"Marry me.", I was caught off guard by what Lukas has said after hugging me. Humihikbi pa ako dahil sa kakaiyak. Nasa harap namin ang kama ni baby Xander. He was asking me kung bakit ko tinago ang lahat sa kanya. Kung bakit sa dami ng pagkakataon ay hindi ko man lang naisipang sabihin sa kanya ang totoo. I was crying the whole time. Halos masamid ako nang sabihin niya iyon sa akin.
"You have to marry me woman. You don't have any choice now.", tulala parin ako sa harap niya. I just stared at him. Hinalikan niya ang noo ko, pagkatapos ang ilong ko.
"I still love you. I will always do. I'm sorry kung hindi ko kayo naalala agad. I am supposed to know everything. I'm sorry for being so clueless about everything. Sorry kung hindi man lang kita nasamahan while you were carrying Xander. Sorry kung mag isa mo siyang pinalaki. I'm sorry Gail.", I saw his tears. Hindi umiiyak si Lukas pero ngayon kitang kita ko kung paano siya nasasaktan. He's never letting his guard down and now I really felt all his pain. Parang kinukurot ang puso ko. I wiped his tears. I kissed away all his tears.
"Shhh, it's not your fault. Kasalanan ko dahil tinago ko sayo ang lahat. I never thought Tina could do that just to separate you from me. Nagalit ako sayo dati, pinangunahan ako ng takot at galit, pinili kong magpakalayo sayo at manahimik nalang. I thought you were happy with your life. I decided to let you go cause I thought that will make you happy. I'm sorry. I am really sorry. Sorry kung tinago ko si Xander sayo. Gusto ko lang siyang protektahan. He's my life. Hindi ko kakayaning mawala siya sa buhay ko. Siya nalang ang meron ako.",
"You have me now. We can do this together Gail.", niyakap niya ako ng mahigpit. At that moment, I realized something, that love will really find its own way. If it's mean to be, it will always be. At isa ang nangyari sa amin ni Lukas sa patunay na totoo nga ito. I will always believe in the power of love and I know God has the best for me.
"Lukas, you were asking me awhile ago about marrying you and my answer is Yes, Umm.. I know, sinabi mo sakin'g wala akong choice but I would still say this, Yes, I am willing to marry you.", sabi ko sa gitna ng katahimikan namin. He was holding my hand. Pareho kaming nakatingin sa natutulog naming anak. Naghihintay na magising siya. He was holding my hand so tight. "I love you Lukas. Gusto ko lang malaman mo na hindi naman nawala yon. Ikaw parin at ikaw lang, always.", pagpapatuloy ko. Napalingon siya sa sinabi ko, tila nagulat sa sinabi ko. Unti unti kong nakita ang ngiti niya. DInala niya sa bibig niya ang kamay ko at hinalikan iyon, pagkatapos ay hinalikan niya ako. "I love you Gail. You don't know how much this means to me."
Hindi ko alam, pero pagkatapos ay nawala ang kung anong mabigat na nakadagan sa puso ko. Para bang ang gaan-gaan na ng pakiramdam ko. Pakiramdam ko, matagal tagal ko nang dala dala iyon dito sa dibdib ko, and it feels really great.
"Babe, babe.", nagising ako sa tawag ni Lukas. Nakatulog na pala ako sa balikat niya habang nag aantay na magising si baby Xander.
"Gising na si baby.", masaya niyang balita sa akin. He was smiling genuinely. Agad akong tumakbo sa kama ng anak ko. The doctor and nurses were busy attending to him.
"Baby, mommy's here. ", agad niya akong nilingon, nakita kong paiyak na siya pero ngumiti siya ng konti nang nakita ako.
"Mom-my", hinawakan ko ang kamay niya. Chineck siya ng doctor at sinabing okay naman ang anak ko. He just needs to stay here for a few days para ipahilom muna ang ibang sugat. Nakikita ko sa mata ng anak ko na gulat pa siya sa nangyari sa kanya. He's just a kid. Bata pa siya para sa pangyayaring ito. HIndi pa siya gaano nagsasalita. Nakatingin lang siya sa amin. Nasasaktan ako sa tuwing nakikita ko siya, kung pwede ko lang akuin lahat ng sakit. Kung sana ako nalang ang naaksidente.
I tried to explain to him what happenned kahit na hindi naman siya nagsasalita pa. The doctor said that it's normal na maging tahimik muna daw ang bata pero kailangan lang namin siyang kausapin parati. Nag a-adjust pa kasi siya. Eventually daw, babalik rin sa dati si Xander.
"Baby, look who's here?," , tinuro ko si Lukas sa kanya. Agad lumuhod si Lukas sa kama niya at hinalikan siya. Nakita ko ang nangingilid na luha ni Lukas. Alam kong masakit sa kanya ito.
"Hi big guy. Daddy's here. I'm not going anywhere.", pumatak ang mga luha ko. Magkahalong sakit at saya ang nararamdaman ko ngayon, pero isa lang ang napagtanto ko. Sobrang worth it lahat ng sakit. I am here now with the two men of my life, happy and contented and I could not ask for more.
"You should go home, magpahinga ka muna sa bahay. Ako muna magbabantay sa anak natin.", sabi ni Lukas pagkatapos naming patulugan si Xander sa gabing iyon. Dalawang araw na mula nang nagising si Xander. Tanging kaming dalawa ni Lukas ang hindi umaalis sa tabi ni Xander. I already explained to Tita what happened. Sinabi ko naring si Lukas ang tunay na ama ni Xander. Nagulat pa siya at hindi maiwasang magalit kay Lukas, mabuti nalang at naging okay din noong kweninto ko na sa kanya ang lahat.
"Gusto kong dito lang ako sa tabi niya. May mga damit namang dinala sila Tita for me.", I explained.
"Hindi ka nakakatulog ng maayos dito.", sabi niya.
"Mas nakakatulog nga ako ng maayos dito na nakikita ko si Xander.", ngumiti ako sa kanya at sinuklay ang buhok niya sa ulo.
"But-", I stopped him by putting my index finger to his lips.
"Pleasseeeee?", paki usap ko.
"Fine.", pagsuko niya.
"Thank you.", sabi ko sabay halik sa pisngi niya.
Sobrang gaan lang sa pakiramdam na ganito kami ngayon mag usap. Malayong malayo sa pag uusap namin noong hindi niya pa alam ang totoo. Sobrang sungit ko makitungo sa kanya noon. AYaw ko lang kasi na palagi siyang pumupunta sa bahay, at isa pa, hindi ko pa alam ang katotohanan noon. Pinoprotektahan ko lang ang anak ko.
Nakiusap ako kay Lukas na tsaka na namin pag uusapan ulit ang preparation for the wedding kapag naging okay na si Xander. Pumayag naman siya, yon din naman kasi ang priority namin sa ngayon.
"I knew it! Kaya pala magkamukhang magkamukha sila ni Xander. Akala ko coincidence lang, yon pala siya ang tunay na daddy ni Xander. Love will really find its way, tingnan mo sinundan ka parin hanggang Los Angeles!", nangingiting sabi ni Zara sa akin. Tumingin pa siya sa taas na parang may iniimagine. Nangiti tuloy ako. Nagpaalam muna kasi si Lukas na uuwi saglit para lutuan ng pagkain si Xander. He wants to cook for our son. Matagal na niyang gustong gawin yon, hindi parin kasi masyado nagsasalita si Xander pero palagi naman namin siyang kinakausap. Naghihilom pa rin yong mga sugat niya. Minsan umiiyak siya kapag nararamdaman niya yong sakit. Kapag nangyayari yon, tila tinutusok yong puso ko, doble yong sakit na nararamdaman ko. Gusto ko nalang na pawiin ang lahat ng sakit.
Naiwan kaming dalawa ni Zara dito sa kwarto kaya tinutukso niya ako. Alam na kasi ng buong pamilya ang tungkol kay Lukas. Si Zara pa talaga ang sobrang natuwa sa balita. Hindi naman halatang gustong gusto niya si Lukas para saken eh noh?
"Ikaw ha, magtigil ka nga. Pang ilang beses mo na ba yan sinasabi sa akin, hindi ka mapirmi diyan?", natawa nalang ako. Ang kulit niya kasi, para siyang teenager na kinikilig sa crush niya.
