Good girl

6

POV Laura

"Fucking hell ik was zo ongerust om je! Waar zat je?" Lexi staat ongerust in het deurgat. Ik stap naar binnen en hang mijn tas en jas op."ik heb geen idee" geef ik eerlijk toe. Ik weet dat we in het park zaten. Maar ik werd wakker voor een winkel, met nog een paar naast me. En ik heb geen idee wat er gebeurd is.

"Stel je voor dat je ontvoerd was! Je bent hier nog maar 3 dagen" ze sluit de deur en zet haar handen in haar zij."je bent m'n moeder niet he" grinnik ik. Ze kijkt me beledigend aan."ik wil je voor even niet maar zien" zegt ze en stormt vervolgens onze kamer uit."hopelijk kan jij wel iets met haar aanvangen!" Hoor ik haar op de gang roepen, maar ik denk niet dat het tegen mij bedoelt was. Ik laat me in mijn bed vallen als een zeester.

Ik schrik recht als ik Thomas onze kamer in zie komen en verstop snel m'n bh die op de grond lag onder m'n bed."wees gerust, ik heb al vaker bh's gezien. Ik heb 2 zussen" lacht hij, waardoor zijn kuiltjes tevoorschijn komen. Ik moet lachen van zijn lach en voel mijn wangen langzaam rood worden. Ineens moet ik denken aan Ashton. Hij heeft nog steeds niets laten weten. Is zijn vliegtuig soms gecrashed? Hij heeft toch niet een ander?

"Ze hebben je ook gedwongen he?" Hij zet zich op het voeteinde van m'n bed en kantelt zijn hoofd een beetje terwijl hij me vragend aankijkt."ik heb geen idee wat er gebeurd is, hoe het zover is kunnen komen" zeg ik zacht. Ik probeer niet te huilen, ik had dit nooit van mezelf verwacht. Ik weet dat het misschien allemaal niet zo erg klinkt, maar ik heb zoveel schrik dat Ashton erachter komt en het uit zal maken omdat ik drugs genomen heb. Ik ben ook zo teleurgesteld in mezelf. Hoe heb ik dat ooit kunnen doen?

"Hey, het is oké. Bij mij hebben ze hetzelfde gedaan. Ze zijn gewoon zo manipulatief. Ze weten perfect hoe ze het juiste moeten zeggen om het je te laten doen. Daarom dat ik je ook wilde waarschuwen gisteren" "maar je zei me niet waarvoor ik moest oppassen! Ik dacht omdat ze zo anders waren. Maar ik had helemaal niet door dat ze me aan het manipuleren waren" jammer ik."he kom eens hier" hij houdt zijn armen open en ik ga tegen zijn borstkas aanleunen."het zal niet meer gebeuren"