Μια συγκατοίκηση άνω κάτω

Τα άσχημα όνειρα μερικές φορές βγαίνουν αληθινά

Άρια'ς pov.

Με τον Λουκ σχεδιάσαμε τα καλύτερα σενάρια που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ποτέ. Χαχ θα τον τρελάνω τον Άλεξ. Δεν θα ξέρει από που του ήρθε.

"Λουκ μου, σε ευχαριστώ, είσαι ο καλύτερος. Σε λατρεύω", λέω και τον αγκαλιάζω τόσο σφιχτά που δεν  μπορούσε να αναπνεύσει.

"Ναι ναι ντάξει κοίτα το ξέρω ότι είμαι θεός αλλά μην το κάνουμε και θέμα τώρα", λέει και σκάμε και οι δύο στα γέλια.

"Και μετριόφρων πάντα!"

"Μικρό μου με θες κάτι άλλο;"

"Τι! Θα φύγεις από τώρα;"

"Εμ δεν θα το ήθελα. Έχεις να προτείνεις κάτι άλλο να κάνουμε γιατί κουράστηκα;"

"Ναι εννοείται! Θες να δούμε καμία ταινία;"

"Ουυυ ναι! Τι ταινία;", ρωτάει και τον κοιτάζω με πονηρό βλέμμα. Εκείνος ανταποδίδει και φωνάζουμε μαζί: "Μαλλιά κουβάρια!!!"

Ναι ξέρω είναι παιδική ταινία αλλά είναι η αγαπημένη μου και την βλέπουμε συνέχεια όταν είμαστε μαζί.

"Ε μικρό μου, έχω φέρει πατατάκια, σοκολάτες και γλυκόριζες δεν πας να φέρεις και τίποτα να πιούμε; Θα ετοιμάσω εγώ τα υπόλοιπα", λέει κι εγώ βγαίνω από το δωμάτιό μου για να πάω στην κουζίνα να φέρω ποτήρια και αναψυκτικά.

Έτσι όπως κατέβαινα τις σκάλες παρατήρησα τον Άλεξ να ξαπλώνει στον καναπέ παίζοντας με το κινητό του.

Τον προσπέρασα και μπήκα στην κουζίνα για να πάρω τα πράγματα.

"Μωρό μου, μην ξεχάσεις να φέρεις και μπολάκια", λέει ο Λουκ από το δωμάτιό μου και αμέσως χαμογελάω.

Αφού πήρα τα πράγματα ξεκίνησα τη διαδρομή για να γυρίσω πίσω στο δωμάτιο. Τότε ο Άλεξ με σταμάτησε.

"Άρια"

"Τι είναι;"

"Τίποτα άστο", λέει με σφιγμένο σαγόνι και φεύγει προς το δωμάτιό του κοπανώντας την πόρτα του.

Ανεβαίνω πάνω και πέφτω στο κρεβάτι αγκαλιάζοντας το μαξιλάρι. Το σχέδιο έχει ήδη μπει σε εφαρμογή και δείχνει να πετυχαίνει.

Συζητάμε με τον Λουκ και των ευχαριστώ για αυτό που είπε προηγουμένως. Το λάτρεψα που ζήλεψε τόσο πολύ ο Άλεξ.

Βλέπουμε την ταινία και στη συνέχεια ο Λουκ φεύγει. Τι ωραία μέρα που ήταν η σημερινή!

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι πολύ σίγουρη γι' αυτά που μου είπε σήμερα η ηλικιωμένη κυρία. Ξέρω ότι ο Άλεξ δεν με θέλει, ότι δεν  του αρέσω καν αλλά και πάλι δεν ξέρω γιατί προσπαθώ. Θέλω να προσπαθήσω, ακόμα κι αν δεν βρω ανταπόκριση. 

[...]

Ξυπνάω απότομα όταν ακούω την πόρτα να χτυπάει δυνατά. Κοιτάζω το ρολόι μου και είναι πέντε τα ξημερώματα.

Μα καλά ποιος είναι τέτοια ώρα;

Ξεκλειδώνω την πόρτα του δωματίου μου και κατεβαίνω τις σκάλες.

Κατευθύνομαι προς την πόρτα και ρωτάω ποιος είναι, αλλά δεν παίρνω καμία απάντηση.

Έτσι αποφασίζω να κοιτάξω από το ματάκι. Βλέπω έναν άντρα με μαύρα μαλλιά και πουκάμισο.

Κάτι πάει στραβά. Δεν μπορεί να είναι αυτός για καλό εδώ.

Τρέχω στο δωμάτιο μου και παίρνω τηλέφωνο την αστυνομία. Ξαφνικά ακούω κάτι να σπάει και βήματα να τρέχουν προς το μέρος του δωματίου μου. Εγώ σηκώνομαι από την καρέκλα του γραφείου που είχα καθίσει για να πάρω τηλέφωνο και κρύβομαι στην ντουλάπα.

Η πόρτα μου ανοίγει και κοπανάει στον τοίχο πίσω της. Βήματα ακούγονται να κατευθύνονται προς την ντουλάπα. Ανοίγει σιγά σιγά το ένα φύλλο και μετά το άλλο. Εγώ αρχίζω και φωνάζω.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ακούγονται κι άλλα βήματα να ανεβαίνουν τη σκάλα μου.

Ο Άλεξ μπαίνει μέσα αναστατωμένος, ενώ παγώνει στο θέαμα.

Ο "επισκέπτης" μας είχε ανοίξει βαθιές πληγές στα χέρια μου με το μαχαίρι του και με μαχαίρωσε στην κοιλιά.

Ο Άλεξ άρπαξε ένα από τα βιβλία μου, που ήταν βαριά, και τον χτύπησε στο κεφάλι.

Πριν, όμως, προλάβει καλά καλά να τον χτυπήσει, ακούγονται κι άλλα βήματα στη σκάλα και ένα πιστόλι που του έχουν τραβήξει την σκανδάλη.

Μπαίνουν μέσα δύο αστυνομικοί και παίρνουν τον "επισκέπτη", ενώ δύο άλλοι κύριοι έρχονται και μας βάζουν σε φορεία.

.............................

Ερωτήσεις:
1. Πως σας φαίνεται ο Λουκ;
2. Τι πιστεύετε ότι συμβαίνει με τον Άλεξ και την Άρια;

.............................

Hey guys I'm back

Ελπίζω να σας άρεσε το καινούριο κεφάλαιο!

Λοιπόν, αν έχετε καμία ιδέα για τη συνέχεια αυτού του βιβλίου θα ήθελα να μου την πείτε για να γίνει όσο πιο τέλειο γίνεται❣

Vote 🌟

Comment 📝

Share 

Love u all 💖

Bye 👋🏻