The Run

Hoofdstuk ~ 18

Ik keek nijdig om mij heen. Mijn nekharen stonden recht overeind en mijn tanden blonken terwijl er een laag gegrom uit mijn keel kwam. 

"we beginnen natuurlijk bij ons starttarief voor elke Halfbloed. De vraag is, Wie gaat er als eerste overheen?" Riep Marcus naar de groep terwijl hij naar het scherm achter hem keek.  

er verschenen letters en cijfers en het bedrag stond op $500.00-.

er riepen mensen en er werden bordjes omhoog gehouden. op het scherm verschenen namen met bedragen die al snel weer verdwenen en oversprongen in nieuwe namen met hogere bedragen. 

$10,000.. 20,000.. 50,000! ik keek verward naar alle mensen die wanhopig aan het schreeuwen waren en naar elkaar schreeuwde. ik keek naar het schermpje en er liep nu een timer van 30 seconden af. 

$100,000.. 200,000.. 500,000! ik kon het niet meer bij houden. 

"En.. Stop!" riep Marcus toen de timer was afgelopen. er verscheen een geldbedrag wat mij liet slikken en een naam die mij ergens bekend voor kwam. 

$500,000.00 
B. Naoufal.

iemand is gewoon bereid om vijfhonderdduizend dollar te betalen voor mij? 
"Ronde één heeft ons als hoogste bedrag vijfhonderdduizend euro gegeven. Maar ik weet dat we daar nog vol overheen kunnen! we nemen even een pauze van vijf minuten ter onderhandeling en daarna zullen we verder gaan."

er liepen allemaal mensen voor mijn kooi langs en ik vond het een zeer claustrofobisch effect geven. De man die net vroeg of ik zijn naam kende kwam voor mij staan en hurkte opnieuw voor mij neer. "Nu weet je mijn naam, onthoud hem maar goed." Ik keek hem even ongeïnteresseerd aan maar was toch in mijn gedachtes aan het graven naar waar ik die naam van zou moeten kennen. Ik sprong snel op toen ik iets aan mijn rug voelde. ik richtte mijn kaken op de hand die ik net miste en gromde dreigend. Iemand was zo dom om zijn hand door de open tralies te steken en mij aan te raken. De persoon keek nogal geschokt en een hunter van Marcus haalde hem even weg bij de kooi. 

"De idioot."

"Oké, we gaan weer verder." Riep Marcus na een paar minuten. 

Dit ging een paar rondjes door en het bedrag was zo hoog dat ik er niet meer verbaasd over kon zijn. 

twaalf miljoen dollar. 

twaalf miljoen dollar was er op mij geboden. Er verdwenen steeds meer mensen uit de ruimte en het werd iets rustiger. Veel business mensen waren overgebleven en schreeuwde niet zo luid als veel andere. De familie van de dag ervoor met hun arrogante hunter zoon zaten vooraan en boden gezellig mee. Hoeveel banken zouden deze mensen hebben moeten overvallen om ook maar het idee te krijgen om zoveel geld in te zetten?

De jongen, Vince heette hij volgens mij, Bleef mij maar met een irritante grijns aanstaren. Ik was er ondertussen maar bij gaan liggen en wachtte rustig af elke keer dat er een ronde voorbij was om weer bedolven te worden door de mensen dringend voor mijn kooi. 

het bedrag stond op op fucking eenentwintig miljoen dollar. de strijd ging tussen B. Naoufal, de vader van Vince, de mannen in pak en hun zonnebrillen en een grote stevige man die ik herkende van TV als de eigenaar van de grootste dierentuin van het continent.

Ik wist niets over de vader van Vince, maar hij moest wel een belangrijke functie hebben om maar even met zo veel geld te strooien. De andere waren zeer zekers hoog in rang. Dat zag je in hun houding. 

Er werd gepraat over beurzen en aandelen. Ik was ontzettend vermoeid en mijn ogen sloten zich even, en er gebeurde iets raars. Mijn ogen waren gesloten maar ik zag nog steeds wat er in mijn omgeving gebeurde. Alles was blauw en details waren onscherp maar ik kon iedereen in de ruimte zien. Ik luisterde aandachtig naar de gesprekken. De vader van Vince had een goede business in Veiligheidsapparatuur, camera's, microfoons en wapens. Hij had hiermee een monopoly op de markt en was dus een man met veel geld. Dit verklaarde wel waarom hij en zijn gezin mij hadden bezocht en niemand anders dat had gedaan. alle apparatuur en wapens waaronder kleren kwam van hem. Hij was de Hoofd leverancier van alle Hunter keeps in het land. De mannen in pak met zonnebrillen hadden nog niks gezegd en zelfs Marcus leek ze in de gaten te houden. 
Ik zag dat Vince naar mij aan het staren was. Hij stond op en liep van zijn stoel naar de kooi toe en ging er voor zitten. "Is ons kleine meisje moe?" Zei hij plagerig. Er klonk een geïrriteerde grom uit mijn bek en ik hield hem strak in de gaten. Zou dit hetzelfde werken als het spiegelglas waar ik doorheen kon kijken? 

Ik zuchtte even en bedacht mij opnieuw hoe ik wellicht zou kunnen ontsnappen. Ze zouden me op en gegeven moment uit deze kooi halen, toch?  Toen drong er een geur binnen die Mijn ogen open liet springen als springveren op spanning. Ik stond razend snel op en keek naar de richting van de deur en draaide onrustig rondjes terwijl ik tegen de tralies op sprong. 

Daar kwam de moeder van Vince aangelopen. ze had een ijzeren ketting in haar hand, en aan die ketting zat een rode pup die hard tegenstribbelde. 

"Sorry dat we wat later zijn, is het al gelukt lieverd?" vroeg ze aan haar man terwijl ze naar haar zoon keek. Ik blafte om de aandacht van Angel te krijgen die verbaasd op keek naar mij en in de richting van de kooi probeerde te lopen. 
Ik piepte onrustig en had mijn oren in mijn nek gelegd terwijl ik bezorgd naar Angel keek. Vince, die nog steeds voor mij had gezeten en nu stond, keek van mij, naar Angel en weer terug naar mij, maar deed niks. Hij grijnsde alleen maar. 

"Oke, laten we weer verder gaan." Zei Marcus terwijl hij iedereen gebaarde om te gaan zitten.

Ik keek angstig naar Angel. Ze was verkocht aan dat wicht wat de moeder van Vince moest voorstellen. 
ik hoorde niks meer over de biedingen. Het enige waar ik me op kon focusen was Angel. 

"Nu wordt het spannend dames en heren. Wie o wie zal er winnen?" 

Hoe ging ik Angel hier uit krijgen? mijn hersens sloegen op hol door het gepieker en ik luisterde maar half naar wat Marcus zei. 

Toen zei Vince opeens iets. Iets wat ik niet direct had verwacht.

"wacht, ik wil haar reactie zien als ze weet wie haar nieuwe eigenaar is." Ik reageerde niet op hem. Ik reageerde compleet irationeel. 

Een schok ging door mij heen toen ik niet reageerde op wat Marcus had gezegd. Ik keek hem geirriteerd aan. 

"je hoorde het, verander!" Zei hij fel. Ik keek hem verveeld aan. Was hij echt mijn tijd aan het verdoen met deze onzin. Ze kregen hun zin toch al wat was het nut van dit verzoek?

Marcus zuchtte en schudde met zijn hoofd voordat hij op zijn duivelse apparaatje klikte waardoor ik piepend op de grond belandde.

"Zo veel te leren." 

Heey lezertjez!"
nieuw deel, wat vinden jullie ervan?
please comment & vote!

Xx Sannee