21st~
Summer: It won't
"Na-naalala mo?" Nakanganga ako sa loob ng sasakyan.
Ano na ba? Yayakapin ko ba siya o ano? Naaalala niya ba ako ng lubusan?
Ngumiti siya.
"I don't know... It was like a memory from a dream." Sabi niya at humalkhak. "Seriously, nangyari yun?"
Tumango na lang ako.
"When?" Tanong niya.
"Last Summer."
Tumingin siya sa kawalan.
"Bakit pati una nating pagkikita, na erase?"
Tanong niyang di ko masagot din.
"Did it really happen?" Tumingin siya sakin.
"Oo."
He looked away again.
"Its like... Its like a dream." Pinikit niya ang mata niya at sinandal ang ulo sa upuan. "The dream is fading away."
"Wa'g mo ng isipin yun." Sabi ko bigla. "Alam kong nahihirapan ka na. Just let it go. Don't think about it anymore."
Tumingin siya ulit sakin.
"That's what you want me to do?" Tanong niya.
"Kung nahihirapan ka naman, di bale na lang."
"I thought you wanted my memories back?"
"I want it back... just not the hard way!" Sabi ko.
"Kung di sa ganitong paraan, eh paano? Theres no other way but to remember you the hard way." He's raising the tone of his voice na.
Natahimik ako.
"I'm sorry but I'm desperate." Sabi niya at hinawakan ang kamay ko. "Please help me remember. I can't move on without it."
Sa mga sinabi niya mukha siyang marami ng naaalala kahit na yung hat ko lang pala talaga ang naalala niya.
"Okay... Sige... But how?" Tanong ko.
His face lightened up.
"First, we are going to report professor Sebastian..." Sabi niya at pinaandar ang sportscar.
"Wa'g na."
Hindi ko alam kung bakit pero kinurot ang puso ko at napapaiyak ulit.
"Wa'g na." Sabi ko ulit habang umiiyak.
Tumingin siya sakin at agad ibinaling ulit ang atensyon sa kalsada. Nad-drive na siya.
"Ayokong dunggisan ang pangalan mo. Ayaw ko ding malaman ng lahat ang nangyari sakin. My mom and dad will be furious. Ayoko nang palakihin. Ang importante sakin ay hindi na natuloy."
"BUT WHAT IF IT'LL HAPPEN AGAIN?" Galit siya!
"It won't! Di ko na sya kukunin sa kahit anong subjects ko."
"I'm not going to be there all the time anymore!" Sabi niya sakin.
Napatingin ako sa kanya. Seryoso siya at kalmado na. Nakatingin sa kalsada at pinark ang sasakyan sa TGIF.
"I'll pass my resignation tomorrow. I won't teach for the second sem."
Imbis na mejo huminahon na ako sa pag-yak. Bumuo ulit ang mga luha ko dahil sa sinabi niya.
Iiwan niya na ako?
"But I'll be waiting for you everyday, after school." Sabi niya trying to cheer me up.
He poked my nose. Nakatunganga parin kasi ako.
"I told you I'll chase after that summer. I'll chase that memory. I'm serious... I'll remember that summer, the summer I'm with you."
22nd~
Summer: What else do you remember?
I have no idea how we are going to do that.
"Dito tayo unang nagkita."
Umihip ang malakas na hangin kaya hinawakan ko ang hat kong galing Taiwan. Nasa pier kami ngayon ng Sortee.
Tama! We are here to relive the past. Kung akala niyo tinalikuran ko ulit ang syudad at ang pag-aaral ko, nagkakamali kayo. Sembreak ngayon. Kahit na tatlong araw lang kami dito (dahil yun ang gusto ng mga magulang ko) sa tingin ko sapat na yun para ma describe ko sa kay Lex kung paano kami dati. Sana lang may maalala siya kahit konti.
Nagmartsa ako sa mismong lugar kung saan niya pinark ang sasakyan niya noon para sunduin ako.
"Susunduin mo sana ako noon." Sabi ko.
Tinanggal niya ang hat ko.
"Pero nasagasaan ko 'to?" Sabi niya.
Hindi parin talaga nawawala ang lakas ng tibok ng puso ko sa tuwing sinasabi niya yun. Parang siya... Parang siya noon. Parang naaalala niya.
"What else do you remember?" Tanong ko.
"Wala na. Yun lang." Ngumiti siya. "But I bet you were angry. Tinarayan mo ako."
Napangiti ako.
"Yep. Unang pagkikita natin, galit na ako sayo." Sabi ko.
Pumasok kami sa loob ng van ng Sortee na maghahatid samin. Pagkadating namin, sinalubong kami ni Manang Alicia at iba pang nagtatrbaho sa Sortee. Nandun nga rin si Rocky - yung manyak na lifeguard at Kate yung epal na receptionist.
Napaiyak si Manang Alicia at niyakap kaming dalawa ni Lex.
"Miss na miss ko kayong dalawa!" Aniya.
Ibinaling niya ang tingn niya sakin.
"Nabanggit ng mama mo sakin na pupunta kayo dito para may maalala si Sir Lex. Naku!"
"Opo manang..." Sabi ko naman.
Nakita kong binati ni Lex ang mga empleyado ng Sortee. May surpresa pa nga silang Welcome Back Sir Lex na tarpaulin at may handaan pa talaga. Nagsiiyakan sina Kate.
"Pakiramdam ko tuloy ang tagal kong nawala." Humalakhak si Lex nang papunta kami sa kwarto.
Yung kwarto niya ay ang kwarto niya noon.
"Diyan ka tumuloy noon. Dito naman ako." Sabi ko sabay turo sa kabilang pintuan.
"If I was that crazy about you, I should've let you live in my room." Tumawa siya.
