Κεφάλαιο 3

50 5 5
                                    

Διέσχιζαν ρυάκια, δάση μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Προς το παρόν, ρεν τους είχε επιτεθεί κανείς ακόμη.
"Έχω μια απορία " έσπασε τη σιωπή η Ελινέν.
"Για πες " είπε ο Στέφανος.
"Πώς θα βρούμε τους δαίμονες, βρικόλακες ή ό,τι στην ευχή είναι για να τους εξολοθρεύσουμε; " ρώτησε.
Ακούστηκε ένα κοράκι και τους αναστάτωσε όλους. Τότε η Λάκσμι απάντησε :
"Λοιπόν, αν πάμε στην πόλη, σίγουρα θα μάθουμε! "
"Πες το όνομα ενός από αυτούς !" είπε η Λουσίν.
Η Λάκσμι έβγαλε από το σάκο της τη γραπτή συμφωνία του άρχοντα Άναξαρ. Το όνομα, που διάβασε ήταν βρικόλακας Λέοναρχ. Ήταν ο αρχαιότερος βρικόλακας. Ζούσε σε ένα εγκαταλελειμμένο μέγαρο. Ανήκε στην υψηλή τάξη και μαζί του είχε μια μικρή ομάδα βρικολάκων - δολοφόνων.
Και καθώς προχωρούσαν οι πέντε φίλοι , φάνηκε μπροστά τους ένα μέγαρο.
"Μήπως ο Λέοναρχ μένει εδώ; " αναρωτήθηκε ο Νίνκαν με κομμένη την ανάσα.
Η Λάκσμι εξέτασε μια ζωγραφιά από το βιβλίο του λόρδου Σέιτζ.
"Ναι σαν και αυτό! " απάντησε.
Την πριγκίπισσα την διέτρεχε ένα ρίγος. Ένιωθε την παρουσία μιας σκοτεινής δύναμης. Με μια γρήγορη κίνηση έβγαλε το ξίφος της.
"Πάμε μέσα! " διέταξε.
Η Λάκσμι κατσούφιασε.
"Προχωρήστε! " είπε με δυνατότερη φωνή.
Για μέγαρο βρικόλακα παραήταν πολυτελές . Φαντάζονταν πως ο βρικόλακας Λέοναρχ θα ζούσε σε ένα σκοτεινό πύργο ψηλά στο βουνό. Όμως όχι. Έμενε σε ένα μέγαρο μες το δάσος , που θύμιζε τα αρχαία παλάτια των Ελ.
Οι πέντε φίλοι μπήκαν στο μέγαρο.
Τίποτε δεν ακουγόταν. Ησυχία νεκρική και απόλυτη.
Οι σκιές στους τοίχους ήταν ακίνητες. Όλες εκτός των πέντε φίλων.
Μέχρι που...
Πετάχτηκαν από το ταβάνι σαν νυχτερίδες βρικόλακες και τους αιχμαλώτισαν .
Από τις σκιές, φάνηκε ο βρικόλακας Λέοναρχ. Φορούσε μια κατάμαυρη κάπα. Τα μαύρα μαλλιά του έφταναν μέχρι το λαιμό . Τα μάτια του ήταν χρυσαφένια προς κόκκινα.
Σχηματίστηκε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του και φάνηκαν οι κοφτεροί κυνόδοντες του.

"Τι έχουμε εδώ; " ρώτησε με βροντερή φωνή

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Τι έχουμε εδώ; " ρώτησε με βροντερή φωνή.
Τους κοίταζε από την κορυφή ως τα νύχια. Η Ελινέν ήθελε να τον σκοτώσει. Μια και καλή. Αλλά αν έκανε μια βιαστική κίνηση, θα ρίσκαρε όχι μόνο τη ζωή της, αλλά και τη ζωή των φίλων της.
"Βλέπω πως οι άνθρωποι εισβάλλουν στα μέγαρά μας. Και μάλιστα δίχως αλυσίδες. Μα για να σας δω. Είστε όλοι τόσο θεσπέσιοι. Ειδικά εσύ, κοπέλα μου, έχεις το πιο γλυκό αίμα... " έλεγε έχοντας καρφωμένο το βλέμμα του στην Ελινέν,η οποία ήταν πειρασμός για τους δαίμονες. Είχε θαμπώσει τον Λέοναρχ.
Ο Νίνκαν ήταν εξαγριωμένος. Ήθελε να επιτεθεί, αλλά τον κρατούσε σφιχτά από τα μπράτσα ένας βρικόλακας.
"Μην την πειράξεις, αλλιώς θα σου καρφώσω παλούκι στην καρδιά! "
Ο Λέοναρχ στράφηκε προς τον Νίνκαν.
"Μα τι βλέπω; Δεν λαχταρώ μόνο εγώ αυτήν την ομορφιά! Σπάστε του το λαιμό! " διέταξε .
"Όχι! " φώναξε η Ελινέν. Ο Λέοναρχ γέλασε. Σίγουρα το διασκέδαζε.
Η Λάκσμι, η Λουσίν και ο Στέφανος δεν είχαν τη δυνατότητα να βοηθήσουν.
"Μα τι γλυκό κορίτσι!  Για να δοκιμάσω! " είπε.
Έσκυψε προς το μέρος της Ελινέν. Την κρατούσε ένας βρικόλακας από τα χέρια. Ο Λέοναρχ μύρισε το άρωμά της. Γιασεμί.
Έπειτα αφού φίλησε τον λαιμό της, της τον δάγκωσε. Η Ελινέν ούρλιαζε και έκλαιγε, όσο ο Λέοναρχ ρουφούσε το αίμα της.
Όμως, εκείνος τραβήχτηκε απότομα μακριά της.
"Γαλάζιο αίμα... Μα εσύ, γλυκιά μου, είσαι... Ωωω η πριγκίπισσα Ελινέν της Έλναδας σωστά; "
Η Λάκσμι, η Λουσίν, ο Στέφανος και ο Νίνκαν περίμεναν αντίδραση της Ελινέν. Ειρήνη με περηφάνια, χαμόγελο και γενναιότητα σήκωσε το κεφάλι της ψηλά και είπε :" Ναι.Εγω είμαι η πριγκίπισσα Ελινέν! "
Και τότε...
Τα μάτια της έλαμψαν. Μπήκε στην κατάσταση του Έλληνα και εκτόξευσε τον βρικόλακα, που την κρατούσε μακριά. Έπειτα η Λάκσμι, κλώτσησε στα αχαμνά τον βρικόλακα, που κρατούσε εκείνη.
Η Λουσίν κάρφωσε στον δικό της σπαθιά πάγου. Παρόλο που κατάφερε η Λουσίν να ξεφύγει, ο βρικόλακας έζησε.
Ο Στέφανος και ο Νίνκαν δραπέτευσαν με σπαθιά νερού.
Η Ελινέν έβγαλε το σπαθί της. Θα τον σκότωνε.
Ο Λέοναρχ δεν ήταν ιδιαίτερα φοβισμένος. Οι συνοδοιπόροι της πολεμούσαν, δίχως να καταφέρουν να εξοντώσουν τους βρικόλακες. Η Λουσίν, καθώς πάλευε με νεροδάμασμα, φώναξε στην Ελινέν :" Ελινέν δεν μπορούμε να τους νικήσουμε! Πάμε να φύγουμε! "
Η Ελινέν διέκρινε έξω από το παράθυρο ένα κάρο με μαύρα κοκαλιάρικα άλογα. Για την ακρίβεια, ήταν σκελετοί αλόγων.
Καμιά σχέση με τη Νάγκα.. Η Ελινέν χαμογέλασε στον Λέοναρχ και είπε :" Θα τα ξαναπούμε, αγάπη μου! "
Και ύστερα το χαμόγελο σβήστηκε από τα χείλη της και είπε με βροντερή φωνή :" Εις το όνομα της Ανώτερης Δύναμης και του θεού Ζέϊου φύγετε μακριά! "
Όλοι οι βρικόλακες σωριάστηκαν κάτω ομαδικώς. Έκαναν λες και μάτωσαν τα αυτιά τους.
Η πριγκίπισσα και οι συνοδοιπόροι της έτρεξαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν έξω.
Αφού ανέβηκαν στο κάρο και έκαναν τους σκελετούς άλογα να ξεκινήσουν, χάθηκαν στο δάσος.
Ο βρικόλακας Λέοναρχ βγήκε έξαλλος έξω από το μέγαρο.
"Η πριγκίπισσα της Έλναδας βρίσκεται στην Σκοτεινή Διάσταση! Δε θα ησυχάσω έτσι και δεν τους ρουφήξουμε το αίμα! "

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ 4 :Ψυχές Στο Σκοτάδι Where stories live. Discover now