For Luna

Hoofdstuk 8

Een paar dagen verstreken en ik was al begonnen met plannen te maken om mijn reis verder te zetten. De volgende pack is niet heel ver, maar ik heb besloten om eerst nog eens naar een mensenstad te gaan. Ook heb ik toegestemd om mee te gaan naar een nachtclub deze avond, bij wijze van afscheid. Ik weet dat ik de pack snel moest verlaten, want anders zal het te moeilijk zijn om alles achter te laten. 

Ik hoor een geklop op de deur en snel roep ik dat de persoon binnen mocht komen. In de opening staat Ella en ze springt meteen soepel om mijn bed. 

"Klaar voor vanavond?" vraagt ze enthousiast. Ik draai mijn bureaustoel om en kijk haar aan. "Natuurlijk."

"Doe het blauwe jurkje aan. Dat past goed bij je zilver haar."

"Dan doe jij je wit aan," stel ik voor. Ze knikt en gaat dan verder met het uit het raam staren. Ze zucht luid. "Ik wil mijn mate. Misschien kom ik hem vanavond wel tegen" 

Ik kijk haar aan. "Waarom zou je afhankelijk willen zijn van iemand?" vraag ik haar verbaasd. Ze kijkt verbaasd terug. "Hoe bedoel je afhankelijk? Dat is zo verkeerd. Je vult elkaar aan zoals Jing en Jang. De perfecte combinatie en de perfecte balans. Je kan nooit zo veel van iemand houden dan van je mate. Waarom zou je dat niet willen?" Ze gaat verder met dromerig uit het raam staren. 

Ik haal mijn schouders op. Als zij het zo wou bekijken. Ik zie een mate als een last. Waarom dingen met twee doen als je het ook alleen kan? Ik snap het het hele gedoe niet echt.

"Je bent gestoord," zegt mijn wolf Luna ineens. 

"Jij bent mij," zeg ik terug. Ze zwijgt en zegt niets meer terug. 

(...)

's Avonds begin ik al vroeg met mijn make-up samen met Ella en Anna. Ik doe enkel mascara op want mijn huid is perfect egaal. Dat is ook het enige voordeel van eeuwige jeugd. Mijn haar krul ik nog eens extra en dan doe ik het blauwe kleedje aan. Het is gemaakt uit een blauwe glitter stof en heeft een V-hals. Ik hou er echt van. Ik heb het gekocht met Ella en Anna samen met zoveel andere kleren. Ik weet zelfs niet hoe ik die allemaal in mijn klein rugzakje ga krijgen, maar dat zijn zorgen voor later. Wanneer Ella en Anna klaar zijn gaan we samen naar beneden om te wachten op de jongens. 

"Eindelijk," zucht Micheal luid, "We wachten al uren!" Ik trek onschuldig mijn schouders op en doe mijn jas aan. 

"Let's go!"

We besluiten met twee auto's te gaan en ik beland met Micheal en Alexander in een zwarte range rover.  De nachtclub is niet heel veel verder van de pack en na een paar minuutjes rijden hoor ik de muziek al bonken. "De club is alleen voor weerwolven en er komen veel verschillende roedels samen. Vechten is verboden en ik raad het ook niet aan," zegt Alexander als we zijn aangekomen.  Ik trek een pruilip. 

"Alexander, wat denk je wel niet van mij. Zoiets zou ik nooit doen." Ik grijns en stap dan uit de auto. De andere zijn ook toegekomen en samen gaan we naar de inkom. Er staat al een kleine rij en ik dacht aan te schuiven, maar Alexander loopt iedereen gewoon voorbij. Ik loop verbaasd mee naar voor en zie hoe iedereen makkelijk voorbij de bewaker naar binnen loopt. Ik wil volgen, maar word snel tegengehouden. 

"Verboden rogues," zegt hij normaal terwijl hij de ingang verpest. Alexander kijkt achter zich als hij door heeft als ik niet volg. Ik kijk de bewaker uitdagend aan. Als hij eens wist wie hij een rogue noemt. Ik vang zijn blik en kijk hem scherp in de ogen. 

"Je laat mij door, nu meteen." Een paarse schijn komt over zijn ogen en gehypnotiseerd gaat hij aan de kant. Ik lach voldaan en geef Alexander een knipoog als hij verbaasd kijkt. We wurmen ons door de massa heen en al snel heb ik een bekertje in mijn hand. Ik ruik de alcohol meteen en kap het goedje in één keer naar binnen. De alcohol brandt in mijn keel en stijgt naar mijn hoofd. De groep kijkt me verbaasd aan. "Let's party!" roep ik uit en ik trek Micheal mee naar de dansvloer. 

Hiervoor kwam ik naar aarde dus wees maar zeker, ik ga ervan genieten.