Melekler Ve Şeytanlar (Düzenleniyor...)

5 - ACI SIRLAR

Mp3 - Nightcore - in the end

************************************

~ Caleb baker ~

2 saat sonra...

"...Bu kızınızın güvenliği için, güvenin bana. Böylesi onun için daha iyi olacaktır."

Bu iki ebeveynin de durumu gerçekten içler acısıydı. Karar vermeleri çok zordu fakat bunu kızlarının güvenliği için yapmak zorundaydılar.

"Tanrım, bizi bunlarla mı sınıyorsun!
Kendi öz kızımız gibi onu koruyup kolladık, Şimdi de ondan nasıl ayrılmamızı beklersiniz?"

"Biliyorum, bu sizin için de zor bir karar. Fakat *metris'i zayıflamış durumda. İnsan gibi kokmamasının nedeni de bu olabilir. Metrisi kırılırsa tüm gözler onun üzerinde olacak ve melek olduğu cehennem halkı tarafından fark edilirse... Emin olun, ben onun yanındayken ona hiçkimsenin yaklaşmasına, zarar dahi veremesine izin vermem!"

Bayan Black, elindeki mendile gözlerini kurulayıp bir elini yanında olan üzgün eşinin eline koydu.

"Gerçekten bunu yapar mısınız? Çünkü melek de olsa o bizim tek kızımız. Ona zarar gelirse yaşayamam anlıyor musunuz!" dedi yaşla dolmuş gözlerle.

"Canım pahasına onu koruyacağıma özüm adına söz veriyorum."

Yutkundum. Dina, bir melekti ve bir insan gibi doğmamıştı, teknik olarak da bu karşımda ki iki yüz de gerçek ailesi değildi. Eğer bu acı gerçeği öğrenirse hayat onun için daha da zor bir hale gelecekti fakat bunu öğrenmesi gerekiyordu.
Elinde sonunda da öğrenecekti zaten.

" Onunla vedalaşmamıza izin verir misiniz peki? "

Kafa sallayıp odadan çıktım. Dina, çıktığımı görünce,

"İçerde neler oldu? Ne konuştunuz?" diye merakla sordu.

"Seninle konuşmaları gereken şeyler varmış, Sanırım İçeri girsen iyi olacak."

Anlamayan bakışlarla bana bakmaya devam edince kafamla içeri girmesini işaret ettim. Gözlerini benden çekip içeri girdiğinde refleks olarak derin bir nefes aldım.

Gerçekleri öğrendiğinde yıkılacak, ve muhtemelen bu aileye karşı bir takım duygular besleyecekti fakat bu onların hatası değildi ki.

İnsanlık için onun onlar bir hayat sürmesi gerekiyordu ki baş meleğimiz Raphael, onun koruyucu ailesi olacak bu insanlarla geçmişte bir antlaşmada bulunmuştu.

Dina, geçmişini hatırlayamayacak ve bu aileyi kendi ailesi gibi benimseyecekti. Öyle de olmuştu. Taki bugün acı gerçeklerle yüzleşeceği ana kadar...

Şimdiyse bir şeytanın hırsı yüzünden hayatı tehlikedeydi. Bu yüzdende antlaşmanın pek bir yararı kalmamıştı.

Bir müddet bekleyişten sonra Dina, gözü yaşlı evden çıkarak ormana doğru koşmaya başladı. Yanına gittiğimde,

"Geçmişim... Tüm bu yaşananlar... Nasıl?"

Sesi, hıçkırıkları arasında kaybolurken,

"Herşey düzelecek, bunun böyle olması gerekiyordu..." dedim yatıştırıcı bir sesle.

Birden arkasını bana döndü. Yüzü öfkeden kasılmıştı.

"Sen herşeyi biliyordun! Neden? Neden daha önce karşıma çıkma cesareti bulamadın? Tüm bu yaşadığım şey sahte miydi yani! Ailem, arkadaşlarım, hayatım... İnanamıyorum!"

"Bak, hiç bir şey sandığın gibi değil. Eğer bilseydin neden böyle yaptığımızı daha iyi anlardın."

"A.. Anlat öylese! Bana gerçek beni anlat mesela! Neden burada olduğumu? Antlaşmayı..."

Gözleri nefretin en tarif edilmez duygusuyla bakıyordu bana. Sanki tüm bu yaşadıklarının suçlusu benmişim gibi...

Dayanamadım, başını omzuma yaslayıp kulağına fısıldadım.

"Tüm bilmen gereken herşeyi sana tek tek anlatacağım. Ama şimdi sakin kalman gerekiyor Dina."

Yaşlı gözleri bana dönerken kafa sallayınca unutturulan geçmişini anlatmaya başladım tek tek.