[Sara P.OV]
Its been a month and I cant still sleep properly. Pansin na pansin iyon sa mga eyebags ko sa mga mata at ang madalas kong pag tulog sa mga pang-umaga kong asignatura. Dahil nasa sulok ako sa likod na pader, hindi ako napapansin ng mga guro namin. Na ipinag pasalamat ko naman. Ginigising lamang ako ni Mylene kung may exams at recitations.
Lunch break kaya binilisan ko ang pag kain at gusto ko pa talagang matulog. Idag-dag pa ang sakit ng ulo ko dala ng kakulangan ng tulog at sa tindi ng init ng panahon. Hindi ko alam pero napaka-alinsangan ng panahon. September naman. Dapat mahangin na ngayon.
“Hoy ano ka ba bat ba lagi kang inaatok?”, tanong sakin ni Medie.
“Hindi ko din alam. Basta gusto ko matulog”, pag de-deny ko naman. Ayokong malaman nila kung anong nang yayari sa akin. Ayokong masabihan nila ako ng hindi maganda.
“Sure ka best? You look tired and exhausted”, puna naman ni Mylene.
“Napuyat lang yan kaka panood ng mga t.v programs at sa mga ka-text mate niya”, puna naman ni Len.
Mabuti na lang na isipin nila na ganun nga ang dahilan ng lagi kong pag tulog sa mga subjects namin. Ayokong malaman nila kung anong nang yayari sa akin pag dating ng night time. Ayokong malaman nila ang true subtle meaning ng “Good Night Sweet Dream. Hope I have a Sweet dreams” ay malaking kabaligtaran.
“So, tell us what makes you shit like this?”, nakataas na naman yung dalawang kilay niya sa akin.
I really hate this. Ayoko ng tinatanong ako sa kung where about ko. I have to think a plan I have to think a solid lie just to cover it.
“Gandahan mo dahil kung hindi isusumbong kita kay tita”, banta ni Len sa akin.
“Geez, guys just chill. Tsaka, please lang stop interrogating me. I’m not a child anymore. And I already told you, I just feel like sleeping the whole day and I cant help it. Wala akong magagawa kung ayaw pumikit ng mata ko, at wala akong magagawa kung ina-atake ako ng insomia ko”, mahaba kong paliwanag. I covered it with anger just for them to step out of what I’m going through. I just don’t what them dealing with my problem.
“Fine”, nakasimangot na tugon naman ni Len.
“Ito oh! Malamig na tubig”, alok naman sa akin ni Medie.
“Hoy Len mag sorry ka nga”, sabi naman ni Mylene.
Pero hindi sumagot si Len. At hindi na rin ako nag comment pa.
The school week were over. Its Friday night at wala ako sa mood manood ng t.v. Ayoko ring kumain ng pag kain kahit isang linggo ng niluluto ng nanay ko ang nilagang buto-buto. Sabaw lang ang gusto ko. At ayoko ng kahit anong solid na pumasok sa tiyan ko.
Its eight in the evening. At ang pinag ti-tripan ko ay ang pag higop sa mainit na kape na nakapatong sa ibabaw ng bed side table ko. Kanina pa tumutunog ang cellphone ko. Pero hindi ko iyon pinapansin.
