SIR

• 14 •

- Ne? Sen nereden duydun?

- Babası beni cenazesine çağırdı.

- B-Ba-babası öyle mi?

- Evet.

Su çok fazla ağlıyordu.

Ateş:

- Hemen gidelim. Hadi.

- Siz gidin ben gelmiyorum.

- Hera o senin arkadaşın değil miydi?

- Evet ama gelmek istemiyorum. Sadece tek bir şey soracağım. Cesedi bulmuşlar mı?

Su:

- H-hayır ama babası onun 200 m'den aşağı düşerken görmüş. Yani ölmemiş  olması imkansız Hera.

- Ohh. Siz gidin ben gelmiyorum.

- Hera.

- Gelmiyorum.. dedim Su. Ateş sen git istersen. Ben eve gidiyorum.

- Hera böyle yaparak kötülük yapıyorsun.

- Su bana göre o ölmedi ve o adamın olduğu yerlere asla gelmem.

- O öldü Hera. Bunu kabullenmeliyiz.

- Ölmedi. Ölemez. En azından böyle değil.

- Peki sen bilirsin. Ateş geliyor musun? Hâlâ bitmedi cenaze.

- Tabii ki geliyorum.

İkisi gittiler. Ben eve gittim.

- Kızım Ateş nerede?

- Cenazede.

- NE? KIZIM NE DİYORSUN SEN?

- Anne benim bir arkadaşım öldü ve onlar cenazeye gittiler.

- Sen niye gitmedin?

- Çünkü o ölmedi. Bunu biliyorum. Cesedi bulunamamış.

- Hera kızım eğer cenaze yapıyorlarsa bir bildikleri vardır.

- Anne lütfen. Ben asla o cenazeye gitmem.

- Peki kızım. Hadi sen yat.

Odama gittim. Bu sefer ağlamayacağım. Ağlarsam çok kötü dağılırım çünkü.

...

Sabah oldu.

- Kızım bugün okula gitme istersen.

- Gideceğim.

- Hera böyle yaptığın bir pislik gibi duruyorsun kızım.

- Anne ben üzülmüyor muyum sanıyorsun?

Ağlıyordum.

- En çok ben üzülüyorum ama böyle yaptıkça kendimi daha çok üzüyorum. Sen benim neler yaşadığımı bilmiyorsun. Ben o anları kafamdan atmaya çalışıyorum. Çünkü eğer daha fazla kafamda tekrar tekrar görüntülenirse delireceğim. Ve ben delirmek istemiyorum.

- Hera sen ne yaşadın böyle?

- Anne anlatamam. Keşke sana anlatıp rahatlayabilseydim. Olmuyor işte. O yüzden lütfen. Lütfen beni anla.

- Peki kızım git okula. Görüşürüz.

Okula gittim. Ateş hala cenaze evindeydi. Okulda derslere girdikten sonra sınıfımın önünde o adamı gördüm.

- Ses etme ve gel benimle.

- Ne istiyorsun?

Kafeteryaya gittik.