Όταν η Ίζαμπελ άρχισε να πλησιάζει προς το σχολείο, πρόσεξε ως κοντά στην είσοδο την περίμενε η Eleanorμε τον Louis και έδειχνε ταραγμένη ή σαν κάτι να περίμενε ανυπόμονα. Ξεφύσησε γιατί ήξερε πως περίμενε αυτήν και ήξερε πως όταν τους έφτανε θα την βομβάρδιζε με ερωτήσεις και θα έπρεπε να απαντήσει σε όλες ειλικρινά γιατί ήξερε πως θα την καταλάβαινε άμα της έλεγε ψέματα και μετά τα πράγματα θα γινόντουσαν πιο περίπλοκα.
«Καλημέρα» είπε σιγανά κάνοντας τα δύο παιδιά να αναπηδήσουν στη θέση τους.
«Ίζ!» αναφώνησε η Eleanorκαι έπεσε στην αγκαλιά της τυλίγοντας τα χέρια της γερά γύρω από το σώμα της. «Νόμιζα πως έπαθες κάτι. Εχθές δεν ήρθες σχολείο και όταν σου τηλεφωνούσα δε το σήκωνες. Με κατά τρόμαξες!» της έλεγε γρήγορα χωρίς να παίρνει ανάσα κάνοντας τον Louisνα γελάει αλλά να την κοιτάζει με τόση αγάπη, που έκανε την Ίζαμπελ να ζηλεύει που δεν είχε και αυτήν κάποιον να την αγαπάει τόσο πολύ.
«Συγγνώμη» απολογήθηκε και τραβήχτηκε πίσω για να δώσει μια αγκαλιά και στον φίλο της. «Πραγματικά λυπάμαι πολύ που δε σου είπα κάτι. Έγιναν πολλά τελευταία»
«Όπως;» την ρώτησε και έβαλε τα χέρια της στη μέση της.
«Εμ…όπως ότι γνώρισα ένα παιδί…» δήλωσε διστακτικά και δάγκωσε το χείλος της όταν στο μυαλό της εμφανίστηκε το πρόσωπο του Zaynμε ένα σέξι χαμόγελο να τον αγκαλιάζει.
«Τι;» φώναξε και αναπήδησε χαρούμενη. «Ποιον; Τον ξέρω; Από πού είναι; Πως;»
«Ηρέμισε λίγο» της είπε αργά και χαμογέλασε. «Zayn τον λένε»
«Zayn;» ρώτησε ο Louisξαφνιασμένος. «Τον φίλο του Harry;»
«Τι δουλειά έχεις εσύ με τον Harry;» αγρίεψε η Eleanorμα η κολλητή της δε της έδωσε σημασία.
«Ναι αυτόν» απάντησε στον Louis. «Τον ξέρεις;»
«Κατά κάποιον τρόπο…» μουρμούρισε και έδειχνε πλέον χαμένος στις σκέψεις του.
«Κατά ποιον;» ρώτησε η Ίζαμπελ με περισσότερο ενδιαφέρον αγνοώντας δίπλα της την Eleanor που της θύμιζε τα πάντα για τον Harry κάνοντας μια παλιά πληγή στη καρδιά της να ανοίξει μα προσπάθησε να την αγνοήσει όσο το δυνατόν γινόταν και να σβήσει τον ήχο της φίλης της.
«Ε έτυχε μια μέρα να τον δω σε αυτό το μπαρ που δουλεύει…μπαρ δεν είναι;» ρώτησε και προσπάθησε να της αποσπάσει την προσοχή.
«Κάτι τέτοιο…» μουρμούρισε καχύποπτα. «Και;»
«Και μιλήσαμε λίγο» είπε και ανοιγόκλεισε τα μάτια του σα να επαναφερόταν στην πραγματικότητα, έπειτα της χαμογέλασε και πήγε δίπλα στη κοπέλα του φιλώντας την πεταχτά και κάνοντάς την να σταματήσει. «Μωρό μου, φτάνει…Τα ξέρει όλα αυτά η Ίζ, εξάλλου μεγάλη κοπέλα είναι, ξέρει να προσέχει τον εαυτό της». Κοίταξε τη κοπέλα απέναντί του και της χάρισε ένα στραβό χαμόγελο.
«Ναι δίκιο έχεις. Συγγνώμη Ίζ». Αγκάλιασε το αγόρι της μα συνέχισε αν κοιτάει τη κολλητή της. «Τι είναι αυτό στο μάγουλό σου;»
«Κάπου το χτύπησα εχθές μέσα στο σπίτι, σε μια γωνία, δε θυμάμαι» απάντησε και φάνηκε πειστική.
«Και για πες…σχετικά με αυτόν τον Zayn…είναι καλό παιδί;» ρώτησε καθώς συνέχισαν αν προχωράνε προς την αυλή.
«Ναι…Νομίζω πως είναι…» απάντησε και το βλέμμα της έπιασε τον Harry κοντά στο χώρο του βόλεϊ μαζί με κάτι φίλους τους. Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν μα κανένας από τους δύο δε χαμογέλασε. «Θα έρθει σήμερα εδώ…Οπότε μπορεί και να τον πετύχετε»
«Θα μας τον γνωρίσεις; Πότε θα βγούμε όλοι μαζί;» έκανε η Eleanorσα να σχεδίαζε ήδη μέσα στο μυαλό της το που θα έβγαιναν και τι θα φορούσε.
«Εμ…Δεν ξέρω El…Δεν νομίζω να αρέσουν αυτά στον Zayn, και εξάλλου είναι η δεύτερη μέρα που είμαι μαζί του, είναι πολύ νωρίς για να βγούμε όλοι μαζί…» είπε κάπως ενοχλημένη και κατάφερε να πάρει τα μάτια της μακριά από τον Harry. Αναστέναξε και κούνησε το κεφάλι της πέρα-δώθε, κοιτάζοντας τα σταράκια της που κινιόντουσαν πάνω στο έδαφος.
«Πωωωωω» άκουσε την φίλη της να κάνει απογοητευμένη και να λέει κάτι άλλο που δε μπορούσε να διακρίνει καθώς είχε ήδη πέσει στο λάκκο με τις περασμένες αναμνήσεις μα και τις χθεσινές.
Έφτασε η ώρα και η Ίζαμπελ μπήκε στη τάξη της και κάθισε στη συνηθισμένη θέση της δίπλα στο παράθυρο, ενώ από πίσω της ακολουθούσε η Eleanor. Όλοι μέρα δε μπορούσε να συγκεντρωθεί, ήταν τελείως χαμένη και αφηρημένη, σε μερικές ώρες μαθημάτων απλά την έπαιρνε ο ύπνος πάνω στο θρανίο, ενώ άλλες απλά ήταν λες και βρισκόταν σε άλλη γη. Άκουσε την κολλητή της δίπλα της να της λέει κάτι σχετικά που είχε συμβεί με τον Louisμα δε μπορούσε να της παρακολουθήσει, όσο και να το ήθελε της ήταν αδύνατον.
