Fight Like A Girl (H.S🖤)

«1»

როცა ცხოვრებაში დასაკარგი აღარაფერი გაგაჩნია, არც შენი თავი გადარდებს დიდად, არ გაქვს ცხოვრების მიზეზი, არ ხარ ბედნიერი, ყველაფერი გკიდია, ან სულაც თავის მოკვლაზე ფიქრობ...

მაგრამ ჩემი შემთხვევა სულ სხვაა, ყოველთვის ვფიქრობდი როგორ ჩამეტია ჩემი ცხოვრების 20 ჩემთვის "მნიშვნელოვანი" და თანაც უმნიშვნელო წელიწადი, მოკლედ მე ვარ ელიზაბეტი, ელიზაბეტ მაისურაძე, ქართველი ჯარისქალი, მაგრამ 8 წლის შემდეგ ჩემს სამშობლოში არ ვყოფილვარ, ჩემი მშობლები ჩემს თვალში ანგელოზები იყვნენ, მაგრამ აღმოჩნდა რომ მიშვილეს, თანაც ბოროტი სურვილებისთვის, საკმაოდ შეძლებულები იყვნენ, მიშვილეს რათა შემში ბევრი ფული შესთავაზეს, არ ვიცი რატომ მაგრამ ასეა, ჩემი ბიოლოგიური მშობლები არასდროს მინახავს, არც არასდროს არ დავინტერესდები მათთან შეხვედრით, გავიგე რომ მათ თავადვე გამცვალეს სხვა ახალშობილში, ერთი სიტყვით ჩემს ისტოტიას არაუშავს დასაწყისისთვის, მაგრამ ეს მხოლოდ დასაწყისია...

8 წლის ასაკში სირიის სამხედრო ბაზაზე ჩემი სახელი გამოცხადდა, მაშინვე მომკიდეს ხელი და სხვა ქვეყანაში წამიყვანეს, ვერაფერს ვერ ვაცნობიერებდი, მაგრამ წინააღმდეგობა რომც გამეწია, არაფერი გამომივიდოდა, 4 წელი გავიარე გაძლიერებული სწავლება, ეს სისტემა სპეციალურია, განსაკუთრებული სამხედრო სპეცრაზმელებთათვის, სწავლებაში ვგულისხმობ მათემატიკას, ინფორმატიკულ-კომპიუტერულ-კიბერ სისტემებს, როგორც ყველას ისევე შემასწავლეს ჰუმანიტარული საგნებიც, ამას მოჰყვა უცხო ენები, 8 ენას ვფლობ, ლინგვისტი ვარ, ეს ჩემი ჰობია, შმედეგ მოდიოდა გაძლიერებული სწავლა ფიზიკის, ქიმიის და ბიოლოგიისა და ა.შ

12 წლის როდესაც გავხდი სრულწლოვანი ადამიანის ცოდნა მქონდა, შემდეგ გადამიყვანეს სპეცრაზმელთა სამხედრო ფრონტზე, სადაც შემასწავლეს საბრძოლო ხელოვნება, ისე "გამწვრთნეს" რომ 6 წელი არცერთი შეჯიბრება არ წამიგია, მალევე ავღანეთის ომში გამგზავნეს, 5 თვე გავატარე იქ, არაერთ აფეთქებაში მოვყევი, საბოლოო და საბედისწერო იყო ბოლო შეტაკება, მე საიდუმლო კოდი გავშიფრე, ავღანეთის სახელმწიფო საიდუმლო სამსახურის კოდი, მე და ჩემი "საუკუთესო მეგობარი" ვასრულებდით ოპერაციას, ყვეპაფერი კარგად მიდიოდა, შენობიდან გამოსვლის შემდეგ ალყაში მომაქციეს და ცეცხლი გახსნეს, არაერთი ყუმბარა ისროლეს, დიახ ჩემმა მეგობარმა დამასმინა, სამაგიეროდ დიდძალი თანხა აიღო, ერთ დროს ჩემს საუკეთესო მეგობრად წოდებული ჩემი მთავარი მტერი გახდა, ამის შემდეგ დავკარგე ნდობა ნებისმიერის მიმართ, ვერა, ვერ გადავრჩი,ომწამვლელმა აირმა მომწამლა, აფეთქების სიძლიერემ არაერთი კიდური მომტეხა, დამასისხლიანა, ასე ვთქვათ მოვკვდი, მაგრამ მოასწრეს და საავაყოფოში დამაწვინეს, 6 ოპერაციის შემდეგად ამომიღეს სამი ტყვია, მაგრამ ერთს ვერ მიაგნეს, ამიტომ ამოღებას არ ექვემდებარებოდა, 48 საათი გადამწყვეტი იყო, ზუსტად ამ განსაზღვრულ დროში ვერ ჩავეტიე და კომაში ჩავვარდი, უგონო მდგომარეობაში წელიწადი და 9 თვე გავატარე, საბოლოოდ გამოვფხიზლდი, მაგრამ გვერდით არავინ მყავდა გარდა უფროსებისა და ლეიტენანტებისა, ერთ დროს საუკეთესო ჯარისქალად აღიარებული კომაში ჩავვარდი, მოვწყდი ამ სამყაროს, ბოლოს გამეღვიძა, ადვილად აღვიდგინე ძალები, შესაძლო იყო ვეღარ გამევლო და ინვალიდი გახდარიყავი, მაგრამ ძალა არ დავიშურე და 2 თვიანი კონსულტაციის შედეგი მაინც მივიღე, ამის შემდეგ ოთხ კედელს შუა გამომკეტეს და მაიძულებდნენ დამევიწყებინა ყველაფერი, მცემდენენ, მაწამებდნენ, მაგრამ არაფერი არ დამვიწყებია...