Chapter 37 [CASE CLOSED]

111 33 4
                                    

Shin's POV

"The culprit is... SECRET! So, get me out of here and I can tell you!", sabi ko kay Ate Sylvia. Ang saya naman niya para sabihin ko, ako ang nakadiscover e. Gusto kong pumunta roon, tsk.

"Give me that!", kinuha naman ni Bakulaw ang cellphone! Psh. Palibhasa, magkakampi na naman 'to silang dalawa at ako na naman mag-isa.

Kinausap niya si Ate Sylvia tapos di ko naman marinig kasi nagpakalayo ang Bakukaw, tsk. Ako naman... Eto, nakaupo sa higaan. Ayoko na sa ospital, nakakasawa na, kayo ba namang maospital buwan-buwan, di kayo magsasawa? Shit lang!

"Shin, stay here. I will go there", what?! Iiwan niya ako?! Tsk. Nakakainis ah?!

"Wait!", tumigil naman siya.

"Iiwan mo na naman ako? Di na naman ako sama? Ano ba yan, sawa na ako rito. Please, kilala ko na yung culprit, let me... Please...", nagmakaawa na talaga ako sa harap ni Bakulaw. Tae. Alam kong di to madadala sa puppy dog eyes ko.

"Shin..."

"What?"

"Choose. You will let me solve this case and I will allow you to go to Austin or vice versa?"

Th-That's too hard for meeee! I can't just simply choose, life is full of choice so, choose all of it! Why will you choose when you can do both?!

"Bakulaw please...", pagmamakaawa ko...

"Bye", sabi niya tapos akmang aalis na sana kaso tumayo ako at hinabol siya.

I didn't expected na matutumba ako, what the hell happened?! Di ko macontrol ang mga paa ko?! Bakit ganito?! So, nandito ako ngayon na nakaupo sa sahig.

"See? I said, stay here"

"Bakit di ko makontrol ang mga paa ko?"

"They were affected by the poison and it was paralyze but after you woke up, you need to rest for hours to regain your control"

"So, hindi ako makakalad for many hours?!"

"Yes, that's why I won't allow you to go to the school and solve that on your own...", sabi niya tapos lumapit naman siya at umupo sa harapan ko. Teka... Alam niyo yung lapit na, sobrang lapit talaga?! Yung lapit na, ang lapit talaga ng mukha niya sa mukha ko?! "...I will take your body's place as your own body to go there and tell me what you know, okay?", napatunganga ako. Pinagnanasaan ko ata siya? Teka! Anong pinagnanasaan, wala yan diksyonaryo ko!

"O-okay", sabi ko, takte! Nauutol pa.

"Good girl", sabi niya sabay pat sa ulo ko. Teka! Ano ako, aso?!

He suddenly held both my arms and asissted me to sit on my bed, "Thanks", sabi ko sa kanya na naiilang.

"Welcome, I'll call you when I'll arrive at school", nag-wave siya at lumabas na.

Is it just me or am I blushing? -///////////-

Yuu's POV

I went out of Shin's room and went to the parking area, someone's following me. I'm sure of it, "Who's there?", I asked.

I look around, "Ako 'to Tetsu-kun", I saw Masao. It's been a while since I haven't seen him.

"What made you stalk me", I asked him.

"Narinig ko kasi na naospital si Shin, okay lang ba siya?"

"Yes, she's in Room 101. Wanna visit her?"

"Hindi e. Gusto ko lang sana tanungin sa'yo, kasi baka pag pumunta ako dun... Kukulitin na naman ako kung sino ang pumatay kay Sharmaine, but I'm very sorry. I can't tell you that. But I'm sure I can help you when the time comes"

Infinity and Beyond it's Limit : The Game of AliceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon