~Η ψυχή που δεν γνώρισε κανείς!~

~Τρένο που δεν προλαβαίνω είναι η ζωή~

Θα ήθελα πολλά ωραία πράγματα να ζήσω
αλλά, το θάρρος πού να το βρω;
Θα ήθελα πολλά να κάνω
αλλά, την δύναμή από πού να την μαζέψω; 
Θα ήθελα να εμπιστευτώ, να αγαπήσω, να αγαπηθώ...
αλλά, τα χαμένα κομμάτια τις καρδιάς μου πού να τα βρω;

Και καθώς βλέπω το τρένο της ζωή να φεύγει από τον σταθμό..
Αρχίζω να τρέχω για να το προλάβω!
Και όσο πάει η ταχύτητα ανεβαίνει!
Κουνάω το χέρι και δεν με βλέπει!
Η ταχύτητα ανεβαίνει και αμφιβάλω αν θα το προλάβω,
τώρα τρέχω με όλη μου την δύναμη αλλά, δεν το καταφθάνω!
Δεν είμαι σίγουρη αν στην επόμενη στάση θα αντέξω να το προφτάσω...

Τρέχω από τότε να προλάβω όλα τα δεινά! 
Τρέχω να προλάβω αγαπημένα πρόσωπα
αλλά, πάντα φτάνω την στιγμή που πλέον είναι αργά...
Τρέχω να σώσω ό,τι έχει απομείνει απ' τα παλιά
αλλά ό,τι ήξερα, τίποτα δεν είναι εκεί και κοιτούσα με απορία...

Συνεχίζω να τρέχω για τα πάντα.. 
Αλλά τίποτα δεν προλαβαίνω πια!
Πάντα φτάνω τελευταία!
Όλα τα προβλήματα στο τέλος τα βλέπω νέκρα!
Και για να τα διορθώσω, χάνω την ευκαιρία!
Σαν ένα ατύχημα αρχίζουν και πάντα καταφθάνω όταν είναι πλέων αργά...

Και καθώς κοιτάω το τρένο της ζωής να φεύγει δίχως γυρισμό..
Αρχίζω να χάνω τις δύναμης μου και αρχίζω να "πέφτω"!
Και όσο πάει η ταχύτητα ανεβαίνει!
Φωνάζω δυνατά αλλά, κανείς δεν με ακούει!
Η ταχύτητα ανεβαίνει και αμφιβάλω αν θα το προλάβω,
τώρα τρέχω με λιγότερη δύναμη και εύχομαι να είχα φτερά να πετάξω!
Δεν είμαι σίγουρη αν στην επόμενη στάση θα αντέξω να πάω...

Τώρα μια απόφαση παίρνω! 
Τα παρατάω και "φεύγω"! 
Τον δικό μου μοναχικό δρόμο θα χαράξω!
Το τρένο έχει χαθεί και οι οφθαλμοί μου δεν βλέπουν πλέον φως!
Τα πάντα χάθηκαν και η ζωή με άφησε στο καινό,
να ψάχνω για μονοπάτι που δεν πρόκριτε να βρω,
το σκοτάδι με δυσκολεύει, με αγκαλιάζει, με λυγίζει προς το έδαφός!

Μέρες εδώ κάτω, 
τον ουρανό κοιτάω!
Το δάκρυ δεν σταματάει...
η λείπει με έχει κυριεύσει!
Η απογοήτευση, να σηκωθώ δεν με αφήνει!
Ένα βάρος απόλυτης μαυρίλας με βαραίνει!
Και η καρδιά πια έχει τρελαθεί..
Στο κενό ζητάει απεγνωσμένα μια αγκαλιά να ζεσταθεί..
Και με ένα όνειρό ακόμα λειτουργεί, πως κάποιος θα βρεθεί..
Το μυαλό πιο σκληρό από πότε απειλεί με "κώμα" πως θα μας σκοτώσει!
Σε ύπνο βάθη με έχει και την καρδιά αδύναμη και ματωμένη την έχει!
Την αγάπη να μην ακούω και η καρδία να μην αντέχει...

(12/10/'15)

~Μάρω Jackson~