Επίλογος

853 119 430
                                    

"I sit by myself talking to the moon.
Trying to get to you
In hopes you're on the other side talking to me too.
Or am I a fool who sits alone talking to the moon?"

Νιώθω. Ένα ρήμα που οδηγεί τον καθένα σε διαφορετικές σκέψεις. Σε διαφορετικά συναισθήματα. Ο εγκέφαλος αυτόματα όταν αντιλαμβάνεται την έννοια αυτή, έχει τη δυνατότητα να προσδιορίσει τα συναισθήματα που κυριαρχούν μέσα μας. Την συναισθηματική μας κατάσταση. Είτε το επιδιώκεις, είτε όχι.

Ωστόσο, είναι πάντα καλό να παραδέχεσαι τα συναισθήματά σου; Είναι πάντα καλό να τα αφήνεις να σε ελέγχουν; Είναι λοιπόν καλό να νιώθεις ή να μην νιώθεις;

Βολεύτηκα καλύτερα επάνω στην μαλακή επιφάνεια του καναπέ και έφερε κοντά μου το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης. Την άνοιξα σε ένα τυχαίο τοπικό κανάλι, το οποίο είχε σχέση με την γαλλική κουζίνα. Βαριεστημένα, γύρισα το κεφάλι μου προς το πολύχρωμο φως που έρεε άφθονο από τα λαμπάκια του στολισμένου χριστουγεννιάτικου δέντρου και έμεινα εκεί.

<<Τι στο διάολο; Ακόμα έτσι είσαι;>> η εμφανώς νευριασμένη φωνή της Μαρίας με έκανε να αναπηδήσω τρομαγμένη από τη θέση μου. Έριξα μια ματιά στον εαυτό μου και από μέσα μου, γέλασα για τα χάλια μου.

Φορούσα ακόμα τις ίδιες ζεστές χειμωνιάτικες πιζάμες, ενώ τα μαλλιά μου, ατημέλητα πετάγονταν προς όλες τις κατευθύνσεις. Γύρισα προς το μέρος της κολλητής μου, η οποία στεκόταν ακριβώς από επάνω μου, ντυμένη εξωπραγματικά όμορφα.

<<Σου είπα ότι δεν θα έρθω.>> της τόνισα για πεντακοστή φορά σήμερα και βάλθηκα να κοιτάω ξανά την τηλεόραση.

Χωρίς προειδοποίηση, η οθόνη μαύρισε και αμέσως γύρισα να την κοιτάξω. Προφανώς και κρατούσε το τηλεκοντρόλ στα χέρια της με ένα νικηφόρο ύφος.

<<Και εγώ είπα ότι δεν δέχομαι κουβέντα.>> αντεπιτέθηκε και με δύο βήματα, βρέθηκε να με τραβάει από την ζεστή γωνιά μου.

<<Μαρία..δεν μπορώ...απλά.>> ψέλλισα καθώς στεκόμουν όρθια απέναντί της, κοιτώντας όπως πάντα το πάτωμα.

Τα ζεστά της χέρια αιχμαλώτισαν τα δικά μου και ένα ρίγος με διαπέρασε. Δεν τόλμησα ωστόσο να την αντικρίσω στα μάτια.

<<Όλα θα πάνε καλά Άλεξ.>>

Αυτά τα λόγια. Τα επαναλάμβαναν όλοι τους εδω και μια εβδομάδα. Σαν τις ενοχλητικές διαφημήσεις σην τηλεόραση, που τελικά τις μαθαίνεις απ' έξω. Όμως όλοι γνωρίζουμε κατά βάθως ότι τίποτα δεν θα πάει καλά. Τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν.

In The Name Of Love ✅  #TYS19 Where stories live. Discover now