Lumi

KABANATA 15: Pangitain

IKALABING-LIMANG
KABANATA

Pangitain

Makapal ang ulap nang araw na iyon. Parating ang isang malakas na ulan sa syudad ng Adam ngunit katulad lamang ng iba pang bagyong dumarating sa kanilang lupain, walang pakialam ang mga mamamayan. Walang bahid ng pag-alala ang lahat, maliban na lamang sa prinsesang nakatayo sa gilid ng isang malaking puno. Tinatanaw niya mula roon ang prinsipeng nakaupo sa damuhan ng hardin. May hawak itong isang plastik at kung ano-ano pa. Ni walang ideya si Samantha kung anong ginagawa nito.

"Prinsesa.." tawag ni Hansen sa kanyang likuran pero hindi niya inalis ang tingin sa binatang kanina pa niyang pinanonood. "Kailangan niyo nang bumalik sa loob ng palasyo. May malakas na ulan na parating."

"Anong ginagawa niya, Hansen?" Kumunot ang noo niya sa kuryosidad. "Kanina pa siyang nakaupo doon. I know that he's making something but don't have any idea what it is."

"Saranggola 'yun, Prinsesa," mabilis na sagot ng kanyang tagabantay.

Napakurap-kurap siya. Saranggola? Nadinig niya na ang bagay na iyon. Nakakita na rin siya. Ang hindi niya alam ay marunong palang gumawa ng ganoon si Tyrell. Maski siya na galing sa marangyang pamilya ay hindi marunong gumawa no'n. Bumuntong-hininga siya.

"Sa tingin mo ba ay naaalala na niya si Lumi?" May halong lungkot na tanong niya. She already knew the answer. She just wanted to hear an assurance.

"Mukhang hindi pa naman po.." magalang na wika ni Hansen bago nagawi ang tingin kay Tyrell na kasalukuyan nang nilalagyan ng tali ang saranggola. "Kung sakaling maalala niya na ang tungkol sa kanyang Mate. Siguradong aalis siya ulit. Ang alam ko ay ganoon ang ugali ng mga werewolf, lalo na kung may marka nila ang isa't isa."

"Marka?" Agad na napalingon si Samantha sa tagabantay niya. Umawang ang kanyang mga labi. Kinakabahan siya. "'Yun ba 'yung nagbibigay ng kakaibang koneksyon sa mga mag-Mate?"

"'Yun na nga po."

"Anong itsura no'n?"

Nagulat doon si Hansen. "Hindi ko po alam, Prinsesa. Hindi pa ako nakakakita no'n kahit kailan."

Napaisip si Samantha. Kailangan niyang malaman kung may marka na ba si Tyrell ni Lumi. Kung tama ang pagkakatanda niya ay kapag may marka na nila ang isa't isa kahit kailan ay hindi sila pwedeng paghiwalayin. Magkahiwalay sila ngayon. Maaaring wala pa. Bumalik ang tingin niya kay Tyrell na nakatayo na habang hawak ang isang manipis na tali na nakakunekta sa saranggola.

"Saan ba tayo pupunta?" Medyo inis na tanong ni Luciana sa kanyang pinsan. Dahil walang kabayo si Lumi ay gamit nito ang kabayo niya samantalang nasa unahan naman siya ni Keres na damang-dama ang pagkakayakap sa kanya.

"Oo nga, Lumi. Kanina pa tayong naglalakbay."

"Hinanahap ko si Kuya Gary," Lumi sighed. "Kailangan ko siyang makausap."

"Si Gary?" Luciana snorted. "As if naman magpakita sa'tin 'yun 'no. No offense ha. Pero the last time I checked your brother is a jerk who loves hiding his dumb ass."

"Pero kailangan ko siyang makausap."

Tumaas ang kilay ni Luciana bago siniko ang kanyang Mate sa kanyang likuran.