Knock me off my Feet

The Reunion

Boring din pala pag semestral break na. wala akong magawa. So I decided to surf the net and look for updates about my friends, though they're just few, but in facebook I have a lot. I think I have over 600 friends. Yes, I know compared to others seems like too little. Others have over a thousand friends and some already reached their maximum number of friends in facebook. But who cares, di kasi ako basta basta nalang nag a-accept at di rin ako 'yung tipo na nag a-add.

However, when I scan my messages, I noticed that some just have similar content indicating our batch reunion. Seriously? Only three years had passed. I think it's too early to have a reunion. So I did not read the entire message because I am not going either. Why would I waste my time for that?

I got bored in surfing the net and I decided to go to the supermarket. I bought all the things that I need for the plan I have in mind.

"Hello, ate Belle! Na miss kita." Sabi ng isang cute na bata. "nandito si Ate Belle!" sigaw niya kaya nagsilapitan na yung ibang mga bata sa akin.

"Tagal mong di dumalaw Ate Belle. Pero buti nandito ka na." sabi nung isa pang bata na medyo matanda na sakanila.

"Medyo marami kasi ako ginagawa nung mga nakaraang araw kaya di ako nakakadalaw dito. Pero may pambawi naman ako sa inyo eh." Masiglang sabi ko sakanila at saka itinuro ang mga dala ko para sa kanila.

Yes, I regularly go to their place. I bring them food, toys, and clothes. It's the least that I could do because I could not adopt all of them. I celebrate my birthdays with them. This is a place for orphans, for the kids who are left by their parents for some reasons or the kids who are less fortunate. In this place, I always feel fulfilled especially when I make them happy in my small ways with simple things.

Akala nyo puro kamalditahan, pagtataray at kung anu man ang mga ginagawa ko sa buhay no? puwes nagkakamali kayo. Haha!

"Belle, buti napadalaw ka. Mukhang madami ka nanamang dala para sa mga bata?" may nagsalita sa bandang likod ko.

"Oo nga po sister. Wala po kasi ako magawa sa bahay kaya naisipan kong dalawin sila total matagal ko na rin naman silang di napupuntahan." Nakangiting sagot ko kay sister. Siya ang nangangalaga sa mga bata dito pero siyampre may mga katulong din naman siya dahil di naman niya kaya lahat ng Gawain dito. "At may itatanong nga pala ako sa inyo sister." Pahabol kong sabi.

"Mga bata bitawan niyo muna ang Ate Belle niyo, may pag-uusapan lang kami sandali." At bumitaw na nga ang mga bata sa akin. Sumunod ako kung kay sister at pumasok kami sa maliit niyang opisina.

Pinag-usapan naming yung mga gagawin sa pasko at kung anu ang pwedi kong maitulong sa kanila. Pagkalabas ko sa opisina ni Sister ay biglang may tumawag sa phone ko kaya singot ko na agad.

"Hello, te?" it's Vinni.

"Hello, pinapatanung kasi nila sa akin kung pupunta ka sa reunion. 'Di ka raw kasi nagreply doon sa message nila."

"Ah, pakisabi nalang 'di ako makakapunta."

"What? 'Wag mong sabihing may gagawin ka, semestral break ngayon. Duh!"

"I don't feel like going?"

"Ibig sabihin hahayaan mo akong pumunta mag-isa lang doon?"