YETENEK OKULU (1 & 2)

43. "Korkmaktan Korkmak"

2. KİTAP 43. BÖLÜM

Kulağına gelen tuhaf titreşim sesleriyle uyandı Mona. Uykusunda bunu nasıl duyabildiğini anlayamamıştı ama ses gelmeye devam ediyordu. Yatağından kalktı ve ortak salona indi. Herkes bir yerlerde uyuyakalmıştı ve belli ki sesi duyan bir başkası yoktu.

Ortak salondan çıktı Mona. Aslında tuhaf sesin tam olarak nerden geldiğini anlayamıyordu. Ancak ayakları garip bir şekilde onu bir yere doğru götürüyordu. Bilinci yerindeyken bilinçsizce bir yere gidiyordu. Sonunda büyük bir kapının önünde durdu.

"Bodrum katı mı?" diye sordu kendi kendine. Kapı aralıktı ve içerde derin bir karanlık vardı.

Kapıyı itip içeriye girmek üzereydi ki, aniden kapandı kapı. Korkuyla geri çekildi Mona. Ancak bu sıradan bir korku değildi. İçerde her ne varsa, inanılmaz derece de korkmasına sebep oluyordu. Aklına hakim olamıyordu. Korkuya engel olmak istiyordu ama bir türlü başaramıyordu. Zor da olsa ellerini kapının koluna koydu. Ardından kapıyı açtı ve içeri girdi. O içeriye girer girmez kapı kapandı ve Mona, derin karanlığın içinde tek başına kaldı.

Sabah uyandığında, kendini bodrum katının bir köşesinde buldu kendini Mona. Buraya nasıl geldiği ve neden burda uyandığı hakkında hiçbir fikri yoktu. Tek hatırladığı şey, inanılmaz ve engel olunamaz korkuydu. Derhal yerinden kalktı ve ortak salona çıktı. Jason, Blake, Zach ve Aiden salondaydı.

"Sen yatakhanede değil miydin?" diye sordu Jason.

"Ben... Bilmiyorum, Jason. Sanırım gece uyandım ve... Uyandığımda kendimi bodrumda buldum."

"Bu imkansız." dedi Blake.

"Neden imkansız?"

"Çünkü bütün gece birlikteydik." dedi Zach.

"Ne demek birlikteydik? Yatakhanedeydim, sonra uyandım ve tekrar uyandığımda bodrum katında buldum kendimi."

"Tatlım, iyi misin?" diye sordu Jason, Mona'ya yaklaşarak. "Bütün gece salondaydık ve bütün gece süvariler hakkındaki kitabı okuyorduk. Sadece yarım saat önce dağıldık."

"Nasıl? Bekle. Jason, ben gecenin bir yarısı yatakhanede uyanıp, salondan çıktığıma eminim."

"Yanılıyorsun." dedi Blake. "Saate bak. Neredeyse öğlen olmak üzere. Sadece yarım saat önce yatakhaneye çıktın. Neler oluyor, Mona?"

"Bilmiyorum, çocuklar. Gece uyandığıma o kadar eminim ki... Bir dakika, kitabı okuduk demiştiniz, değil mi?"

"Evet."

"Peki, işe yarar bir şey yazıyor muydu?"

O sırada içeri Abel girdi ve Mona'nın sorusunu cevaplayan da o oldu.

"Doğrusunu bilmek istersen, birkaç şey öğrendik. Ama hiçbiri Dolunay Süvarilerinin neler yapabileceğiyle ilgili değil. Kimse onların güçlerini, neler yapabileceklerini bilmiyor. Zaten bu kitap, bir adamın inandıklarından oluşuyor."

"Bir adam değil, Abel." dedi Jason. "Marvin. Marvin'in fikirleri ve o bunu biliyordu. Süvarileri en iyi bilenimiz oydu."