Hanggang sa mailibing yung body ko, I still haven't got the chance to say sorry to my parents or even say I LOVE YOU, GOODBYE to them.
And I don't think i ever will.
Wala naman akong magagawa. eto ang landas na tinahak ko. Eto ang tadhanang pinili ko.
Throughout what happened these past few days, marami na akong natutunan....
Una---- na hindi tamang magpatalo sa mga problema mo.
Pangalawa----na intindihin mo muna ang sitwasyon at hindi ang sarili mong kagustuhan....
at pangatlo.....Hindi tadhana ang may kasalanan kung anong kinahihinatnan mo ngayon....dahil kung ano ka man ngayon, ikaw mismo ang pumili nun. And there's no turning back.
--------------
So for about three days, nanatili akong pagala-gala sa mundo. But it didn't take too long para mapunta ako sa dapat kong kalagyan......
In the WORLD OF EMPTINESS.
Hindi mo masasabing creepy kasi para lang siyang modified version ni mother nature...yun nga lang, ako lang yung tao. And there wasn't even an animal there!
Pero sino ako para magreklamo? I chose this so I must take the consequences.
-----------------
BINABASA MO ANG
WHAT'S WORTH LIVING FOR (one shot)
Short StoryAng love daw.....kapag reality is better than you dreams. Eh paano kung mas masaya ka pa rin sa magical and illogical na nangyayari sa inyo kaysa sa realidad na ang gagawin lang ay ang paglayuin kayo?
