KANINA pa kamot nang kamot si Claret sa kaniyang binti dahil sa mga halaman na dumirikit sa bahaging iyon. Nakatayo siya sa likod ng puno na may kalapitan sa kubong tinutuluyan nina Toffer at Claudine. Bagaman may takot siyang nararamdam dahil nasa kasarapan na ng tulog ang mga tao ay hindi siya nagpadaig doon. Namamayani sa kaniya ang pagkasabik na muling maranasan ang kaligayahan na ipinaparanas sa kaniya ni Toffer sa tuwing mayroon silang pagkakataon na magkasama.
Batid ni Claret na mali ang kaniyang ginagawa dahil may kasintahan si Toffer ngunit hindi niya iyon alintana dahil mahal niya ito. Matagal ng may namamagitan sa kanilang dalawa at nasasawa na rin siya sa tuwing patago silang nagsasama upang pagsaluhan ang kaligayahan, ngunit kailangan niyang maghintay upang maangkin na ang lalaking minamahal.
Nakahinga nang maluwag si Claret nang makita niyang dahan-dahang bumubukas ang pinto ng kubo. Batid niyang si Toffer na iyon. Maging sa paglakad nito patungo sa kaniya ay naging maingat ito.
Siniil si Claret ng halik ni Toffer nang tuluyan itong makalapit sa kaniya. "I love you, Claret."
Bahagyang inilayo ni Claret ang kaniyang labi upang makapagsalita nang maayos. "Baka may makita sa atin dito?"
"Sumunod ka sa akin." Lumakad si Toffer at hindi alam ni Claret kung saan ito tutungo.
"Sandali, Toffer, hindi ba delikado? Alam nating maraming nawawala rito? Baka maging isa tayo sa kanila?" mahinang tanong ni Claret dahilan upang huminto si Toffer.
Humarap si Toffer at bakas sa mukha nito ang pagkasabik na maramdaman ang kaligayahan. "Huwag kang matakot, Claret. Nagsialisan lang ang mga iyon."
"Si Mayett?"
"Ano ba Claret, itutuloy ba natin ito?" may inis na tanong ni Toffer at mahina itong napatapik sa noo.
Napabuntong-hininga si Claret habang nakatitig siya kay Toffer na nakapinta ang inis sa mukha nito. Hindi na lang niya inintindi ang takot dahil matagal na rin niyang gustong mangyari iyon. Tumango siya rito upang masimulan na nilang tahakin ang daan papuntang langit.
Sumandal si Claret sa malaking puno at ang kaniyang mga mata ay nakatitig sa naniningkit na mga mata ni Toffer. Dahil sa madilim ang lugar, hindi niya tukoy kung nasaan sila. Masukal na rin sa kanilang kinaroroonan kaya nakakasiguro siya na walang makakakita sa kanilang dalawa habang nilalasap ang kaligayahan.
Napapikit si Claret nang halikan ni Toffer ang kaniyang leeg. Marahas ang halik na iyon at nararamdaman niya ang mga ngipin nito na kumakagat sa bahaging iyon na tila isang bampira na sabik na sabik sa kaniyang dugo. Nagdulot iyon ng matinding sensasyon sa kaniya dahilan upang makalikha siya ng mahinang musika. Umakyat ang halik nito patungo sa kaniyang pisngi, paakyat sa tainga. Ang musikang kaniyang nalilikha ay unti-unting lumalakas na nakikipagsabayan sa pag-awit ng mga dahong nililipad ng malakas na ihip ng hangin.
Nararamdaman ni Claret ang pagbaybay ng dila ni Toffer pababa sa kaniyang leeg. Muli niyang naramdaman ang mga ngipin nito na nakapagbibigay sa kaniya ng matinding sensasyon. Ang kamay nito ay nagsimula nang maglakbay sa iba't ibang bahagi ng kaniyang katawan hanggang sa tinungo niyon ang manggas ng suot niyang damit. Narinig niya ang pagkapunit niyon ngunit hinayaan lang niya iyon.
Napadilat si Claret nang tumigil si Toffer sa pagpapaligaya nito sa kaniya. Maka-mundong ngiti ang pinaguhit niya sa kaniyang labi nang hubarin ng binata ang suot nitong damit. Inihagis nito sa kung saan ang damit at muli nitong sinimulan ang paghalik sa kaniyang leeg.
"Oh, Toffer, i love you..."
Walang narinig na tugon si Claret mula kay Toffer kung hindi ang ritmo lamang na nalilikha ng labis na paghalik nito sa kaniyang leeg. Gusto na niyang hubarin ang suot niyang mga saplot at maging sa binata upang tuluyan na nilang marating langit, ngunit hinayaan na lang niyang magpaalipin siya sa binata.
![Amari [Tagalog] de ChantalCruz30](https://img.wattpad.com/cover/29369701-80-k481325.jpg)
Napadampi ang isang palad ni Claret sa itaas na bahagi ng puno nang maramdaman ang pagpisil ni Toffer sa kaniyang malusog na dibdib. Ang isa nitong palad ay lumapat sa kaniyang palad na noon ay nakadampi sa bahaging katawan ng puno na tila unti-unti na siya nitong igagapos upang hindi na siya makawala.
Nagpakawala ng malakas na sigaw si Claret nang maramdaman ang pagtusok ng matigas na bagay sa kaniyang palad na nakadampi sa bahaging katawan ng puno.
"Putang ina!" singhal ni Toffer habang pilit na inaalis ang kamay sa bahaging katawan na tusok-tusok ng isang bakal. Bakas sa mukha nito ang labis na kirot na nararamdaman.
Pilit ding inaalis ni Claret ang bakal upang maalis ang kaniyang kamay ngunit hindi niya nagawa. Kahit anong pilit nila ni Toffer ay hindi nila maalis ang bakal dahil nakabaon iyon nang husto sa puno.
"Stop! Fuck you, Toffer!" singhal ni Claret dahil labis na sakit ang kaniyang nararamdaman habang sapilitang inaalis ni Toffer ang bakal sa kanilang mga kamay.
Naging bingi si Toffer at patuloy nitong pinipilit na alisin ang bakal kahit na bakas sa mukha nito ang labis na kirot na nararamdaman na pilit nitong tinitiis.
Napatigil sa pag-iyak si Claret nang marinig ang pagkiskis ng tila paghasa sa matalim na bagay. Maging si Toffer ay napahinto rin sa ginagawa nito.
"Pakiusap, tulungan mo kami," paghingi ng tulong ni Claret nang makaaninag siya ng hugis tao sa likuran. Nang tingnan niya iyon ay tila may nakatakip sa mukha nito. Hindi niya matukoy kung ano iyon dahil madilim ang paligid.
Wala itong naging tugon, sa halip ay mas lalong lumakas ang inggay dulot ng paghahasa nito.
"Fuck you! Tang-ina mo! Bakit mo ito ginawa? Gago ka!" galit na turan ni Toffer habang pinipilit nitong alisin ng isang kamay ang bakal.
Napasigaw si Claret nang masaksihan niya ang pagsirit ng masaganang dugo mula sa kamay ni Toffer at nakita niya ang pagbagsak ng tatlo nitong daliri. Nagpailing-iling siya habang humahagulhol at pilit na nagmamakaawa na huwag iparanas sa kaniya ang ginawa kay Toffer.
Wala nang ibang nagawa si Toffer kung hindi sumigaw habang nakatingin ito sa kamay na noon ay patuloy ang pagsirit ng masaganang dugo.
Nasaksihan ni Claret na mayroon itong tinanggal sa bahaging ulo at nakita niya ang mahaba nitong buhok. Namilog ang kaniyang mga mata nang sumagi sa kaniyang isipan na maaaring kilala niya ito. Isa lamang ang kaniyang hinala. Paano nito nagawa sa kanila ang hindi makatarungang paghihiganti?
Bago pa man mabigkas ni Claret ang pangalan nito, isang matigas na bagay ang naramdaman niyang humampas sa kaniyang ulo, dahilan upang mawalan siya ng malay.
Malalakas na sigaw ang nagpagising kay Claret. Hindi niya maigalaw ang kaniyang mga kamay at paa. Iniangat niya ang kaniyang tingin sa kanang kamay at doon niya napagtanto na nakatali ang kaniyang mga kamay habang nakahiga siya sa basang mesa. Ang kamay rin niyang iyon ay nakabalot ng tela.
Muli niyang narinig ang malakas na sigaw na halos bumalot sa loob ng silid. Idinako niya ang tingin sa kaniyang kaliwa at nakita niya roon ang kaawa-awang si Toffer. Nakatayo ito at ang mga kamay at paa nito ay nakatili. Nakahubo't hubad ito at maraming sugat sa katawan na ang dugo ay umaagos doon.
Tanging pag-iyak na lang ang nagawa ni Claret sa kalunos-lunos na sinapit ni Toffer. Bakas sa mga mata nito ang paghihirap sa kalagayan.
Muling napasigaw si Toffer nang hiwain ang balat nito gamit ang itak. Gusto mang pigilan ni Claret ang nagpapahirap kay Toffer sa pamamagitan ng pagsigaw, ngunit hindi niya magawa dahil ni isang kataga ay walang nais lumabas sa kaniyang bibig. Alam niyang sasapitin din niya ang paghihirap na nararanasan nito.
