"Yok annem." gülümsemem solunca anneminki de soldu. " Yaraların var sanırım." annemin gözlerine baktım. "Bazı acılarım varki anne. Ne yazabiliyor ne de anlatabiliyorum. Yaratma tuz dökülüyor ama o yara çoktan kurumuş." diyip tatlı bir gülümseme attım. Annem de alnımdan öptü. "Eee kraliçem, yardım edilecek birşey varmı?" diyip salatalığı ağzıma attım. "Sen git dinlen. Yeme konusunda zevkle yardım edeceğine yemin edebilirim." dedi. " Hiç şüphen olmasın patates kızarmam." diyip annemin yanağını ısırdım ve oturma odasına kaçtım. Etrafta benim ve busenin çocukluğuna dair fotoğraflar vardı ve ben bunu yeni fark etmiştim. Odada biraz gezindim. Buse ile el ele olan fotoğrafımı gördüm. Buse'nin elinde balon vardı. Babam bana balon almıştı ve busenin annemle evde kaldığı günlerden biriydi. Buse üzülmesin diye babama ağlayarak aldırdığım balonu ona hediye etmiş ve iyi bakmasını söylemiştim. Bu fotoğraf çekildikten sonra buse karşı komşumuzun benden 1 yaş büyük olan oğlu meriçi görmüş ve ona doğru koşarken balonu elinden bırakıp gökyüzüne uçmasını sağlamıştı. O sırada kapı açıldı. Önden buse girdi. "Ahali biz geldik!" annem de mutfaktan çıkarak yanımıza geldi. Batuhan busenin arkasındaydı. "Evet güzel ablam, bu batuhan." deyip kenara çekildiğinde tüm vücudum alev alev yanmaya başlamıştı. Göz bebeklerim yuvasından çıkacak gibi oldu keza batuhanın da öyle. Tek kelime edemedim ama o bana doğru bir adım attı. Elini uzattı.
"Merhaba! Ben batuhan."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADIN OLMAK
General Fiction" Eğer savunmasızsanız ve hatta kadınsanız; tecavüze uğrayıp vahşice öldürülmeye mahkumsunuz...
