Uzun olan sınıfa girdi ve en arka sırada oturan Jungkook'a baktı, oysa o kafasını sıraya gömmüştü. Onun ön çaprazına oturdu ve hocayı beklemeye başladı.
Sonunda hoca geldiğinde kafasını kaldırdı ve çaprazında oturan çocuğa baktı. İşte o an kalbi durdu sandı küçük olan; çünkü diğeri ona bakmış, görmek için her şeyini verebileceği gamzelerini göstererek gülümsüyordu. Baktı ve hafifçe soludu: "Siktir Joon, cidden bu haksızlık". Joon'sa bir kez daha gülümseyip önüne döndü.
Günün sonunda gamzeli olan kulaklığının tekini taktı ve yavaşça sınıftan çıkmaya yelteniyorken kısa olanla göz göze geldi ve hafifçe gülümsedi. Bunun benim kalbimi tekletmeye yettiğini bilseydi yine de bu kadar güzel güler miydi diye düşündü kahve saçlı.
Jungkook umdu; sevilebilmeyi.
Namjoon umdu; sevebilmeyi
Oysa Jungkook sevmeyi, Namjoon'sa sevilmeyi istemiyor muydu?
Ve hayat o gün onlara ilk sürprizini yaptı. Diğer sürprizlerinin de hep böyle güzel olması dileğiyle..
Şu ara iyi değilim, bunu hikayeye yansıtmamaya çalışıyorum. Umarım beklentinizi karşılamıştır :")
ŞİMDİ OKUDUĞUN
çünkü insanlar beni sevmiyor 'namkook'
Fanfiction- Neden hep o lanet kapşon kafanda Namjoon? - Çünkü insanlar yüzümü görmek istemediklerini söylüyorlar - Neden hiç konuşmuyorsun Namjoon? - Çünkü insanlar sesimi duymak istemediklerini söylüyorlar - Neden gülmüyorsun Namjoon? - Çünkü insanlar gülüş...
