De regen tikt zachtjes tegen het raam als je langzaam je ogen opendoet en om je heenkijkt. Je herkend Samuel zijn slaapkamer en hoort zijn rustige ademhaling naast je. Je kijkt naar hem en ziet dat hij met zijn gezicht naar jouw kant ligt. Je gaat met je vingertopje langs zijn wang en lacht om hoe lief hij ligt. Dan ga je langzaam rechtop zitten en kijk je naar de klok aan de muur. Half 4… Pff, over vier uurtjes moet Samuel er alweer uit en aangezien hij niet zachtjes kan doen, wordt je sowieso wakker… Je zucht en gaat weer liggen, terwijl je naar het plafond staart. De regen begint harder te tikken op het raam en je ziet flitsen door het gordijn heen komen. Je voelt je hart in je keel als vlak daarna de donder komt en je slikt. Je doet je ogen dicht en probeert aan leuke dingen te denken, iets wat alleen maar makkelijker wordt als Samuel tegen je aan gaat liggen en zijn armen om je heen slaat. Je kijkt zijn kant op en ziet dat zijn ogen langzaam open gaan. ‘’Waarom ben je wakker?’’ Kreunt hij zachtjes en hij legt zijn lichaam dichter tegen die van jou. ‘’Ik weet het niet.’’ Fluister je en voor je het weet, voel je zijn lippen tegen je nek. ‘’Ga maar weer slapen, babe.’’ Zegt hij ondertussen zachtjes en daarna kust hij je wang. Je gaat wat lager liggen, met je hoofd tegen zijn borst aan en je je valt inslaap op zijn hartslag. Eer je wakker wordt, is de kamer leeg en lig je alleen in Samuel z’n bed. Er ligt een roos op het kussen naast je met een briefje: ‘Je lag zo lief dus ik wilde je niet wakker maken. Ik ben rond twaalf uur weer terug, dan gaan we lunchen. Ik hou van je x S’ Je glimlacht en ruikt aan de roos. Samuel is sowieso het liefste vriendje ooit.
