Onunla tanışalı fazla bir zaman olmadı, ama nasıl desem ki böyle bir gülüşü insanı mutlu eder ya hani yağmur'un ertesinde ki gökkuşağı gibi hele bir de gülüşü var anlatılmaz yaşanır denen Evren'in tam ortasında kalmış gülüşlerin git gide yükselerek kahkahaya dönüşmesi gibi bir şey. Nasıl desem ki sanki gözlerinde ki mutluluğu sözlerinde bulur gibiyim. Bel ki de düşündüğüm her zamanın içinde ki yaşanırlık hissi farkına kavuşmuş ellerimin içi terlerken gözlerinde ki ışıltıyı görebiliyorum tarifi yok bunun bi insan neden sever ki ? Ya tarifsiz güzelliğe ya da gülüşlerinin esaretinde ki benliğidir. Hayatıma giren özdeşleşmiş mutluluğu ararken bile senin o güzel bakışlarına inceden iriye doğru gidişini seyrettiğim kaşlarına aşık oluyorum her geçen gün de geçtiği kadarını aklıma not ediyorum bi Aslan burcu kızının tüm özelliklerini taşıyabilen olgun alımlı bir güzelliğe sahibim ki öyle de görünüyor mu görünmüyor mu diye de düşünmüyor değilim. Nasıl bir insan bu kadar çok sevebilir ki ? Anlatamıyorum dayanamıyorum sessizliğin içinde kalmış siyaha özenmiş bir mavi gibi dolgun ve bir o kadar da kapalı bir renge sahibim Ya hani ben diyorum ben kendimi bile bilemezken ve tanıyamazken seni senden daha iyi tanıyabiliyorsam sence de bu aşkın kaçıncı evresi ya da sevginin hangi tonu ellerini tutmak varken neden bu kadar bekliyorum ki ? Cevabını verebilir misin bunun ya da bir cevabı var mı bunun cevabını verebilecek olan birisi var ise söyle söyle de beni de kaldığım yalnızlığın siyahından tutup çıkarsın düştüğüm bu çukurun en bitilmiş vazgeçilmiş düşün tarifi olmayan gülüşlerinde saklı kaldığım her noktadan tutup çekip çıkarsınlar belki de bir imkansızda ve ben imkansızları çok severim neden diye soracak olursan ben imkanzsızları seven bir çocuğum ve kışları elleri montunun cebinde ısınmayı beklerken ben ellerim telefonumda parmaklarım soğuyan telefon klavyemde cümleler kelimeler ağzımdan üşüyerek o klavyenin satırlarına damlarken anlıyorum ki ben imkansızı imkansız beni imkansız olan herşeyi de zor da kalanlar daha çok severmiş...
YOU ARE READING
Yalnızım
Teen FictionBir gün mutlu başlamıştım güne annem kahvaltı sofrasını kurmuş, hayatın rengini değiştiren mükemmel bir sofraydi bu.Ona sarılmak istedim,sarıldım da çünkü belki de son günlerimi yaşıyordum derken mutluluk kapımı çaldı gözleri tıpkı okyanusu andıran...