Zagubiona przez Życie

„Nie boję się już ciebie , chce ci pomóc"

Obudziłam się w ciemności, Nie nie nie nie nie, nie chce to znów się dzieje nie chce nie chce proszę nie.... Pojawiła się tak samo jak wtedy, ale się nie bałam, ja się uśmiechałam ,uśmiechałam do niej ona zdziwiona powiedziałam nagle...

-Pomóżmy sobie nawzajem beze mnie nie ma cię ,a ja bez ciebie nie jestem sobą i nie będę- wyciągnęłam do niej rękę chciałam jakoś spojrzeć w jej wnętrze ale nie mogłam.

-Nareszcie zrozumiałaś, że nie warto się mnie bać. Wiesz że jestem potrzebna tobie-uśmiechnęłam się.

-Już się ciebie nie boje i chce ci pomóc tylko wtedy kiedy to będzie potrzebne- zamknęłam oczy wokół mnie pojawiały się po kolei wspomnienia i te dobre i te złe ale teraz już się nie bałam w końcu znalazłam wspomnienie z pozytywką to wspomnienie to jak tato śpiewał mi do snu i jak mnie uspokajał przy koszmarach nie bałam się już i nawet nie zamierzałam teraz gdy zagra pozytywka to dla mnie znak by się uśmiechnąć i żebym pamiętała te dobre wspomnienia jak złe obudziłam się w ramionach Ricka był czerwony trzymał mnie blisko swojej piersi , udawałam że się nie obudziłam i zamkniętymi oczami leżałam i poszłam spać dalej.