Psycho

127.

*melissa*
De bel ging en ik wou naar deyla toe gaan want meestal gaan we samen naar de aula maar ik zag haar nergens meer, zo snel was ze weg. Ik keek ook of yassine weg was en inderdaad! Hij was ook weg, ik was wel nieuwsgierig want deyla blijft nogsteeds me vriendin maar door de stress kom ik bot over bij haar dus heb ik afleiding nodig. Alles komt op me af het lijkt soms wel dat Niemand om me geeft daarom hou ik van afleiding.
Soufiane liep naar de deur en wachtte op mij wat ik eigenlijk best wel leuk vond maar niet wou laten merken, ik pakte al me spullen en liep langs hem met een bitchie face. Hij keek me met een vragende blik aan omdat we net lol hadden tijdens de les maar nu kijk ik hem ineens vies aan maar ja Melissa blijft altijd hard to get tegen soufiane. Ik liep de klas uit om deyla te zoeken, ik keek nog in de wc's maar ik kon haar nergens vinden, misschien is ze buiten! Dacht ik in mezelf en wou net naar buiten rennen want ik zag deyla huilend op een bankje zitten tot dat iemand aan me arm trok en me tegen een kluisje aan duwde, het was soufiane!
' ik schrok me dood!' Riep ik en sloeg hem op zijn arm.
' lekker voor je!' Zei hij lachend, ik kon wel smelten in zijn donkere ogen en zijn lach.
' soufiane, ik heb nu echt even geen tijd ik moet naar deyla toe!' Zei ik gestrest en probeerde de hele tijd weg te glippen maar hij zette zijn beide armen bij mijn hoofd en keek me boos aan.
' deyla? Deyla die mijn bestevriend yassine de hele tijd pijn doet?! Ik hoor van yassine dat ze elke dag met nasser chillt en shit!' Zei soufiane boos en keek me diep in me ogen aan.
' wat zeg jij nou weer allemaal?! Deyla praat niet meer met nasser, deyla gaat zelfs niet eens meer naar haar werk toe door nasser, waar praten we over?!' Zei ik boos terug en duwde hem deze keer van me weg, en rende naar buiten toe maar ze was er niet meer, waar is ze dan naartoe?
Ik rende weer naar de aula toe, ik zag uit me ooghoeken dat soufiane geïrriteerd achter me aan liep. Ik rende en rende tot ik tegen iemand aan knalde, ik viel op de grond en keek boos op en het was mo. Soufiane rende naar me toe en hielp me om op te staan.
' ben je kanker blind wella? Zie je niet dat er iemand aan komt rennen?!' Riep soufiane woedend naar mo, voor de mensen die het niet meer weten mo is de jongen die mij bij het begin van de boek holp om de gymzaal schoontemaken.
' Omg sorry Melissa, ik zag je echt niet! Gaat het?!' Vroeg mo bezorgd en hield me hand vast.
' mo het maakt niet uit het gaat wel hoor, en soufiane doe rustig!' Zei ik en keek ze beiden aan. Ik zag dat soufiane naar me hand keek en naar die van mo, soufiane werd rood en spande zijn kaken aan, ik liet de hand van mo meteen los voor mo hier in elkaar word geslagen. Mo keek me vragend aan en ik seinde met me hoofd naar soufiane en mo keek me nogsteeds vragend aan.
' hebben jullie, Melissa?' Vroeg mo met een teleurstellende stem.
' uhm eigenlijk n-
Wou ik net zeggen tot soufiane er tussen kwam.
' ja mattie kijk!' Zei soufiane jaloers en pakte me hand strak vast en tilde het omhoog zodat mo het kon zien.
' oh ben blij voor je ik hoop dat hij je niet breekt Melissa!' Zei mo gebroken en liep weg.
' Het enige wat ik dalijk breek zijn je botten dus beter dat je loopt! Tss' riep soufiane nog achter mo aan.
' OED SOUFIANE!' Riep ik boos en liep weer voor me om deyla te zoeken.