Τα μαθήματα είχαν τελειώσει. Έτσι η Νταϊάνα θα μπορούσε επιτέλους να πάει στην βιβλιοθήκη, που τόσο λαχταρούσε εδώ και έναν μήνα. Εκεί που σίγουρα θα κατάφερνε να ξεχαστεί, να βγάλει από το μυαλό της τις τελευταίες φράσεις του Άνταμ. Ο Ζέντερ την απέφευγε σκοπίμως, όμως δεν παύει να την βασανίζει και το γεγονός πως πράγματι μπορεί να μην ήθελε να έχει σχέσεις με εκείνη. Η Καρολάιν κέρδισε ξανά, όπως τότε που ήντουσαν ακόμα στο γυμνάσιο, μικρές και ανώριμες, και της Νταϊάνα της άρεσε ο Ματ Φιλντ, και εκείνη όπως έμαθε η Νταϊάνα αργότερα, του ζήτησε να τα φτιάξει μαζί της και εκείνος το έκανε.
Ναι μεν ήταν τελείως χαζό αυτό, αλλά ήταν προδοσία. Ήταν φίλη της, ίσως η καλύτερη και εκείνη της έκανε αυτό. Την έκανε έτσι πέρα. Δεν ανεχόταν τα ψέματα και την προδοσία. Τώρα όμως οι ρόλοι αντιστράφηκαν, τα κορίτσια ήταν πλέον τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής της. Ακόμα βλέπει τον Ματ στους διαδρόμους, αλλά πλέον ξέρει ότι αυτό που την πείραξε τότε, δεν ήταν ένα αγόρι αλλά μια προδότρια φίλη.
Χωρίς να το καταλάβει είχε φτάσει στη βιβλιοθήκη. Ψηλά ξύλινα έπιπλα συγκρατούσαν πάνω στα ράφια τους κάθε λογής βιβλία. Υπήρχαν αντίστοιχα τμήματα για το κάθε είδος. Ποίηση, ξένη ποίηση, επιστημονικά, θετικών σπουδών, επιστημονικής φαντασίας, θρίλερ, ιστορικά, ένα ολόκληρο τμήμα με αστυνομικά -ο παππούς θα ξετρελαινόταν άμα τα έβλεπε- αισθηματικής λογοτεχνίας, βιβλία λογοτεχνικά κάθε εποχής, μυθιστορήματα, τόμοι από εγκυκλοπαίδειες, αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες και πολλά άλλα. Μέσα σε αυτούς τους διαδρόμους με το χαμηλό φωτισμό μπορούσες να γνωρίσεις όλους τους συγγραφείς, να ταξιδέψεις σε κάθε εποχή και να ζήσεις μέσα σε αυτές διαφορετικές ζωές. Ξετρελαινόταν άμα τα έβλεπε. Βιβλία παγκοσμίως αναγνωρισμένα και μη. Βιβλία αυθεντικά και χειρόγραφα, πρώτης έκδοσης. Παράδεισος. Υπήρχαν τραπεζάκια που καθόσουν να μελετήσεις τα μαθήματα του σχολείου με τη βοήθεια κάποιου βιβλίου της τεράστιας βιβλιοθήκης που μύριζε υπέροχα. Για όσους ήθελαν να χαλαρώσουν υπήρχαν οι αναπαυστικοί καναπέδες και τα πουφ. Δεν έβρισκε την ώρα να πάει και να βυθιστεί στον καναπέ και να διαβάσει το "Περηφάνεια και Προκατάληψη". Το είχε διαβάσει εκατό φορές αλλά δεν έπαυε να μαγέυεται από τον μοναδικό τρόπο γραφής της Τζέην Ώστεν και πάντα θα έχει την ίδια αγωνία για το αν τελικά η Ελίζαμπεθ θα είναι μαζί με τον μυστηριώδη κύριο Ντάρσυ.
Μια γνωστή φωνή όμως της έκοψε τη φόρα. Η Καρολάιν στεκόταν στο βάθος της βιβλιοθήκης μαζί με την βασιλική συνοδεία της. Σε κάποιον μιλούσαν αλλά η Νταϊάνα δεν μπορούσε να δει εύκολα.
«Μακάρι να μην με έχουν δει Θεέ μου!», ψιθύρισε αλαφιασμένη ενώ προχωρούσε με την όπισθεν. Ήταν τόσο απορροφημένη με το να μην πέσει στο οπτικό πεδίο της Καρολάιν που δεν πρόσεξε που πήγαινε και έπεσε πάνω σε κάτι σκληρό και γυρίζοντας απότομα αντίκρισε το κρανίο ενός ανθρώπου. Της ξέφυγε μια πνιχτή κραυγούλα. Ανόητη,έβρισε τον εαυτό της, ήταν απλώς ένας ανθρώπινος σκελετός της βιολογίας. Ναι, και έτσι όπως ήταν γεμάτος κόκαλα κατάλευκος με μια ξανθιά περούκα που του είχαν φορέσει μερικά ηλίθια παιδιά, η Μις Καυτή Σάντι όπως την έλεγαν, ήταν αρκετά φρικιαστική. Είχε προλάβει να τον πιάσει πριν πέσει στο πάτωμα και σκορπιστεί σε όλο το δάπεδο. Τι γυρεύει ένας σκελετός στη βιβλιοθήκη;
«Με τέτοια φασαρία που κάνεις θα σε ακούσουν ακόμα και οι κοιμισμένοι στη βιβλιοθήκη. Της εκδηλώσεις αγάπης όχι εδώ», της είπε μια φωνή γεμάτη ειρωνία. Κατάλαβε αμέσως ποιος ήταν..και ότι πάλι την ειρωνευόταν. Στεκόταν μπροστά της με τα χέρια στις τσέπες. Στα χείλη του ήταν χαραγμένο εκείνο το εκνευριστιό στραβό χαμόγελο.
Η κοπέλα κοκκίνισε. Ωω, έλα που σε χάλασε εσένα, είπε γελώντας σατανικά ο μικρός σατανάς στον ώμο της. Πάλι αυτός εδώ; Δεν γίνεται η φαντασία της απλά να μην οργιάζει; Σκάσε εσύ! Πρόλαβε το μικρό διαβολάκι πριν σχολιάσει αυτό που είπε. Το αγγελάκι χαμογέλασε κουνώντας τα αγγελικά φτερά του. Είχε αποκτήσει δύο φανταστικούς φίλους. Μετά τι ακολουθούσε; Η Χώρα των Θαυμάτων; Μήπως ήταν η Άλις; Κοίταξε καχύποπτα τον Ζέντερ μπροστά της. Μήπως ήταν ο Τρελοκαπελάς; Γιατί για τον Λαγό δεν της έμοιαζε, του έλειπαν τα αυτιά. Ξαφνικά συνήλθε και τα δύο πλασματάκια την κοιτούσαν με φατσούλες που έλεγαν "σοβαρά τώρα;".
Κοίταξε τον Ζέντερ που την παρατηρούσε με ένα περίεργο βλέμμα. Ω τέλεια.
«Συγγνώμη, δεν ήθελα να σου κλέψω την κοπέλα», του πέταξε το πρώτο πράγμα που της ήρθε στο νου. Το διαβολακι σώριαστηκε κάτω και άρχισε να κοπανιέται γελώντας ενώ το αγγελάκι βάρεσε το χεράκι του στο μέτωπό του.
Ο Ζεντ χαμογέλασε ειρωνικά αλλά δεν το σχολίασε. Η ματιά του έπεσε στο εξώφυλλο του παλιού βιβλίου που κρατούσε ανάμεσα στα λεπτά δάχτυλά της η κοπέλα. Λίγο δύσκολη λογοτεχνία διαβάζει η μικρή. Απαιτεί αρκετές γνώσεις και υπομονή για να κατανοήσεις τον δύσκολο τρόπο γραφής και το νόημα όλου του βιβλίου. Φυσικά δεν ήταν στα γούστα του αυτό το βιβλίο. «Δεν ήξερα ότι διαβάζεις σαπουνόπερες», σχολίασε ειρωνικά κοιτώντας τα αφηρημένα μάτια της. Εκείνη φάνηκε λίγο να μπερδεύεται. Ξαφνικά κατάλαβε και έριξε μια γρήγορη ματιά στο φθαρμένο βιβλίο με τις κίτρινες σελίδες. Αετός η κοπέλα, σκέφτηκε.
