BİRİSİ

♠ Bölüm 40 - Esila "Planlar, Planlar"

"Ceylan Ertem & Cihan Murtezaoğlu - Uçurtma"

Esila
29 Kasım Çarşamba

"Otellerin hepsi neredeyse dolu. Yılbaşı rezervasyonları tükenmiş durumda. Ne yapacağım bilmiyorum valla."

Yaptığım plan elimde patlamak üzereydi. Uludağ'daki bütün oteller rezervasyon işlemlerini kapatmıştı ve ben o tatile gidebilmeyi gerçekten çok istiyordum.

"Kalabalık olduğumuz için yer bulmak daha da zorlaşıyor. Bir de, Gencay'a çaktırmayacağım diye göbeğim çatladı ya!"

Gencay ve Orçun sahne ile ilgili detayları konuşmak için önden yürüyorlardı. Fırsattan istifade, ben de elime yüzüme bulaştırmak üzere olduğum tatil planını ayarlamaya çalışıyordum.

Turan biraz düşünüp olaya el atmaya karar verdi.

"Totalde kaç kişiyiz şimdi biz?"
"Herkes geliyor. Yani 5 çiftiz. 5 ayrı oda olması gerekiyor. Aynı otelde o kadar boş oda bulmamız imkansız şu anda. Aramadığım otel kalmadı."

Yüzünde sinsi bir gülümseme ile devam etti.

"Hepsini aramamışsındır bence."

Aniden Atakan ve Buse'ye doğru dönüp seslendi.

"Atakan, gelsene lan bi!"

Atakan bize doğru gelirken Buse de koluna girip sevgilisine eşlik etti.

"N'oldu? Halledemediniz mi hala tatil işini?"

Elini omzuna atıp cevap verdi.

"Senin baban emekli albay değil miydi? Şu Uludağ'daki konaklama merkezini arasa, yer var mı diye bir öğrense olmaz mı? 5 oda lazım bize. Otellerin hepsi dolu durumda çünkü."
"Tamam. Arayıp sorarım şimdi. Siz bekleyin."

Pantolonunun arka cebinden telefonunu çıkartıp bizden uzaklaştı.

Gözüm sürekli Gencay'ın üstündeydi ve O'nun da belli belirsiz aralıklarla arkasını dönüp gülümseyerek bana baktığını görebiliyordum. Bu tatilin gerçekleşmesini gerçekten çok istiyordum. Buna ikimizin de çok ihtiyacı vardı.

Saniyeler sonra, yolun kenarında gitar çalıp şarkı söyleyen bir çocuğun önünde durdu. Çocuğun yanında duran karton parçasına bakıyordu. Gördüğü şeyden sonra surat ifadesi değişti ve eğilip çocukla konuşmaya başladı. Çocuk gitarı çalmayı bırakıp Gencay'a cevap verdi.

Ne olduğunu merak ediyordum. Hızlı adımlarla aradaki mesafeyi kapatıp yanına ulaştım.

"Benim de köpeğim var biliyor musun? Adı Winner."
"Cinsi ne abi?"
"O da Golden."

Gencay eğildiği yerden kalktığı anda çocuğun önündeki kartonun üstünde basılı olan fotoğrafları gördüm. Birinde, kucağında köpeği ile gülümsediği, diğerinde ise aynı köpeğin arka bacaklarının olmadığı bir kare vardı.

O anda çocuğun neden yolun kenarında şarkı söylediğini anlamıştım. Belli ki köpeğine yardım etmeye çalışıyordu.

"Geldin mi sevgilim?" Belime sarılıp yanağıma bir öpücük kondurdu.

"Tanıştırayım sizi. Bu Kadir."

Elimi Kadir'e doğru uzattım.

"Memnun oldum Kadir. Ben de Esila."

Elimi tutup cevap verdi.

"Ben de memnun oldum, Esila Abla."

İçimden bir parça kopup fotoğraf karelerinin arasına süzülmüştü. O köpeği bu hale getiren şeyi merak ediyordum ama sorma cesaretini kendimde bulamıyordum.