Sabaha karşı evden çıkıp gitmiş
Hava soğuk derece eksilerde hafiften kar yağıyordu
O artık 37 yaşındaydı..
yüzünü çok severdi güzel giyinir üstünden parfümünü eksik etmez saatini takmadan sokağa bile çıkmazdı çirkin şehrin yakışıklı beyefendisi!
Yüzünün kırışmasından çok korkardı utanırdı saçına ilk aklar düştüğünde bir ay dışarı çıkmadı "beni hep genç yakışıklı görün isterim" derdi
İnsanlar artık onu son kez gördüğü gibi hatırlayacak
Fotoğrafta çektirmezdi ne olduysa yaşlandığını hissetti herhalde hafiften göz kenarları da kırışmaya başlamıştı
Bir aralık sabahı kimseye söylemeden geride bir saatini bırakıp gitmiş
Belki geçen her zaman diliminde yüzünün çöküşünü takip etmesin diye
Belkide onsuz geçen zamanı görelim diye bunu yaptı
O şimdi uzaklarda herkesten uzak yaşlanacak, yaşlanmış yüzüyle ölümü bekleyecek
Çirkin şehrin yakışıklı beyefendisi!
