ÇETE LİDERİ

Öldüm Ben

Kaya bitti, o artık dibsiz bir kuyuda kayra ise ulaşamayacağı bir karanlıkta. İlk aşkını toprağa verdi. İşte kara toprak yine bir canı aldı ve yine bir aşk öldü. İnsan kaybedince anlarmış geç olsa da kaya bunu en ağır şekilde anlamıştı.

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

YAZAR ' DAN

Hayat öyle bir oyun oynarki yenildiğini son ana kadar anlamazsın
Hayat o kadar belirsizdir ki neyi yanlış yaptığını anlamak seni düşündürür. Ve hayat öyle bir darbe ile vurur ki sana rüzgarda savrulan bir yaprak gibi bi o yana bir bu yana savrulur durursun. Karanlığın ortasına düşmüş küçük bir çocuk gibi umutsuzluğa kapılırsın.

Mezarlıktan geldikten sonra kaya evine gelmişti. Kalbi çok acıyordu. Öyle bir ateş düşmüştüki yüreğine her yeri kasıp kavuran bir ateşti bu. Kayra geldi yine aklına dağıtmaya başladı her yeri. Karşısında duran aynaya yumruk attı. Cam parçaları yere düşerken o boş gözlerle izledi. Sonra eline içki aldı. İçmeye başladı. Elinin acısı umurunda değildi. Onun kalbi ölmüş, eli kanasa ne olurdu.

İşe yaramadı içmesi. Kayra hayla aklındaydı. Ulan kazıdı o, kalbine kazıdı kayrayı aklı unutsa kalbi nasıl unuturdu. Hoş unutmakta istemezdi. Sonra sesler duyuldu. En yakın arkadaşları gelmişti. Umursamadı. Kalbi acıyordu. Artık dünya yansa umrunda olmazdı. Kalbi ölmüştü. Sonra sesler gelmeye başladı. Biri onu sarsıyordu çaresiz, yorgun bedeni ardından bağırıyordu. Sonra bir söz duydu.

Dünyanın sonu değil ya oğlum. Kalk lan toparlan bir kız için kendini bu hale GETİRME hem sonuçta o da sıradan bir kızdı . Sindirmeye çalıştı bu lafı bu çok fazlaydı. Sonra Kaya yavaş bir hareketle başını çevirdi ve bunu söyleyen kuzeni yağıza baktı. Kalktı ayağa tam karşısında dikildi ve konuşmaya başladı.

O SIRADAN BİR KIZ DEĞİL KALBİM O BENİM KALBİM. ULAN SEN NE ANLARSIN LAN?!! ONSUZ NEFES ALAMIYORUM. ÖLDÜM BEN LAN ÖLDÜM. ONUNLA BİRLİKTE BEN DE ÖLDÜM. KURDUĞUM HAYALLER BİTTİ" Onun gözlerine bakınca dünya duruyordu. Canı yansa benim daha fazla yanıyordu. Sonra bir gün ne oldu biliyormusın? Benim gibi bir hiç için ölümü göze aldı. Öldü kollarımda son nefesini verdi. Ondan geriye hiç bir şey kalmadı. İçime işleyen Gülüşü yok artık, bana kızgınca bakan gözleri yok, duyunca hayat bulduğum sesi yok artık, ( elini kalbinin üzerine koyar ve) burası yok artık. Ben onunla birlikte öldüm. Anlamaz kimse anlamaz çünkü ben onu toprağa verirken ruhumla birlikte verdim. Şimdi çık git evimden bir daha gözüme gözükme. ÇIK GİT LAN "

Sonra kimseyi umursamadan mezarlığa geldi. Dokundu sevdiğinin toprağına. Konuşmak istedi. Ama yapamadı. Yaşadığını hissetmiyordu. Gözlerini kapattı bir damla yaş düşmüştü gözünden. Sonra konuşmaya başladı. Huzurum diye başladı lafına.

Anlattı döktü içini ama sanki bir sorun vardı. O kayranın öldüğüne inanmıyor, hatta hissetmiyordu. Sanki şimdi bir yerden çıkıcak ve ölmedim ben diyecekmiş gibi hissediyordu. Ne kadar süre orada öylece oturduğunu bilmiyordu. Bir karar vermesi gerekiyordu. Zaten kayra olmadan nefes alamıyordu. Yaşayan ölüydü sanki. Kalktı ayağa sonra fısıldadı " özlemim uzun sürmeyecek bekle az kaldı kavuşacağız sevgilim" arabaya bindi ve hızla sürmeye başladı. Çok fazla hızlıydı. Bir kaza olsa kurtulma oranı çok azdı. Sağlıklı düşünemiyordu.

Arkasına bir araba takılmıştı. Daha hızla gitmeye başladı. Sanki yeterince hızlı değilmiş gibi. Baktı aynadan hakan ve uraldı. Sağa çekmesi için ne kadar kornaya bassalarda kaya hızını düşürmeden sürmeye devam etti. Dümdüz bir duvara doğru sürdü. Büyük bir hızla duvara çarparken gözleri çoktan kapanmıştı. İstediği olmuştu işte oda sevdiği uğruna ölmeyi kabul etmişti.