Umut

12

Alt  tarafı hamburger yerken üstüne kustum. Kafama kalkıp durdu. Bugün o meşhur mezuniyet günü. Rüzgar beni evden aldı ama anneme iki saat konuşma yapmak zorunda kaldım.  Sonunda benim kızımın da normal kızlar gibi sevgilisi oluyo diye sevindi yazık. Ama bilmiyo ki ben sevgilim sandığı çocuğu öldürmek üzereyim... Baloya gidemezdim anne ... Beni umarım affedersin...

      Şu anda ciddi ciddi Rüzgar'ın arabasındayım. Kendime inanamıyorum. ''  Nereye gidiyoruz?'' dediğimde bana ters bi şekilde baktı ve ''  Nedenini bilmediğim halde sen mezuniyete gitmiyosun diye  kendi mezuniyetime gidemiyorum. O yüzden soru sormaya hakkın olduğunu düşünmüyosundur umarım. '' diye beni susturdu. Aptal. Salak. Odun. Önce beni kuaföre götürdü. Saçımı at kuyruğu yaptıktan sonra makyajımı bitirdiler. Daha sonra arabanın içinden bir kutu çıkartıp bana bir elbise verdi. Tabi ben bu arada biraz önceki lafından sonra hiç bişey soramıyorum. Kuaförde üstüme Rüzgar'ın verdiği mor, askısız, uzun bacak yırtmacı olan elbiseyi giydikten sonra verdiği topuklu ayakkabıları da giyip yanına gittim. ''  İşte şimdi kıza benziyosun.'' dedikten sonra beni arabaya bindirdi. Kim bilir aklından ne geçiyo... Belki yemeğe filan göürür. Onun hayatında bu elbise yemek için uygun mu ?  Gözümü dışarı çevirdiğimde bizim sınıftaki herkesi , abartmıyorum herkesi gördüm. Hayır!  Bu bizim mezuniyet olamaz !   Ben aptal aptan gözerimi kırpıştırıp Rüzgar'dan açıklama beklerken ...

Rüzgar:'' İlerde bana teşekkür ediceğinden eminim.'' dedikten sonra hızlı bir şekilde arabadan inip kapımı açtı. Beni indirdikten sonra koluma girdi. Dışardaki birkaç kişi bize şaşırırken içer girdik. İnanmıyorum.. üm görler bize çevrildi. Hemen Rüzgar'a söylemeiyim. İyi olamaz. Dans etmeyi bilmiyorum. Beni kolumdan çekip dans pistine sürüklerken  utancımdan yerin  dibine girmek istedim. Rüzgar'ın kolundan çekiştirmeme rağmen durmadı. Söyleyemedim. Paytak paytak dans etmeye başladık. Ben edemiyorum tabi. Elbise uzun olduğu için ayaklarım pek görünmüyo ama o kadar kötü dans edemiyorum ki herkes anladı. Bizim okuldaki havalı saçma sapan bikaç kız çatlayana kadar güldüler. Bir yandan da diğer kızlar Rüzgar'ı onlardan çaldığımı düşünüp bana surat astılar. Rüzgar son dönme hareketini yaparken birden ayaklarımız birbirine dolaştı ve.. Kahretsin! Yere düştük. Herkes bize bakarken ben utancımdan görümü kapatmıştım. Üstümde hissettiğim ağırlığı anlatamam. Ben bu ağırlığı anneme vericeğim hesabın ağırlığı sanarken gözümü açtığımda Rüzgar'ın üstümde ve ağzımın içine girmek üzere olduğunu fark ettim. Elbisemdeki derin yıtmacın açılmasından bahsetmiyorum bile . Ah! Hayır. Şimdi rezil olduk. Hem Rüzgar beni öldürücek , hem de bütün  beni yıllar sonra gördüklerinde '' Aaa ! Bu kız bizim dans edemeyen Arya değil miydi ?'' diye bakıp gülücekler. Aaa... Gözlerim kıpkırmızı oldu kesin. Ağlamak istiyoruM. Rüzgar afallayarak üstümden kalktığında , gözümden süzülen yaşlara aldırış etmeyip , herkes bana bakarken koşarak dışarı çıktım. Hızlı bir şekilde yürürken Rüzgar 'da arkamdan koşarak bağırıyodu. Ah! Bir kere beni dinleseydi...

    Rüzgar'ın yetişmemesi için topuklu ayakkabılarımı çıkarıp koşmaya başladım.Yağmur da yağmaya başladı. Oh ne güzel. Tam dram dizilerine döndüm. -,- Birden yerdeki taşa takılıp düştüm. Rüzgar hemen koşarak geldi ve ben ağlarken kucağına alıp arabasına bindirdi. Artık herkese rezil olmuş bi kız olarak tarihe geçtim. Rüzgar'ı yumruklarken birden beni öptü. Beni öptü ... Öptü... NE !?