Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
CHAPTER 2 Regrets
Nandito ako ngayon nakaupo, naghihintay sa doktor. Hindi ko mapigilan ang lakas ng tibok ng puso ko, namamawis ang kamay ko. Sobrang kinakabahan ako sa kung ano maaaring maging resulta. Sana okay lang ang kapatid ko. Sana. Sana talaga. Pakiusap.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Pagkalipas ng ilang oras, lumabas ang doktor, agad akong tumayo
"I am so sorry, pero machine na lang ang bumubuhay sa kapatid mo. Sobrang naapektuhan ang kanyang ulo at maraming dugo ang nawala sa kanya, kailangan pa natin siya obserbahan dahil malala na ang kondisyon niya. Malakas ang naging impact ng sasakyan sa katawan niya. Pasensya na" Tila nabingi ako sa mga narinig ko hindi ko matanggap ang nalaman ko paalis na sana ang doktor pero pinigilan ko siya
"Pero, pero may pag-asa naman doc na mabuhay siya di ba? Meron po di ba? Gagawin niyo ang best niyo di ba?" sabi ko, habang hawak ang braso ng doktor.
"Pasensya na iha, pero clinically dead na siya. Kapag tatanggalin ang machine sa kanya, mamamatay na siya, I am so sorry Miss Salazar. Ginawa na namin ang makakaya namin. Now, will you excuse me, may gagawin pa ako."sabi ng doktor sabay alis.
Tila gumuho ang mundo ko, nanghina ang mga tuhod ko, wala na ako sa sarili ko, hindi ko na mapigilang maiyak. Tinignan ko ang kapatid ko mula sa labas ng kwarto at naalala ko kung paano ko siya itinaboy na parang ganon na lamang. Oo ako na ang may kasalanan pero ginawa ko lang naman yun kasi alam ko kung sino mga kaibigan ko, lagi silang nakaabang para manukso, mambully at ayokong pagdaaan yun ng kapatid ko. Ang kapatid ko na lamang ang tangi kong pinapahalagahan pati mga kaibigan ko. Kaya sobrang sakit sa akin ang nangyari kay Cara.
Special child si Cara, parati ko siyang inaalagaan at kahit kailan hindi ko siya ikinahiya, ngayon lamang nangyari ito kaya naman sobrang nasaktan siya. Mahal na mahal ko ang kapatid ko kahit naging gago ako hindi ko nakalimutan ang pagmamahal ko sa kapatid ko.
Hindi ko na napansin pa ang mga tao sa paligid ko. Naglalakad ako at hindi ko alam kung saan ako itutungo ng mga paa ko. May nababangga na ako pero wala na akong pakielam. Sobrang bigat na ng pakiramdam ko.
Hanggang sa nakarating ako sa chapel ng hospital. Hindi ako paladasal aaminin ko, pero ngayon gusto kong humiling, nagbabakasakali lang ako sa isang himala. Kaya pumasok ako sa chapel.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Umupo ako sa may unahan, at lumuhod. Ang t-shirt na suot ko ay duguan pero hindi ko na iyon ininda pa. Ipinikit ko ang mga mata ko at taimtim na nagdasal.
"Lord, alam niyo na minsan lang ako magdasal, madalas ko kayo hindi pinapansin at inaamin ko po na naligaw ako ng landas. Pero plsss pagalingin niyo po ang kapatid ko. Siya lamang ang taong lubos kong minamahal at hindi ko kakayanin na mawala siya sa piling ko. Nagmamakaawa po ako, pagalingin niyo na po siya......" nagdadasal pa ako nung may narinig ako na may nagbukas ng pinto, pinunasan ko ang luha ko at medyo inayos ang sarili ko, hindi ko na tinignan pa kung sino iyon at nagpatuloy ako sa pagdarasal.
"Opo, inaamin ko po na ako ang may kasalanan at maaaring parusa niyo po ito sa akin pero handa ko pong gawin ang lahat mabuhay lamang po ang kapatid ko. Gagawin ko po ang lahat pangako po. Pakiusap." yan ang tanging nasambit ko. Ibinukas ko na ang aking mata,at pinunasan ko ang aking mga luha. May nakita ako na lalaki doon na nagdarasal din. Naka red tshirt siya at shorts. Hindi ko na nakita pa ang mukha niya dahil hindi ko na siya masyadong pinansin pa.
Pagkalabas ko ng chapel, agad akong pumasok ng kwarto ni Cara.
"Cara, nandito lang si Ate, hinding-hindi kita susukuan. Pasensya na Briana, mahal na mahal ka ni ate. Gumising ka na pleaseee" sabi ko habang hawak ko ang kanang kamay niya. Nahihirapan akong titigan siya sa ganoong kalagayan at naiyak nanaman ako. Maya-maya may pumasok. Si Julie lang pala
"HA? SINO KA?? BAKIT KA ANDITO?" Sabi ni Julie na yaya ni Cara, hindi ko alam ang nangyayari dito, kung siya ba ang nabangga o kung may sapak ba ito sa ulo at nakalimutan na niya kung sino ako? Agad ko siyang sinagot na mas malumanay
"Julie, ano ka ba? Ang ingay mo. Ako lang ito si Bernadette, kapatid ni Cara, hello? Okay ka lang ba?" sabi ko, ang weird nang inaakto niya ha.
"Ha? Walang kapatid si Cara, Umalis ka nga! Masama kang tao no? At paano mo nalaman pangalan ko at ni Cara? Bakit duguan ka? Stalker ka ba? Umalis ka rito!" sabi ni Julie, aba ha, eh kung isesante ko kaya ito? Naiinis na ako rito ha. ang dami pang tanong ano ba ito? interview?
"Ano bang pinagsasabi mo? Ang gulo mo hindi ko alam bakit ganyan ka umasta, ako ang amo mo!" pilit ko, pero pinapaalis niya na ako.
"Alis! Umalis ka!" sabi niya habang pilit niya ako hinihila palabas, pero hindi ako nagpapadala
"Umalis ka nga! Guard! Tulungan niyo ako! May stranger dito na ayaw lumabas oh!" sabi ni Julie at may tumulong nga sa kanya na mga guard
"Hala! Ano bang nangyayare sa iyo Julie? Bitawan niyo ako! May patunay ako na kapatid ko yan!" sabi ko pero bago pa ako makapagsalita pinalayas na nila ako sa room niya. Gulung-gulo ako sa nangyari. Hindi ko alam ano ba topak ang meron yon.
Nagtaka ako. Tinignan ko phone ko may picture ako na kasama ko kapatid ko pero laking gulat ko na lang nung nakita ko na ako na lang nandoon sa picture.
Tekaaaa?
Ano ba nangyayari?
Sa sobrang gulat ko napansin ko na lang na nasa tapat na ako ng bahay namin
Tinignan ko parang nag-iba ang lahat
Nawala ang kwarto ko??
"Ano? Ano ang nangyayari?" tanong ko sa sarili ko, gulong-gulo na ako
Tinignan ko ulit ang pictures sa phone ko mayroon kaming full family picture pero ang nakakagulat doon eh hindi ako kasama doon.
Nakita ko si Papa, papaalis pala siya ng bahay. nilapitan ko siya kaagad
"Papa! si Amara ito! nakikilala mo ba ako Papa? anak mo po ako" sabi ko, nagulat si Papa
"Miss, anong pinagsasasabi mo? baliw ka ba? pasensya na pero nagmamadali ako," mahigpit na sabi ni Papa sabay sakay sa kotse at umalis
Anong nangyayari? Nakita ko sa may playground ang mga kaibigan ko pero natakot ako baka ibully rin nila ako. Ang ginawa ko dumaan ako sa harapan nila
"Yuck! Ew! kadiri naman oh! ang baho niya na ang pangit pa niya! sino ba siya? baliw ba yan?" rinig kong sabi ni Trisha
"Oo nga, ngayon ko lang nakita yan" sabi ni Harvey, nilakasan ko na ang loob ko at nilapitan ko sila.
"Uhm, excuse me, May kilala ba kayong Bernadette Amara Salazar?" Tanong ko sa kanila nabigla naman sila
"Wala, miss. sino ka ba? magpalit ka nga ng damit teka kriminal ka ba? bakit duguan ang suot mo? ha?" sabi ni Alisha
"Halika na nga guys, don't entertain na yang baliw na chararat na yan, may nakita akong bagong pupuntahan oh, lets go na! Excited na ako, daming boys don hahah" sabi naman ni Trisha, aba bastos itong baklitang ito ha. anong chararat? gago to ah. maganda ako no.
Just like that iniwan nila ako. Ako na lang mag-isa. tumingin ako sa itaas at nalaman ko na umaga na pala. Gutom na ako. hayss
May nakita ako na swing at napaupo na lang ako doon, iniisip ko kung ano ba ang mga nangyayari. Nagtataka sa mga kaganapan at hindi ko na kinakaya pa. Napabuntong hininga na lang ako. haysss
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Author's Note: Ayan na siya, Gulo no, tagalog nanaman. Pasensya na ulet sa kaguluhan. pero sana nagustuhan niyo siyaaaa. hahaha salamat sa pagbabasa.