213 4 0
                                    

I opened my eyes and the ceiling greeted my eyes.

"Hansol?" napatingin ako sa tabi ko at nakita ko si Seungkwan.

Wait? Why am I here? Naglalakad lang naman ako tapos—

"Natamaan kita nung bola. Sorry talaga." Ah yeah, they were playing basketball that time.

"Ah." Yun lang nasabi ko. I don't know, I can't find the right words.

"Galit ka ba?"

"H-ha? Di naman?"

"Sorry talaga, di ko talaga sinasadya yun. As in! napalakas yung pagpasa ko kasi nakakainis yung mga kateam kong walang nagawang tulong. Sorry talaga—" I held his hand and gosh, is this what they call sparks?

"Okay lang talaga." I smiled at him. Tumalikod naman sya at may kinuha sa bag nya. Lumingon agad sya sakin pero medyo nahihiya na sya.

"Kailangan ko nang bumalik." Tumayo sya at lumabas na ng room ko. agad akong napatingin sa band aid na nakalagay sa tabi ng kamay ko.

Why does it feel so... nice?

you don't know | verkwanTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon