~Zor Aşk~

12-Kısa Bölüm

Herkese tekrardan merhabalar vee iyi okumalarr!

vote atmayı, yorum bırakmayı ve yeni gelişmelerden haberdar olmak için profilimi takip etmeyi unutmayın...

Ekin den

Saat 8 civarıydı eve geldiğimde. Bulut bütün gün evde yanlızdı. Yani görevliler vardı ama işte. Onlar pansumanını falan yapıyorladı ilaçlarını takip ediyorlardı ancak.

Asıl geç gelmemin sebebi ise doktorla görüşmüş olmamdı. Vücudundaki yara izleri silmek için. Kimyasal olarak derisini soyarak izleri atmasını bekleyecektik. Aslında bunu daha profosyonel birisine yaptırmak isterdim ama maalesef Bulut kimseyi istemiyordu.

Önce kendi odama gidip üzerimdekileri çıkarttım ve kısa bir duş aldım. Ardından saçımı kurutmaya gerek duymadan onun odasına ilerledim. Kapısını çaldım ve içeri girdim.

Yatağında köpeğiyle birlikte oturuyordu. Televizyonu da açıktı. Beni görünce yine gerilmişti. Odada ilerleyip yatağının yanına geldim ve elimdeki malzemeleri bıraktım.
-"Onlar ne?" Diye sordu bana...
-"Üstünü çıkart göreceksin."
Başını iki yana salladı. "Yap dediğimi. Hadi!"
Dedim biraz sert bir şekilde .
-"Neden ama?"
Dedi. Elleri vücudunu sarmıştı.
-"Vücudundaki izler için." Yüzü belirgin bir şekilde düştü.
-"Ne yapacaksın ki onlara?"
-"Geçmesi için bulut. çok soru soruyorsun. Çıkart üstünü ve uzan."

Eli tedirgince tişört eteklerine gitti ve hafifçe kaldırdı. "Sırtında var. Tamamen çıkart şunu yavrum."
İsteksizce çıkartıp elleriyle göğüslerini kapatmıştı.
Ben de doktorun dediklerini sırayla uygulamaya başladım.

 
  işim bitince  asiti temizleyip üstüne krem sürdüm.
-"Bunu ayda bir yapınca bu izler yaklaşık 3 ay sonra tamamen geçmiş olucak. Asit deriyi soyarak izi silecek. Bir hafta içinde derin soyulmaya başlayacak. Sakın kendin soymaya çalışma. Ayrıca o bölgeleri sabunlamamaya dikkat et" diyip sırtına da aynı işlemi uyguladım. İşim birice de etraftaki malzemeleri topladım. Asitler tehlikeliydi sonuçta!

Odadan çıkınca
  "hizmetçilerden kahvaltıyı hazırlamalarını istedim. O geceden beri Poyraz 6 kere aramıştı. Artık ona geri dönmem iyi olurdu. Poyrazı aradım. Üçüncü çalışta açıldı.
-"Alo Ekin"
-"Naber?"
-"Aynı işte. Sizde ne oldu?"
-"Önemli bişey yok. Sadece dikişleri biraz zorlamış"
-"Yalan söyleme Ekin!"
-"Tamam. Tamam. O gün ben onu öptüğümde ağlayınca  sizin olayları anlamamanız için uydurmuş. Yani şu an iyi. Hiç bir şeyi yok"
-"Bildiğimi bilmiyor değil mi?"
-"Hayır bilmiyor."
-"Tamam yardım edebileceğim bir şey olursa haber ver.
-"Tamam. Görüşürüz"

  Telefon kapatılırken masa hazırdı. Bulut'u odasından çağırmaya gittim. Kapıyı açınca hayal kırıklığıyla bana bakıyordu.

-"Sen... onlar... her şeyi biliyor mu?"
-"Hayır öyle de-"
-"Bide anlattın mı-" derken lafını böldüm.

-"YETER! Anlamıyorsun değil mi! Sen intihar ettiğinde nasıl hissettiğimi. Başına gelenler için kendimi suçladım!

  Sen intihar edince yardıma ihtiyacım vardı. Poyraz sadece olayların bir kısmını biliyor. Sen daha fazla utan ya da kötü hisset diye anlatmadım yani Poyraz'a." Yanına yaklaştım. Ve kollarını tuttum. "Ben hastayım.
  Seni ilk gördüğüm geceden yaklaşık altı ay önce dönmüştüm Amerika'dan. Tedavi oluyordum. Ama ben iyileştiğimi düşünüp geri döndüm."   
 -"N..ne hastası?"

  Yavaşça başımı kaldırdım. Ona son bir bakış attım ve bir şey demeden odadan çıktım. 

-Bölüm Sonu-

vote atmayı, yorum bırakmayı ve yeni gelişmelerden haberdar olmak için profilimi takip etmeyi unutmayın...