Luna

5. Een nieuw begin

Vol verbazing hoor ik mijn naam: Luna Schacht. En wat? Ik zit bij Nico en ene Sofia. Ik wandel trots tot aan Meester South en bedank hem.

"Tijd om afscheid te nemen" schalt er door de ruimte. Mijn ouders die ondertussen ook daar waren aangekomen wierp ik een kusje toe en ik vertrok.

Elke groep bestaat uit 3 kinderen. Elke groep heeft zijn eigen meester voor de rest van het jaar. Best simpel toch?

We vertrokken met z'n allen naar de bus na het grote afscheid. Iedereen kletste druk door elkaar terwijl ik een plaatsje achteraan in de bus zocht.

Sofia kwam naast me zitten. Ik wierp haar een vriendelijke blik toe en besloot het gesprek te beginnen. "Hey, ik ben Luna. Jij?"

"Ik ben Sofia." Zei ze zelfverzekerd.
"Zenuwachtig?" Vroeg ik snel.
"Best wel, maar ik hoop vooral dat het een leuke tijd gaat worden. Heb je Nico al eens bekeken? Haha" tegelijkertijd schieten we in de lach en staan onze blikken op Nico gericht.
"Nou, ik durf te wedden dat hij verliefd op je zal worden" vertrouw ik haar toe. "Nee joh, op jou haha"
We zullen wel zien, dacht ik.

"Nouja als je me het niet kwalijk neemt dan ga ik even slapen, we hebben nog een lange dag voor de boeg" zei ik en sloot mijn ogen.

Aangekomen en wel werd ik wakker gemaakt door Sofia want ze wou zéker niet als laatste binnen zijn. Ik pak snel mijn tas en loop de bus uit.

"Wauw, wat is het hier prachtig," merk ik op. Maar veel tijd om te kijken is er niet. Meester South roept snel Sofia, Nico en mij bij elkaar.

"Oké jongens, jullie zijn dus mijn groep. Jullie hebben enkel en alleen les van mij. Behalve op donderdag. Donderdag heb je een halve dag les van een andere leerkracht om het vervolgens tegen andere groepen op te nemen in enkele opdrachten. Een wedstrijd dus een beetje."

Het enige wat we deden was knikken. En toen begon de rondleiding.
"Hier is de poort van Aschelahis," zei North. Maar ik zag niets. "Huh waar dan?. "Je ziet deze alleen als je bekwaam genoeg bent om met je krachten om te kunnen gaan. Zodra je er eenmaal doorheen gestapt bent kunnen wij je krachten niet meer afnemen."
Ik kreeg er de rillingen van.. "D..dus dan kan je iemand zijn krachten nooit meer afnemen? En wat met de slechte mensen dan." Die zijn er helaas ook, gebaarde hij.

"Eens in de zoveel jaar is er een uitverkorene. Dat word je in de loop van het jaar nog wel duidelijk." zei South scherp.

We wandelden verder en we kwamen aan bij afdelingen. Natuurlijk gingen we naar binnen onder de afdeling Mr. South. Deze was dan weer verdeeld in 6 kamers. Eén per jaar. En die zes kamers waren nog verdeeld in 3 slaapkamers en 1 gemeenschappelijke ruimte. Wat een boeltje, dacht ik.

Zodra we binnen kwamen waren we doodmoe. Nico en Sofia stelden samen voor om te gaan slapen en het eten te laten voor wat het was. Het zou morgen een drukke dag worden, nietwaar?

Hooii, 6e deel weer af. Het aantal lezers op mijn vorige deel viel me helaas tegen, ik hoop dat het nu wat beter wordt. Verder hoop ik ook op meer comments. See ya later alligator