Luna's Hour

00:00:59:59

The Last Minute

••••••••••••••••••••••••••••••

Ang bilis ng panahon. Sa sobrang bilis di ko namalayan na huling araw ko na pala ngayon.

''Luna!"

Napalingon ako sa taong tumawag sa pangalan ko. Nakita ko ang nakangiting mukha niya. Agad akong lumapit sa kanya at tsaka ko siya niyakap.

''Oh kumusta naman ang maganda kong asawa?"

Tama kayo. Mag-asawa na kami. Paano nangyari yun? Ganito kasi 'yun, nang matapos ang nagbabadya sanang digmaan ay nagplano agad kami para sa kasal namin. Kasama sa pagpaplano sina Haidie at ang Kamatayan kaya naging madali at maayos ang lahat.

Nakakatawa nga kasi aayaw pa si Kamatayan nung una tapos bandang huli, siya pa pala 'yung may magandang suggestion. Siguro nakalimang tawa ako sa kanya. Hahahahaha.

''Eto maganda pa din, eh ang pogi kong asawa?"

''As usual pogi pa din.''

''Ikaw talaga mahal, hangin ah!"

Natawa lang siya sa 'kin. Mga tawa niyang hindi ko na maririnig at makikita pagnatapos ang araw na ito. Isang minuto na lang... ang huling minuto ng buhay ko. Matatapos na ang lahat, at pagnatapos 'yun ay mawawala lahat ng mga alaala nila tungkol sa akin.

''Mahal?"

Nabalik lang ako sa reyalidad ng magsalita si Daniel.

''Bakit ka umiiyak?"

Oo nga pala, hindi niya pa alam na huling minuto ko na ngayon. Wala na kasi sa akin ang hour glass ko. Ibinigay ko na kay Haidie.

''Ah wala, inaalala ko lang yung nakaraang tatlong araw na pagsasama natin bilang mag-asawa.''

''Bakit naman?"

''Gusto ko lang, masama?"

''Hindi naman.''

Sabi niya at muli akong niyakap. Mga yakap na mamimiss ko, sobra.

''Ay Mahal wait lang ha bibili lang ako ng maiinom natin ah! Dyan ka lang.'', sabi niya at hinalikan ako sa labi.

''Sige mahal ingat ka ha baka madapa ka! I love you Mahal!"

''I love you too.''. Tumalikod na siya at umalis na.

Nandito kami ngayon sa may beach, nag-aabang ng sunset. Pagkalubog ng araw kasama na ako sa mga buhangin dito. Napatingin ako sa singsing ko, ang wedding ring namin. Nakakainis ang tadhana, hindi ko makakasamang tumanda si Daniel. Magkakahiwalay na naman kami.

Kinuha ko ang salamin ko upang tingnan ang mukha ko. Maayos pa naman pero nagulat na lang ako ng may nakita akong nakatutok na kutsilyo sa likod ko.

''Kumusta Miss Luna?", ang boses na iyon.

''Arthur?"

''Ako nga! Ano ba 'yan kating-kati na ako na tapusin ka! Ang tagal pa ng hihintayin ko para mamatay ka na!"

Hindi ako makalingon, madiin ang pagkatutok nito sa 'kin ng kutsilyo. Daniel nasaan ka na ba?

''Bakit? Ano bang kasalanan ko sa'yo Arthur?"

''Kasalanan? Ipinagpalit mo lang naman ako sa walang kwentang lalaking 'yon?"

''Ano bang ibig mong sabihin?''

''Manhid ka! Mahal na mahal kita Luna! Matagal na! Wala pa yang lalaking iyan! Hindi mo kasi alam dahil lagi mo na lang nilalapit sa 'kin yung walang kwentang Genevive na 'yun!"