het lokaal rond en zie nog enkele plekjes. Één naast Tom, één naast een onbekende jongen en één voor het bureau van de leraar. Ik loop naar achter en ga zitten aan de tafel waar Tom zit. 'Hey schat. Wat was er vanmiddag? Je was zo plots weg?' 'O niks speciaals.' Gelukkig onderbreekt de leraar me. 'Tom, jij mag hier komen zitten. Naast ...,' 'Maisie' 'inderdaad, komt het toch niet goed.' 'Maar-' 'Geen gemaar, hier!' Met een zucht pakt Tom zijn spullen en loopt naar voor.
Na de les prop ik snel mijn spullen in mijn tas en loop naar Tom. 'Hey.' 'Hey babe.' Snel herpakt
hij zich. 'Sorry.' 'Het is goed.' Ik geef hem een glimlach en samen lopen we naar het volgende lokaal. Natuurwetenschappen.

POV Tom
'Hey' hoor ik achter me, duidelijk een meisjesstem.'Hey babe.' Shit. Snel herpak ik me. 'Sorry.' 'Het is goed.' Ze geeft me een glimlach en samen lopen we naar het volgende lokaal.
Natuurwetenschappen. Ik haat de lessen, maar als ik dan toch moest kiezen, hou ik nog het meest van de wetenschappen. Dat kan je nog gebruiken later. Ik probeer nog eens om naast Maisie te zitten en deze keer lukt het me wel. Alleen is de leerkracht iets anders van plan. 'Kom allemaal naar voor.' De hele klas staat recht en we verzamelen rond het bureau.

POV Maisie
'Kom allemaal naar voor.' Iedereen staat recht en loopt naar haar bureau. Ze begint haar uitleg en al snel ben ik afgeleid. Ik vind het geen leuk vak en meestal begrijp ik het toch niet. Opeens word ik duizelig. Ik knipper enkele keren met mijn ogen en probeer het te negeren. Maar dan wordt alles zwart.